Τσιπς μήλου

-Μίλα μου για μήλα.
-Εντάξει. Φάε ένα φρέσκο, τραγανό, ζουμερό αρωματικό μήλο.
-Το 'χω φάει ήδη.
-Ψήσ'το στο φούρνο με λίγο μέλι και κανέλα.
-Το 'χω κάνει κι αυτό. Και το επιδόρπιο μήλου της Penelope έκανα. Άλλο σου λέω.
-Τσιπς.
-Τι τσιπς;
-Τσιπς μήλου!
-Τσιπς μήλου ε; Για ρίχτα.
-Πάρ' ένα μήλο.
-Πάρακάτω ντε.
-Δεν είναι ανάγκη να διαλέξεις τ'ομορφότερο και το φρεσκότερο της φρουτιέρας, και κανένα παρακατιανό που θες να ξεφορτωθείς κάνει.
-Ωραία, κι έχω μερικά. Για συνέχα τώρα.
-Πλύν'το και σκούπισέ το, κι επειδή είναι ΒΙΟ μη του κάνεις τίποτ' άλλο, αν δεν είναι ας πρόσεχες, ξεφλούδιζε τώρα να γλυτώσεις μερικά φυτοφάρμακα.
-Τώρα με προσβάλεις! Εγώ φαρμακωμένο μήλο; Τι είμαι η κακιά μητριά της Χιονάτης;
-Συμπάθα με, έσφαλλα. Συνεχίζω. Όπως είναι ολόκληρο το μηλαρόνι σου, πάρε το καλό σου κοφτερό μαχαίρι και κόψε το όσο πιο λεπτές ροδέλες μπορείς.
-Τι, έτσι με τις φλούδες και τα κουκούτσια;
-Ναιιιιι είπαμεεεε.
-Καλά, εσύ ξέρεις.. Μετά;
-Έχεις προθερμάνει το φούρνο σου στους 200 C. Αραδιάζεις τις μηλοροδέλες σε μια λαμαρινίτσα αντικολλητική, ή πανάλαφρα λαδωμένη, να μην ακουμπιούνται, δε θέλουν, και φουρνίζεις χαμηλώνοντας τη θερμοκρασία στους 50 C. Αφήνεις 2 ώρες, ή όσο χρειαστεί ο φούρνος σου (εγώ προσωπικά, στα μισά περίπου τις γυρνάω τούμπα για να στεγνώσουν καλύτερα) να μετατρέψει τις ζουμερές φετούλες σε κριτσανοτραγανοαέρινες δαντελένιες μηλοδιαφάνειες.
- Σιγά καλέ, ούτε τα καλά μεσοφόρια της βασιλίσσης Βικτωρίας να περιέγραφες.
-Μετά συγχωρήσεως, αλλά όταν τα φάς αυτά τα τραγανά μηλαράκια, πώς λέμε πατατάκια, θα σε πιάσει κι εσένα οίστρος. Και πρόσεξες ότι είναι 0% λιπαρά και 0% (πρόσθετη) ζάχαρη;
-Μα παιδιά είμαστε τώρα, τα σημαντικά δεν θα πρόσεχα; Να σου πω, κανελίτσα να ρίξω;
- Εξυπακούεται! Και να φωνάξεις και καμμιά φιλενάδα να πριονίσετε ροδέλες μαζί γιατί ένα ταψάκι δε θα σου φτουρήσει ούτε για ζήτω. (εσωτερικός διάλογος ανάμεσα στη heart και τη soul, αργά ένα βράδυ, γιατρέ μου είναι σοβαρό;)