Thursday, May 15, 2008

Ντολμαδάκια Γιαλαντζί (λιγότερο παραδοσιακά)

Το κλήμα που μεγαλώνει στην αυλή μας, ήταν αφορμή για τούτη την συνταγή. Και κάνοντας μια προσπάθεια να την κάνω λίγο πιο «τσαχπίνα» από τα παραδοσιακά, μάλλον τα κατάφερα. Έτσι την μοιράζομαι μαζί σας, αν και ξέρω πως για άλλους θα είναι μπελάς το τύλιγμα (εργόχειρο, θα το έλεγα εγώ) και για άλλους δεν έχει τίποτα περίεργο ή σημαντικό τούτη η εκδοχή.
Θα χρειαστείτε λοιπόν:
τα φρέσκα Αμπελόφυλλα, σύμφωνα με τις ανάγκες και τα κουράγια σας!! Προσωπικά τύλιξα κάπου 300 γραμμάρια
300 (περίπου – γιατί δουλεύω με το μάτι) γρ. ρύζι
2 μέτρια Κρεμμύδια ψιλοκομμένα
1 ματσάκι φρέσκο δυόσμο (από την γλάστρα μου) ψιλοκομμένο,
1 ματσάκι μικρό άνηθο ψιλοκομμένο,
1 μικρό ματσάκι μαϊντανό ψιλοκομμένο,
1 κολοκυθάκι μέτριο, εγώ έβαλα ένα στρογγυλό με καταγωγή από την Κυπαρισσία (τριμμένο στο ψιλό του τρίφτη
1 μέτριο καρότο (επίσης τριμμένο στο ψιλό του τρίφτη)
2 κουταλιές σούπας κουκουνάρι (που το έκοψα κάθε σπόρο του στα δύο)
1 κουτάλι σούπας κοφτό αλάτι,
1 κουτάλι γλυκού κοφτό πιπέρι,
1 ποτήρι ελαιόλαδο, που το 1/3 θα πάει στο σοτάρισμα και το υπόλοιπο στο μαγείρεμα
και τον χυμό από ένα μεγάλο λεμόνι.
Τα φρέσκα αμπελόφυλλα θα τα πλύνετε καλά, γιατί τούτη την εποχή είναι στο φόρτε τους τα αμπέλια και θειαφίζουν, για την προστασία τους από τα παράσιτα. Αμέσως μετά, θα τα ζεματίστε για 3-4 λεπτά σε νερό που βράζει και θα τα βάλετε στο στραγγιστήρι για να στραγγίξουν.
Όσο τα φύλλα σας στραγγίζουν, ψιλοκόβετε τα κρεμμύδια, τρίβετε το κολοκύθι και το καρότο στον τρίφτη και αμέσως μετά τα σωτάρετε σε λίγο ελαιόλαδο. Αφού χρυσίσουν ρίχνετε το ρύζι, τα ψιλοκομμένα μυρωδικά, αλάτι, πιπέρι και ρύζι κα κουκουνάρι, τα ανακατεύετε όλα μαζί και αφήνετε να πάρουν μια βράση.
Έχετε έτοιμη την γέμιση για τα ντολμαδάκια.
Ξεκινάμε το εργόχειρο! Τα φύλλα τα γεμίζουμε από την ανάποδη πλευρά, εκεί δηλαδή που τα «νεύρα» τους και το κοτσανάκι είναι έντονο, τυλίγοντας σφιχτά με τα δάκτυλά μας. Τα τοποθετείτε σε χαμηλή κατσαρόλα ή νταβά που έλεγαν οι γιαγιάδες μας, κοντά-κοντά (που την έχετε στρώσει επίσης με μερικά φύλλα). Αφού τελειώσετε το εργόχειρο, ρίχνετε νεράκι και το λαδάκι και το χυμό λεμονιού.
Τα σκεπάζετε μ’ ένα πιάτο για να μην χοροπηδούν κατά το βράσιμο και τα αφήνετε σε μέτρια για 40 περίπου λεπτά.
Σβήνετε το μάτι της κουζίνας, αφήνεται το φαγητό να «ηρεμήσει» από το βράσιμο και μετά μπορείτε να σερβίρετε. Σκέτα, αλλά και με ένα ντρέσινγκ γιουρτιού που θα έχετε χτυπήσει με λίγο ελαιόλαδο, χυμό λεμονιού και ελάχιστο ξερό δυόσμο, είναι υπέροχα.
Αν θελήσετε να ξεπεράσετε ακόμη λίγο την πατροπαράδοτη συνταγή, μπορείτε ν’ αντικαταστήσετε το ρύζι με τραχανά, που θα δώσει διαφορετική διάσταση στο φαγητό ετούτο.

