Monday, March 17, 2008

Μήλος, η ιδιαίτερη

Καιρό σας το προετοίμαζα. Μια απαίσια γρίππη βοήθησε -επιτέλους- να το τελειώσω
Λατρεύω τη θάλασσα και με κάθε ευκαιρία πάω να τη συναντήσω. Η θέα της με γαληνεύει, οι ήχοι της με νανουρίζουν. Η μυρουδιά της μου ξυπνάει γιατρευτικές μνήμες, η αλμύρα της διεγείρει τη γλώσσα μου και η αίσθηση του θαλασσινού νερού κάνει να νιώθω πανάλαφρο το κορμί μου. Εφέτος ήταν η σειρά της Μήλου. Είναι ένα πολύ ιδιαίτερο ηφαιστειογενές νησί, με εξαιρετικά πλούσιο σε διάφορα ορυκτά υπέδαφος, το οποίο μέχρι πρόσφατα ήταν πρακτικά η μόνη πλουτοπαραγωγική του πηγή. Σ΄αυτή την ποικιλία των πετρωμάτων οφείλει το μεγάλο πλούτο χρωμάτων στις ακτές της και την ομορφιά τους. Το νησί έχει σχήμα πέταλου. Ολόκληρο το δυτικό «ημιπέταλο» είναι ορεινό, δύσβατο και πρακτικά ακατοίκητο. Στα νοτιοανατολικά υπάρχουν μερικές προσβάσιμες παραλίες. Η μεγάλη προσφορά σε καταλύματα βρίσκεται στον Αδάμαντα, όπου και το λιμάνι, αλλά όχι πάνω στη θάλασσα, όπως διακαώς επιθυμούσα εγώ. Η μόνη περίπτωση να βρω δωμάτια στη θάλασσα –μου είπαν- ήταν στα Πολλώνια, στο ακρωτήριο Πελεκούδα, αλλά το μέρος το πιάνει πολύ ο αέρας.
Δεν πτοήθηκα, πήγα στα Πολλώνια. Και ήμουν τυχερή. Ανακάλυψα στην Πελεκούδα το πανέμορφο κατάλυμα της πολύ φιλόξενης Μαίρης Οικονόμου (που τη θεωρώ πια φίλη μου) και της κόρης της Τάνιας, με κάτι ιδιαίτερο και αλλιώτικο σε κάθε του δωμάτιο, εξαιρετικό φαγητό σε 2-3 εστιατόρια (ο μάγειρος του «γιαλού» ήταν πολύ επινοητικός), ένα απίθανο μπαρ κυριολεκτικά μέσα στη θάλασσα (κάποια τραπέζια βρίσκονται σε μια εξεδρα), που δυστυχώς δεν πρόλαβα να φωτογραφίσω γιατί έκλεισε – ήταν Σεπτέμβρης βλέπετε, ακόμα ένα μπαρ (που ευτυχώς δεν έκλεισε :-D) και ... καθόλου άνεμο (ίσως επειδή είχε τελειώσει η εποχή των μελτεμιών).
Κάποιες φωτογραφίες-πρέσβεις της Μήλου μ΄έπεισαν να μετακινούμαι κάπου-κάπου από τα Πολλώνια για να δω και το υπόλοιπο νησί. Ένας γύρος με σκάφος είναι must στη Μήλο. Ακόμα καλύτερα δύο διαφορετικά δρομολόγια. Υπάρχουν καμιά 10ριά σκάφη – τα περισσότερα κάνουν την ίδια διαδρομή από τον Αδάμαντα στο Κλήμα (με τις χαρακτηριστικές ράμπες κάτω από τα σπίτια, όπου φυλάσσονται οι βάρκες το χειμώνα), στους βράχους «Αρκούδες», στο ακρωτήρι Βάνι με τα παράξενα χρώματα (όπου φαίνονται υπολείμματα εγκαταστάσεων για τη φόρτωση μεταλλευμάτων), κατά μήκος των δυτικών ακτών του νησιού μέχρι τη Συκιά (όπου ένας μεγάλος κύκλος εδάφους έχει καταβυθιστεί) και το σήμα κατατεθέν της Μήλου, το Κλέφτικο.

