Πράσσα με πατάτες - San Sebastián

Ένα ισπανικής προέλευσης συνοδευτικό ψαριών, μου έδωσε την λύση για ένα πρόχειρο, γρήγορο και νόστιμο φαγητό, ιδανικό για όσους νηστεύουν.
Βάσκικης καταγωγής, η purrusalda συνοδεύει συνήθως μπακαλιάρο, πολλές φορές περασμένη από μίξερ, σε μορφή σάλτσας.
Την προτίμησα στην αρχική της μορφή, δηλαδή πράσσα με πατάτες, ψημένα στο φούρνο, μέσα σε ζωμό.
Υλικά
1 κ.πράσσα
700 γρ.πατάτες (μικρές κατά προτίμηση)
2 σκελίδες σκόρδο
πάπρικα
chillies
δάφνη
ζωμός λαχανικών
ελαιόλαδο
λευκό κρασί
αλατοπίπερο
Εκτέλεση
Σωτάρουμε σε λίγο λάδι το σκόρδο και το αφαιρούμε από την κατσαρόλα. Το λειώνουμε στο γουδί μαζί με τα chillies.
Κρατάμε το άσπρο μέρος των πράσσων, τα κόβουμε σε ροδέλες και τα σωτάρουμε στο λάδι που μόλις αφαιρέσαμε το σκόρδο, σε πολύ χαμηλή φωτιά.
Αφού πάρουν λίγο χρώμα, σβήνουμε με λευκό κρασί και προσθέτουμε τις πατάτες κομμένες σε ροδέλες (αν είναι μικρές, έχουν περίπου το ίδιο μέγεθος με τα πράσσα και είναι πιο όμορφο στο μάτι το τελικό αποτέλεσμα), ρίχνουμε τα μπαχαρικά, το σκόρδο και τον ζωμό λαχανικών. Συνεχίζουμε το μαγείρεμα στην κατσαρόλα μέχρι να είναι έτοιμο το φαγητό (ίσως λίγο περισσότερο από μισή ώρα), ή τα βάζουμε στο φούρνο και τελειώνουμε εκεί το ψήσιμο.
Σε περίπτωση που θέλουμε να ακολουθήσουμε την αυθεντική βάσκικη συνταγή, τότε αφού πάρει μία βράση σε νερό μόνος του ο ξαρμυρισμένος μπακαλιάρος, τον προσθέτουμε στην κατσαρόλα μετά τις πατάτες, οπότε συνεχίζουμε κανονικά το μαγείρεμα, αλλά κατά προτίμηση πια στο μάτι της κουζίνας και όχι στο φούρνο.
Σε κάποιες εκδοχές, μπορούν να μπουν και καρότα.
Επί τη ευκαιρία, ας πάρουμε και μια μικρή γεύση από το San Sebastián, το σημαντικότερο ίσως θέρετρο της Ισπανίας, που βρίσκεται ... πού αλλού; Στην Χώρα των Βάσκων!

Προσέξτε πώς αποκαλούν τα σπαράγγια στην βιτρίνα! Cojonudos, δηλαδή ... λογοκρισία, χαχα! Όσοι γνωρίζετε τί σημαίνει cojones ισπανιστί, καταλαβαίνετε για τί είδους σπαράγγια μιλάμε!
Η εβδομάδα του 15αύγουστου, είναι μέρες μεγάλης γιορτής στο San Sebastián, όπου κυριαρχούν η μουσική και τα πυροτεχνήματα. Λάθος! Μιλιούνια ανθρώπων κυριαρχούν, με έντονη διάθεση διασκέδασης και επικοινωνίας.
Για να μπορέσει κανείς να φάει το βράδυ, πρέπει να "βγει για κυνήγι", να το "παλέψει" από το ένα tapas bar στο επόμενο, μέχρι τελικής πτώσης. Ο "ήρωάς μου", σηκώνει το χέρι του για να μου δείξει ότι ακόμα είναι καλά και το παλεύει!
Οι φωτογραφίες αυτές είναι από μια συναυλία που έδωσε η Bebe (malo, malo, malo) σε ανοιχτό γήπεδο στην μία άκρη του San Sebastián στις 15 Αυγούστου του 2006, όπου τόσο κόσμο δεν έχω δει μαζεμένο ποτέ στη ζωή μου! Από τις 10 το βράδυ μέχρι τις 3 το πρωί ένας ατελείωτος χείμαρρος ανθρώπων πήγαινε προς το χώρο της συναυλίας, είχε γεμίσει όλη την παραλία, το γήπεδο, τους γύρω χώρους, χόρευε, τραγουδούσε και έπινε. Ένα δυνατό γλέντι σε μαζική μορφή, που όμοιό του δεν έτυχε να ξαναζήσω μέχρι τώρα. Εκείνη την ημέρα, ελάχιστοι φαντάζομαι θα κοιμήθηκαν (είτε γιατί γλεντούσαν, είτε γιατί τους ενοχλούσε ο θόρυβος) πριν το χάραμα.



YΓ.Οι βραδινές φωτογραφίες είναι απαράδεκτης ποιότητας, αλλά από την μια η καινούργια τότε κάμερα και η έλλειψη τρίποδα και από την άλλη -κυρίως- η ... ελαφρά διάθεση (!), τα έκαναν όλα να κουνιούνται!