Thursday, October 04, 2007

Κυδώνι, ένα ακόμη γλυκό κουταλιού

Τα πρώτα κυδώνια έκαναν την εμφάνισή τους στην λαϊκή, κι επειδή έχω ιδιαίτερη αδυναμία στα γλυκά (ο βήχας και τούτο το κουσούρι, δεν κρύβονται με τίποτε) αμέσως έσπευσα ν’ αγοράσω για να κάνω το γλυκάκι μου. Θέλετε οι αναμνήσεις (της μάνας και των γιαγιάδων μου που πάντα είχαν τον χρόνο για τα σχετικά γλυκά κουταλιού, της κάθε εποχής), θέλετε η επιθυμία (που δεν καταπολεμάται με τίποτε), το κυδωνάκι μου έγινε πολύ καλό και είπα να σας τρατάρω λιγάκι με κάτι παραδοσιακό (κι’ όχι πρωτότυπο όπως άλλα γλυκά σε τούτο το φιλόξενο blog).

Υλικά
7-8 κυδώνια

2 λεμόνια
250 γραμμάρια αμύδαλα ασπρισμένα

3 ποτήρια νερό
1 κιλό ζάχαρη
2 φύλλα αρμπαρόριζας ή λούϊζας
και λίγη βανίλια σκόνη

Πλένετε καλά τα κυδώνια και τα καθαρίζετε από την φλούδα. Τα κόβετε σε φέτες και αμέσως μετά σε μικρά κομματάκια σαν στικ ή λεπτά πατατάκια. Κάθε φορά που καθαρίζετε ένα κυδώνι το περιχύνετε με τον χυμό από τα λεμόνια για να μην μαυρίσει. 'Οταν ολοκληρώσετε το καθάρισμα και το κόψιμο, βάζετε το φρούτο σε μεγάλη κατσαρόλα με τον υπόλοιπο χυμό λεμονιού, τα 2/3 της ζάχαρης και το νερό και το βάζετε να βράσει μέχρι να πάρει ένα ωραίο καραμελωμένο κοκκινωπό χρώμα, σε δυνατή φωτιά. Μόλις πάρει το ωραίο αυτό χρώμα, ρίχνετε την υπόλοιπη ζάχαρη, τα φύλλα της λουϊζας ή της αρμπαρόριζα
ς , την βανίλια και τα ασπρισμένα αμύγδαλα που τα έχετε χωρίσει μ’ ένα μαχαιράκι στα δύο και αφήνετε να βράσει το γλυκό για 15-20 λεπτά ακόμη χαμηλώνοντας την φωτιά και ανακατεύοντας 2-3 φορές, με μεγάλη ξύλινη κουτάλα για να μην σας κολλήσει, αφαιρείτε τα φύλλα της λουϊζας.
Αφού κρυώσει το βάζετε σε αποστηρωμένα βάζα και είναι πια έτοιμο να καταναλωθεί και να σας γλυκάνει.

8 comments:

witchofdaffodils said...

ωραίο! ποσο μου αρέσουν οι κυδωνοκαταστασεις! και το κυδωνόπαστο και ψητά.. και.. και :)

ΕΛΕΝΑ said...

Πηνελόπη μου τα παραδοσιακά γλυκάκια (και φαγάκια) είναι νομίζω πάντα τα καλύτερα!! Πολύ την ήθελα αυτή τη συνταγούλα.Μια φορά επιχείρησα να το φτιάξω αυτό το γλυκάκι και μου ...έλυωσε, σαν πολτός έγινε. Για γλυκό κουταλιού πήγαινα και μαρμελάδα έφτιαξα τελικά. Θα ακολουθήσω τις οδηγίες σου και πιστεύω να τα καταφέρω αυτή τη φορά:))
Τέλος να πω, γλυκό κυδώνι πάνω από γιαουρτάκι....μιαααααμμμμ!!! Υπέροχο!!!

Anonymous said...

Πριν αρκετά χρόνια που δεν δούλευα και μεγάλωνα τα παιδιά μου (αχ ωραίες εποχές) έφτιαχνα κάθε φθινόπωρο γλυκό κυδώνι.
Για ευκολία μου είχαν πει και αγόρασα έναν τρίφτη με πολύ μεγάλες τρύπες που είναι ειδικά για κυδώνι.
Ίσως βέβαια κομμένο στο χέρι να μένει πιο "ζωντανό" και να μην λιώνει, απλά το αναφέρω σαν πληροφορία.