Τις παραλίες στα νοτιοανατολικά και στα βόρεια του νησιού τις επισκεφτήκαμε με αυτοκίνητο – κάποιες και με λίγο περπάτημα. Δεν φανταζόμουν ότι η Χώρα, η Πλάκα, θα ήταν επίσης πολύ όμορφη. Ευτυχώς που την επισκεφτήκαμε ψάχνοντας ένα συγκεκριμένο ζαχαροπλαστείο για να δοκιμάσουμε καρπουζόπιτα. Καρπουζόπιτα δε βρήκαμε, αλλά ... δε σκάσαμε κιόλας. Πάντως, μια και μου είσαστε γλυκατζούδες, θα σας πω ότι έχει υπέροχη σοκολατόπιτα στα Μαντράκια (βόρεια). Άλλο τυπικό γλυκό της Μήλου είναι το κουφέτο (από κολοκύθα). Αν πάτε στο νησί, δοκιμάστε λιαστό πελτέ ντομάτας, κάπαρη και κρίταμο από το μαγαζί της κυρίας Ειρήνης στον Αδάμαντα. Εξαιρετική είναι και η ξινομυζήθρα της Μήλου.

Φάγαμε γενικά πολύ καλά, και ιδιαίτερα στην «Αρχοντούλα» στην Πλάκα, στην «Εργίνα» στην Τρυπητή (κοντά στην Πλάκα), στο «Γιαλό» στα Πολλώνια και ψάρι στο «Αρμενάκι», επίσης στα Πολλώνια. Πήγα για μια εβδομάδα, έμεινα πάνω από δύο, αλλά δε γύρισα όλο το νησί. Θα ξαναπάω - και για να δω το υπόλοιπο, και για να ξαναδώ κάποια τοπία του και για να αναζωογονηθώ στα Πολλώνια.
Στο album μου μπορείτε να δείτε περισσότερες φωτογραφίες. Βλέποντας κάθε φωτογραφία χωριστά (και όχι με την επιλογή «προβολή διαφανειών») μπορείτε να δείτε και τη θέση της στο χάρτη. Στην επιλογή «προβολή χάρτη»μπορείτε να δείτε τις φωτογραφίες επιλέγοντάς τις πάνω στο χάρτη της Μήλου (τον οποίο μπορείτε και να μεγεθύνετε).

29 comments:

kiki said...

Το χρώμα στη θάλασσα της Μήλου και οι σπηλιες, μου θυμιζουν πολύ τη Ζάκυνθο. Θα ήθελα να πάω! Έφαγες σε κείνη την ταβέρνα που ψήνουν το φαγητό στην άμμο;

Juanita La Quejica said...

Πανέμορφες φωτογραφίες! Ευχαριστούμε για το μίνι οδοιπορικό Αγγελική!
Κάποτε είχαμε κλείσει να πάμε στην Μήλο μετά τη Σίφνο (επί τη ευκαιρία, σε κάποιες φωτογραφίες σχεδόν μπερδεύτηκα νομίζοντας ότι πρόκειται για τη Σίφνο), αλλά ένα ατύχημα μας τα έκανε μαντάρα. Δεν το ξαναεπιχειρήσαμε και κακώς!

άλλη Αγγελική said...

Να ένα από αυτά που θα κάνω την επόμενη φορά, Κικίτσα! Δεν είχα κάν ακούσει για τη συγκεκριμένη ταβέρνα. Καλά που την αναφέρεις! Θα το ψάξω!

