Friday, December 21, 2007

Κουραμπιέδες βουτύρου, απλοί και με σοκολάτα

Σπιτικοί και βουτυρένιοι, μοσχομυρωδάτοι και αφράτοι. Συνταγή πετυχημένη και αγαπημένη τόσο, που τους φτιάχνω και εκτός γιορτών (χωρίς άχνη) για τον καφέ μας, αντί για cookies.
Υλικά:
500 γρ βούτυρο γάλακτος σε θερμοκρασία δωματίου
1 κούπα ζάχαρη άχνη κοσκινισμένη
1 κούπα αμύγδαλα ασπρισμένα, καβουρντισμένα ελαφρά και χοντροτριμμένα
6 κούπες αλεύρι μαλακό κοσκινισμένο (περίπου 1 kgr)
2 κουτ.γλυκού μπέικιν πάουντερ
1/2 κουτ. γλυκού αλάτι
1 ποτηράκι κρασιού κονιάκ
2 κρόκους αυγού
2 βανίλιες
Για το πασπάλισμα: 3-4 πακέτα ζάχαρη άχνη κοσκινισμένη, 1-2 κουτ. σούπας ανθόνερο
Εκτέλεση:
Βάζουμε όλα τα υλικά σε λεκανίτσα και ζυμώνουμε να γίνει ομοιογενής ζύμη.
Αφήνουμε τη ζύμη 1 ώρα στο ψυγείο.
Ζυμώνουμε τους κουραμπιέδες και τους τοποθετούμε πάνω σε αντικολητικό χαρτί. Δυσκολεύουν λίγο στο πλάσιμο γιατί η ζύμη σκληραίνει στο ψυγείο, αλλά είναι απαραίτητο για να βγεί κουραμπιές. Αν ψηθεί κατ'ευθείαν φουσκώνει πιο πολύ στο ψήσιμο και βγαίνει σαν κουλουράκι.
Ψήνουμε στους 180 βαθμούς με αέρα, στη μέση του φούρνου, 13-15 λεπτά την κάθε λαμαρίνα. Δεν πρέπει να σκουρήνουν αλλά να μείνουν λευκοί. Μην φοβηθείτε αν είναι μαλακοί μόλις βγούν, κρυώνοντας σκληραίνουν.
Τώρα το άχνισμα: Έχουμε μπόλικη άχνη κοσκινισμένη σε δυο μπώλ, και σε ένα καθαρό ψεκαστήρι σαν αυτό που ψεκάζουμε τα ρούχα βάζουμε το ανθόνερο και το απογεμίζουμε με νερό. Αφήνουμε τους κουραμπιέδες να κρυώσουν λίγο, τους ψεκάζουμε με νερό και τους ρίχνουμε στο πρώτο μπωλ να πασπαλιστούν και τους αφήνουμε μέχρι να βγεί η επόμενη φουρνιά. Τους ρίχνουμε στο δεύτερο μπωλ και τους αφήνουμε μέχρι να κρυώσουν καλά.
Και η παραλλαγή: βουτηγμένοι σε λυωμένη σοκολάτα και καβουρντισμένο αμύγδαλο. Για τους μισούς από την παραπάνω δοσολογία, χρειάστηκα 250γρ. κουβερτούρα, που την έλιωσα σε μπαιν μαρί μαζί με 2 κουτ. σούπας βούτυρο και 2 κουτ. σούπας γάλα εβαπορέ. Βούτηξα τους κουραμπιέδες και από τις δύο μεριές, και μετά στο αμύγδαλο, και τους άφησα πάνω σε λαδόκολα να κρυώσει καλά η σοκολάτα και να σκληρύνει. Με την ίδια ζύμη έκανα μερικούς μακρόστενους σαν βουτήματα, που βολεύουν για κέρασμα γιατί τους πιάνεις από την άκρη που δεν έχει σοκολάτα και δεν λερώνεσαι.

11 comments:

xaos said...

Τι καλούδις είναι αυτά? Θα το επιχειρίσω. Πόσοι βγαίνουν περίπου? Για να κάνω τη μισή δόση.

elie said...

Πού είναι ο τίτλος, οέο;

Χαχαχα, καλά Χριστούγεννα Αρχοντία, σε σένα και την οικογένειά σου!

(η μικρή αχνίστηκε καλά καλά με τους κουραμπιέδες;)

kiki said...

Και του χρόνου Αρχοντία!

Αγγελική Ν said...

Χρόνια πολλά Αρχοντία! Σκέφτομαι την μικρούλα σου πασπαλισμένη με άχνη και γελάω (μη ρωτήσεις γιατί, τα έχω περάσει με δυο κόρες)!

Επειδή έχω ξεμάθει το βούτυρο μου πέφτει "βαρύ". Γιαυτό ακολουθώ την ίδια περίπου συνταγή, αλλά βάζω 250γρ βούτυρο και 250γρ μαργαρίνη. Επίσης βάζω σόδα αντί για μπέικιν. Τους έφτιαξα και με λάδι, αλλά, δεν ήταν κουραμπιέδες, όπως τους ξέρουμε, αλλά πολύ νόστιμα, τραγανά, μπισκότα με άχνη...
Και του χρόνου!

Αρχοντία said...

Τον ξέχασα τον τίτλο.
Η μικρή τους τρώει χωρίς άχνη, με την άχνη προτιμάει πράγματι να παίζει και να αχνίζεται η ίδια!Χαχα. Ανακάλυψα οτι και οι δίπλες,χωρίς μέλι της αρέσουν.
Βγαίνουν περίπου 50-60 κομμάτια, ανάλογα το μέγεθος που θα τους πλάσεις.

Anonymous said...

geia sts xeria sou!!Arxontia!!!kai tou xronou!!!me thn glukoula sou na se bohtha sta sobara!!!
h suntagh sou einai taymasia peripou idia me ths mamas mou!edw kai para polla xronia!!!h monh diafora mas einai:sth mish zaxarh,antitheta me 2flutz.amugdala kai 5flutz.aleuri!!!
xaroumena Xristougenna!!!

Anonymous said...

a!!ksexasa!!!(polu spanio auto se mena)xaxaxa!!!
aytoi me thn sokolata einai thaumasia eidea kai gia ektos tou 15th/merou!!!!panta xares!!!

Juanita La Quejica said...

Ωραία ιδέα τα βουτήματα μισοβουτηγμένα στην σοκολάτα!
Και του χρόνου Αρχοντία!

Katerina ante portas said...

Πολύ ωραία ιδέα της σοκολάτας!

Χρόνια πολλά, πολλές επιτυχίες!

Katerina ante portas said...

Έστειλα λινκ τη συνταγή σου εδώ

heart n soul said...

Παρακαλώ να δοθεί πιστοποιητικό ευρεσυτεχνίας, γιατί κατορθώθηκε το ακατόρθωτο: ο κουραμπιές που δε λερώνει! Σε λίγο θα πάμε και στο διάστημα δηλαδή! Και του χρόνου Αρχοντία, καθυστερημένες ευχές, αλλά από καρδιάς:)

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...