12 comments:

ΕΛΕΝΑ said...

Γεια σου Πηνελόπη με τις τσαχπίνικες συνταγές σου!!
Το τύλιγμα στα ντολμαδάκια, είναι πραγματικά τέχνη - εργόχειρο όπως το λες, και θέλει και την υπομονή του. (Αγγελικούλα "άλλη", αυτό το φαγάκι δεν νομίζω ποτέ να το φάω απ΄τα χεράκια σου, μάλλον στης Πηνελόπης θα πάω:P)
Τι να πω και για την υπομονή σου να κόψεις στα δύο τα κουκουναράκια!!
Το ντρέσιγνκ γιαουρτιού που προτείνεις, θα τους πηγαίνει σίγουρα πολύ:)

Anonymous said...

Phneloph mou!!geia sta xeria sou!!!ax!thanai mia nostimia!!!
tha dokimasw twra pou ta erthw na ta ftiaksw me traxana!giati oxi!!!
prin ena peripou xrono ta eftiaksa apo mia trela kai mono me psilo manestraki me ola ta upoloipa ektos to koukounari!(pou prepei na einai pentanostimo)!mh gelate!!eginan uperoxa!!!
filakia!!!

Αγγελική Ν said...

Πηνελόπη είσαι μερακλού, πολύ πατροπαράδοτη και άκρως υπομονετική! Τα Κουκουναρόσπορα στα δυο, δεν θα είχα υπομονή με κανένα τρόπο να τα κόψω! Θα τα είχα φάει στο μεταξύ!

Για να μου πετύχουν τα ντολμαδάκια αυτό που προσέχω ιδιαίτερα είναι το ρύζι... Τελευταία χρησιμοποιώ ρύζι για ρυζότο (Arborio rice) και το αποτέλεσμα είναι καταπληκτικό! Χυλώνουν υπέροχα! Δεν βάζω καρότο και κολοκυθάκι, αλλά τα πλακώνω σε φρέσκα κρεμμυδάκια...
Θα δοκιμάσω την συνταγή σου! Για να το λες, θα είναι καλό!

Juanita La Quejica said...

Αυτό δεν το είχα προσέξει στην πρώτη ανάγνωση! Θηρίο, τα έκοψες στα δύο για να μην "τσινίσει" το "μεγάλο μωρό" σου;
Σου βγάζω το καπέλλο!
Για όσους βαριούνται ή δεν έχουν χρόνο και αντοχή να τυλίξουν ένα ένα τα ντολμαδάκια, υπάρχει και η λύση της Σταυρούλας, του μεγάλου ντολμά.

Μάγια said...

μπράβο πηνελόπη! γεια στα χέρια σου!

(Τα καλύτερα ντολμαδάκια παρεμπιπτόντως τα έφαγα πέρσι στη λέσβο, από τα χεράκια μιας κυρίας που είχε ταβέρνα...μικρά, λεπτά, σφιχτά...ποίημα!)

heart n soul said...

το ελληνικό σούσι! τα θέλω τρελλά αυτά τα εργοχειράκια penelope με μυρωδικά γλάστρας και γιαουρτάκι, τα θέλωωωωω!:)

Anonymous said...