Χουανιτάκι, ευχαριστώ! Δεν έκανα καμία "ωραιοποίηση" των φωτογραφιών - όπως βγήκαν τις φόρτωσα - απλώς είναι ωραίος ο τόπος.
Να το ξαναεπιχειρήσετε μαζί μας! Και με την Κική! Εγώ μέσα είμαι έτσι κι αλλιώς. ;-)

heart n soul said...

θέλω κι εγώ Μήλο!με ξαναφούντωσες ΑΑ:)

€lisavet said...

Αγαπημένο νησί...καταπληκτικές παραλίες! Νομίζω ωστόσο ότι ενδείκνυται για ζευγάρια.

Anonymous said...

kataplhktiko!!!panemorfo nhsi!!!mazi sou Aggelikh mas!!!ekana to diko mou taksidi!!!to album!!!thaumasio!!!naxeis kalh mou panta kala kai xaroumena taksidia!!!filia!!!
poso omorfh einai h Ellada mas!!!

ΕΛΕΝΑ said...

Το Κλήμα στην Μήλο είναι από τα μέρη που θα μου μείνουν αξέχαστα. Μείναμε για λίγες μέρες στο σπίτι φίλων μας και αυτό που δεν θα ξεχάσω είναι ότι όποτε περνούσε πλοίο, το σπίτι (στο ισόγειο)γέμιζε νερά, πράγμα που η πιτσιρικαρία εύρισκε άκρως διασκεδαστικό:))
Υπέροχες φωτογραφίες Αγγελικούλα:))

Anonymous said...

παντα τέτοια!!! χαλάλι που δεν σ' ειχαμε μαζι μας στα βαφτησια, αφοσον ήταν για καλο σκοπο ;-)

μετά την Συρο που θα παω οπωσδηποτε με το μωρο μου και σύντομα ελπίζω, η Μηλος είναι ο επομενος προορισμός...

witchofdaffodils said...

Mήλος αγαπημένη! Αν και ποια Κυκλαδα να πρωτοδιαλέξει κανείς?
Τελικά νομίζω πως ο Ιούνιος (για όσους μπορούνε) είναι η καταλληλότερη εποχή.
Οι παραλίες δεν περιγραφονται, πρέπει να τις κολυμπήσεις..
Το ζαχαροπλαστείο (το Παλαιόν αν δεν απατώμαι) στην Πλάκα είναι όλα τα λεφτά. Το μουσείο, must.
Όποιος μπορεί, να πεταχτεί και στην Κίμωλο, είναι 20 λεπτά απο τα Πολλώνια, για να κολυμπήσει στα Πράσσα, όνειρο!

Μερσί Αγγελική, αντε να συγκεντρωθώ τώρα :)

Anonymous said...

Πανέμορφο μέρος και απίθανη Φύση, αν και οι οικισμοί του είναι άχρωμοι (μάλλον επειδή χτίστηκαν μετά την εγκατάλειψη της παλιάς Χώρας). Έχω πάει δύο φορές, το 1994 και το 2005 - οι διαφορές ήταν αδιανόητες φυσικά.

Μύρισε καλοκαίρι ή μου φαίνεται; ;^)

apostolia said...

Τι όμορφα!Δυστυχώς για εμάς από Β Ελλάδα, έχουμε αποκοπεί ακτοπλοϊκώς από τις Κυκλάδες με αποτέλεσμα το ταξίδι μέσω Αθήνας να είναι εξαιρετικά ακριβό.

άλλη Αγγελική said...

Ωχ, καρδούλα! Συγγνώμη!