Juanita La Quejica said...

Αααα!
Γιατί απέκτησες ψηφιακή; Χάνω τη δικαιολογία της φωτογράφισης τώρα! Πώς θα δοκιμάσω εγώ από το κυδώνι να πω τη γνώμη μου;
Θα παρακαλέσω τον Π. να σου την κρύψει την κάμερα, το βρήκα! ΧΑΧΑ!

Να σας πω και ένα αστείο που λέμε με την Κική από πέρισυ, σχετικά με το κυδώνι.
Με είχε πιάσει ξαφνικά κυδωνομανία και έφτιαχνα φαγητά, γλυκά, σαλάτες, κάθε 2 μέρες καθάριζα κυδώνια. Με αποτέλεσμα να πληγιάσουν και να με πονέσουν τα χέρια μου, καθώς είμαι και άμαθη. Σε κάποια τέτοια φάση, ίσως μετά από κάποια συζυγική διαφωνία, καταλήξαμε με την Κική ότι πρέπει να βάζουμε τους άνδρες μας για "διδακτικούς σκοπούς" όταν κάνουν αταξίες, να καθαρίζουν εκείνοι τα κυδώνια.
Και έτσι προέκυψε η έκφραση "αυτός το θέλει το κυδώνι του"!
ΧΑΧΑ! Νοικοκυρές σε κυδωνοαπόγνωση!

kiki said...

Juanitaaaaaa αχαχαχαχαχα!!! Ναι ναι, έτσι λέμε!
Πηνελόπη με πρόλαβες. Τα κυδώνια με περιμένουν για να τα κάνω γλυκό. Κάνω κάθε χρόνο, αλλά θα κρατήσω και μερικά για να κάνω μοσχαράκι με κυδώνια

Anonymous said...

Αχ γλυκό κυδώνι:)) Μια παιδική μου γεύση αυτο το γλυκό !!

Πηνελοπάκι μπράβο σου με το μωρούλι και τόσα αλλα να κάνεις τόσο κόπο :) Α και μην το λες , δεν ειναι τόσο ευκολο γλυκο :)
Εμενα μου άρεσε μόνο της μαμάς μου (αν και μου κλεβε παντα τα αμυγδαλα η αδερφή μου) γιατι δεν ήταν λάσπη αλλα το ένιωθες στο δόντι .
Σε άλλους που έχω φάει , ήταν ένα λιωμένο πράγμα σαν μαρμελάδα που λεει και η Ελενα και χωρίς να έχει αυτό το ωραίο χρωμα:))

Αγγελική Ν said...

Χαχα! Κάθε παρέα, ή οικογένεια, φαίνεται ότι έχει τα αστεία της με τα κυδώνια... Στην δική μας οικογένεια, το αστείο σχετιζόταν με τον γάμο της θείας μου! Ήταν ερωτευμένη με το καλό της, αλλά η οικογένειά της δεν καλόβλεπε τον δεσμό, λόγω κοινωνικών διαφορών. Τελικά, φανερά δυσαρεστημένοι υποχώρησαν και τον δέχτηκαν στο σπίτι, να τον γνωρίσουν! Είχαν ετοιμάσει διάφορα φαγητά και γλυκό κυδώνι, με το οποίο τον κέρασαν. Ο (αργότερα) Θείος έβαλε στο στόμα του το γλυκό και άρχισε να μασάει, να μασάει, να μασάει... Όχι, δεν "βάσταγε" το κυδώνι, σύμφωνα με τα γούστα της Λαμπρινής! Kατά λάθος του σέρβιραν την αρμπαρόριζα! Ο κακομοίρης, στην κατάσταση την ψυχολογική που βρισκόταν, δεν τόλμησε να πει κουβέντα (πριν τον γάμο)!

Πηνελόπη μου, στείλε μου με email με κυδώνια! Εδώ δεν έχω βρει ως τώρα!

Penelope said...

Αγγελικούλα με mail δεν θα φτάσουν καλή μου, όπως πρέπει να σου στείλουμε με καλαθάκι;

Κικίτσα, Juanita μου καλή και δόκιμη η φράση, θα την υιοθετήσω κι' εγώ!
Οσο για την φωτογράφηση που έχασες, κάτι θα κάνω ... με την πρώτη ευκαιρία!

Ελενα και Λαμπρινή κάνω ότι μπορώ, έτσι ώστε ο μπέμπης να έχει από την μάνα του αναμνήσεις ακόμη και από τόσο μικρή ηλικία.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...