Ελισάβετ, εννοείς ότι δεν παίζει καμάκι; :-DDD Τι να σου πώ; Δεν τό ΄ψαξα, παρά τη ρομαντική διάθεση που μου έβγαλε το νησί - ή ίσως και ακριβώς γι αυτό ;-)

Ναι, Κλειούλα, πραγματικά πανέμορφη είναι. ΘΕΛΩ ΕΛΛΑΔΑΑΑΑ... Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Εγώ, Έλενα, τα είδα μόνο απ΄τη μεριά της θάλασσας αυτά τα σπίτια. Και σαν θέαμα ήταν πολύ παράξενο και όμορφο. Θα έρθεις να ξαναπάμε μαζί; Θενκς που εκφράστηκες τόσο θετικά για τις φωτογραφίες. Θα το πω στον δικό μου να χαρεί (ομολογώ, η τίμια, :-P ότι αυτός έβγαλε τις περισσότερες)

Ζαργανούλα, πού είσαι βρε; ΕΣΥ μου έμαθες το picasa με το album της βάφτισης, να ξέρεις! Με ποιο μωρό σου θα πας Σύρο; Τη Μαριώ ή ... μου διαφεύγει κάτι;;; ;-)

Μαγισσόπουλο, λυπάμαι που εξ αιτίας μου έχασες τη συγκέντρωσή σου... Φαντάζομαι ότι έχεις δίκιο για τον Ιούνιο, αλλά και το Σεπτέμβριο πολύ ωραία ήταν. Από Κίμωλο δε θυμάμαι πολλά, γιατί μου χάλασε το λάστιχο του αυτοκινήτου, πέρασε η ώρα μέχρι να βρω συνεργείο και μέχρι να το φτιάξουν και τελικά κάναμε μόνο ένα γρήγορο γύρο. (μ΄άρεσε το "Κυκλάδα" :-DDD )

Mπαμπάκη, ναι, δεν είναι ιδιαίτερα ωραίοι οι οικισμοί του, γι αυτό νόμιζα (λαθεμένα) ότι η Χώρα "δε λέει" και παρά λίγο να μην πάω να τη δω. Εμένα μου μυρίζει λαχτάρα για καλοκαίρι πάντως :-))

Ναι, είναι κρίμα, Αποστολία. Αλλά μαθαίνω ότι τα ταξίδια με καράβι έχουν ακρηβύνει πάρα πολύ, οπότε θα είναι πρόβλημα για όλους :-( Πάντως έχετε κι εσείς πολύ όμορφα μέρη.

Μάγια said...

πολύ ωραία η μήλος πραγματικά αγγελικούλα! να 'σαι καλά που μου την θύμησες!

θα ήθελα να ξαναπάω, αλλά κι εγώ θα διάλεγα σεπτέμβριο ή ιούνιο γιατί μέσα ιουλίου που πήγα ήταν πολλές φορές τεστ νεύρων! επίσης οπωσδήποτε αυτοκίνητο ή μηχανάκι (τα λεωφορεία δεν ήταν ό,τι καλύτερο)

καταπληκτική επίσης και η κίμωλος!

ΕΛΕΝΑ said...

Αγγελικούλα, τίμια κόρη, έρχομαι, έρχομαι τρεχάτη να πάμε:) Θα σου αρέσει πολύ και από τη μεριά της στεριάς, κι εγώ δεν το είχα ματαξαναδεί αυτό το θέαμα. Μέσα στα σπίτια, τα πάντα είναι υπερυψωμένα, πάνω σε ειδικές σανίδες (ψυγεία, τραπέζια, καρέκλες, κρεβάτια κ.λ.π), εκτός από τα ...πόδια μας βεβαίως, που όποτε περνούσε πλοίο γίνονταν μούσκεμα:)Εννοείται ότι τον χειμώνα δεν μπορεί να μείνει κανείς σ' αυτά τα σπίτια και τα χρησομοποιούν μόνο για να φυλάνε τις βάρκες τους.
Στο Κλήμα δοκίμασα και λιαστό πελτέ ντομάτας, απλά εξαιρετικός!!
Πότε είπαμε πως φεύγουμε για Μήλο??

heart n soul said...

έλενα απίστευτη εικόνα, δεν το 'ξερα!

ΕΛΕΝΑ said...

Heart, έχει μεγάλη πλάκα:D
Επίσης να σας πω τώρα που πήρα φόρα, ότι όποιος επισκεφτεί το Κλήμα, πρέπει να είναι προετοιμασμένος για πολύ ...νερό. Το αγαπημένο σπόρ τους είναι τα μπουγέλα. Σε όλα τα σπίτια καιροφυλακτούν κρυμμένα πιτσιρίκια, με κουβάδες που γεμίζουν με εκπληκτική ταχύτητα και περιμένουν τον "άτυχο" που θα βρεθεί στο διάβα τους:P
Δηλαδή σ αυτό το μέρος είσαι μονίμως μούσκεμα:))
Επίσης μην κάνετε το σφάλμα οι κυρίες να πάτε όπως εγώ, με "φτιαγμένο" μαλλί. Χαμένος κόπος:P

Anonymous said...

xaxaxa!!!kataplhktiko!!!kai gia to mpougeloma!!!einai agaphmeno mou spor!!!kai gia ton xameno kopo!!!xixixi!!!

Anonymous said...

Νομίζω ότι η Μήλος έχει τις πιό όμορφες παραλίες απ΄όσα νησιά έχω επισκεφθεί. Καταπληκτικά νερά και τόσες εναλλαγές. Το μόνο που θυμάμαι αρνητικό ήταν ότι το νησί εμοιαζε με ενα τεράστιο ορυχείο.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ Μ

elie said...

Καταπληκτικές παραλίες (τι να πρωτοθυμηθώ, Φιριπλάκα, Σαρακήνικο, Τσιγκράδο, Γέροντας, Προβατάς..., και τόσες άλλες)! Κι εμένα αυτό μου έχει μείνει από τη Μήλο. Και ο απίστευτός γύρος του νησιού με το καϊκάκι, χωρίς αυτό η εικόνα της Μήλου είναι λειψή.
Χωρίς χρώμα οι οικισμοί -είναι αλήθεια- αλλά τα τοπία, η φύση αποζημιώνει. Το νησί έχει οικονομική ζωή και πέρα από τον τουρισμό και έτσι δεν έχει (δεν είχε, τουλάχιστον...) κακή ανάπτυξη, "κράχτες", και λοιπή ασχήμια.
Τα Πολλώνια δεν με συγκίνησαν, μπορεί να έφταιγε ο βοριάς που πετύχαμε.
Οι δρόμοι ήταν χάλια στο μεγαλύτερο μέρος του νησιού, γεγονός που αφήνει πολλές ήσυχες γωνιές για εξερεύνηση, μακριά από τα πλήθη.
Εμείς καταφέραμε να μείνουμε δίπλα στη θάλασσα κάνοντας κάμπινγκ στην παραλία της Αχιβαδολίμνης (το '96, πολύ πριν δημιουργηθεί οργανωμένος χώρος).
Πράγματι, μύρισε καλοκαίρι, μπράβο άλλη Αγγελική. Σταματάω την πάρλα, σεντόνι-σχόλιο έγραψα πάλι...

άλλη Αγγελική said...

Καλώς τη μικρή μου τη Μάγια! Πού βρίσκεσαι κοριτσάκι μου;

Ελενάκι, θα έλεγα το συντομότερο, αλλά σκέφτηκα μήπως είναι καλύτερα να μην πάμε ακόμα και αρπάξουμε καμιά πούντα με το μπουγέλωμα. Ακόμα δε μου πέρασε η γρίππη
:-(

Μπα, Σταυρούλα, δεν μου φάνηκε τόσο τραγικό! Μάλιστα σε κάποια περιοχή είναι πανέμορφα τα ορυχεία με τους αναβαθμούς και όλα τα χρώματα των πετρωμάτων, που δεν κατάφερα να αποδώσω αρκετά καλά στις φωτό. Τις πρόσεξες;

άλλη Αγγελική said...

Elie, πάρλαρε όσο θέλεις! :-) Χαίρομαι που σου άρεσε κι εσένα η Μήλος. Νομίζω ότι τα γούστα μας συμπίπτουν και εκτός κουζίνας (χτες έφτιαξα για δεύτερη φορά το μαπο-πρασσόρυζό σου)!
Πολλώνια εννοείς μόνο το λιμανάκι με τα εστιατόρια και τον πολύ μικρό οικισμό ακριβώς αποπάνω; Φτάνοντας στο λιμανάκι αριστερά έχει μια μεγάλη αμμουδιά μέχρι την Πελεκούδα, καμιά 800ριά μέτρα ωραίας παραθαλάσσιας βόλτας (πάντα με τα πόδια την κάναμε και την απολαμβάναμε, τουλάχιστον ένα πήγαινε-έλα κάθε βράδυ για να πάμε για φαγητό και ποτό)

Μάγια said...

αγγελικούλα!!! :))

στο λονδίνο είμαι μέχρι τήν παρασκευή, μετά ελλάδα και πιο μετά...τα κεφάλια μέσα!

elie said...

Αν συνεχίσεις να μου λες για παραθαλάσσιες βόλτες 800μ. θα ξαναπάω επί τούτου και όχι μόνο για να περάσω απέναντι (Κίμωλο). Θα καεί... η Πελεκούδα!

Πάω να δω και τις άλλες φωτό σου!

€lisavet said...

Εννοώ ότι όλοι στο νησί κυκλοφορούν 2-2 σαν τους Χιώτες! :)

άλλη Αγγελική said...

Μικρό, είσαι στο Λονδίνο και κάθεσαι μέσα; Γρήγορα έξω! Και καλή διασκέδαση!

Elie, πάμε να την κάψουμε μαζί! Εποχή άλλη από των μελτεμιών (τότε δεν είχες πάει;)
Ξέρεις, τα περι κοινού γούστου τα έγραψα πριν δω το σχόλιό σου για το πορτοκάλι :-)

Ελισάβετ, πού ΄ν΄τα μούτρα μου!!! Τέτοια εντύπωση έδινα κι εγώ άραγε; Μάλλον! :-)))

elie said...

Πάμε, πάμε! Ναι, Αύγουστο είχαμε πάει (του '95 με διόρθωσε ο καλός μου* και όχι του '96) και είχε βοριάδες καλούς, γι' αυτό απολαύσαμε περισσότερο τις νότιες παραλίες. Τρεις τέσσερις μέρες κόπασαν λίγο και ξεμυτίσαμε στα βόρεια, κάναμε και τον γύρο με το καϊκι.

* χιώτες κι εμείς, που λέει και η Elisavet.

Είδα και τις φωτό σου στο άλμπουμ, πολύ ωραίες, ξαναταξίδεψα!

άλλη Αγγελική said...

Τελικά το album ήταν καλή ιδέα νομίζω. Σας μετέφερα εντυπώσεις και σας ξύπνησα αναμνήσεις χωρίς να σφετεριστώ τον εδώ χώρο.

Ευχαριστώ Elie. Οι καλές κριτικές θα μεταφερθούν στον δικό μου (εντάξει, δε μου ανήκει κιόλας!) καλό (ή... Χιώτη lol), μια κι αυτός τράβηξε τις περισσότερες φωτογραφίες.

Anonymous said...

γεια σας
ξερει κανεις τη συνταγη απο τη σοκολατοπιτα που φαγαμε στη πλακα της μηλου?
αν την ξερει καποιος ας μου τη στειλει στο email μου gogo_thess@yahoo.gr

ευχαριστω πολυ
γωγω

άλλη Αγγελική said...

Γωγώ, λυπάμαι, δεν την έχω. Θα κάνω μια προσπάθεια όμως να τη βρω και -αν τα καταφέρω- θα την βάλω στο blog σαν ξεχωριστό Post, γιατί μάλλον θα ενδιαφέρει και πολλούς άλλους.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...