Μμμμμ... Τέλεια ντολμαδάκια. Έχουμε και εμείς στο πατρικό μου κλήμα οπότε το ΣΚ που θα πάω, θα μαζέψω λίγα αμπελόφυλλα και θα τα δοκιμάσω. Μιας και ξεκινήσατε τις παραλλαγές δοκιμάστε κάποια στιγμή με πλιγούρι (με ντομάτα ή και σκέτα). Ιδιαίτερη γεύση.
Καλημέρα...

elie said...

Στην Κρήτη που βάζουμε ντολμαδάκια στο ταψί με τα γεμιστά η γέμιση έχει τον... εσωτερικό κόσμο όλων των λαχανικών του ταψιού. Αυτό μου θύμισε η συνταγή σου Πηνελόπη. Μπράβο για το κουράγιο σου (αυτό με τα κουκουνάρια με αποτελείωσε...)
Πολύ μου άρεσε και η ιδέα της αγγελικής για το arborio...

άλλη Αγγελική said...

Ναι, Έλενα, σωστά! Από τα χεράκια μου το πολύ να έτρωγες την "ντολμαδόπιτα" της Σταυρούλας που λέει η Χουα (μια χαρά είναι όμως κι αυτή - την έχω φτιάξει). Πώς με ξέρεις, ατιμούλικο! ;-)

Μπράβο Πηνελόπη, χρυσοχέρα! ΚΑΙ δουλειά, ΚΑΙ μωρό, ΚΑΙ ντολμαδάκια - και μάλιστα με κομματιασμένα κουκουνάρια!!

Αχ, Elie, τι μου τα θύμισες αυτά τα κρητικά γεμιστά με τα ντολμαδάκια που ψήνονται στο ταψί!

kiki said...

Όταν ήμουν έγκυος το πρωτο μου παιδί ήθελα να τρώω ντολμαδάκια. Με ρύζι, τα κλασσικά. Με τραχανά, ούτε για πρωταπριλιάτικο αστείο μη μου το κάνετε! Μπρρρρρρρρ!
1 ποτήρι λάδι δεν είναι πολύ;

luna said...

Ντολμαδακια φανταστικα.
Αυτο με το κουκουναρι πολυ μου αρεσε. Η μαμα μου βαζει κουκουναρι μαζι με σταφιδες. Οι πολιτισες λεει βαζανε.
Ομως εγω τα προτιμω κλασσικα με μπολικο κρεμμυδακι, ανιθο, δυοσμο και φυσικα ασπρο γιαουρτακι!
Το λαδι το σηκωνουν νομιζω δεν μου ακουγετε υπερβολικο.
Ακουσα οτι στην Καλαματα τα κανουν με ντοματα δηλαδη κοκκινα δεν δοκιμασα δεν πειραματιστηκα να τα κανω, δεν θελω να χαραμισω τα φυλλα ειναι δυσευρετα εδω, οποτε αρκουμε στα γνωστα.( Να σας πω οτι εδω οι ελληνιδες πανε και ρημαζουν τα αμπελια αλλα εγω ....κυρια, μονο αυτα που στελνει η μαμα αεροπορικος. Περυσι φυτεψα δυο αμπελακια στον κηπο και νομιζω πως απο του χρονου θα εχω δικα μου φυλλα.
Σορρυ για το σεντονακι....σας φιλω

Penelope said...

Λοιπόν κόρες μου, όταν μου έφερε η πεθερά τα αμπελόφυλλα (είχα να φτιάξω απο την εποχή που καθόμουνα με άδεια λοχείας - πέρσι τον Μάϊο) είπα τρελή είσαι Ποπίτσα,αν καταπιαστείς με το εργόχειρο. Αλλά όσο τα έβλεπα πάνω στον πάγκο της κουζίνας, τόσο με σκανδαλίζανε κι' έτσι άφησα άλλα πράγματα πίσω και ξεκίνησα την διαδικασία. Χρονοβόρα, αλλά το χάρηκα γιατί έκατσα στην καρέκλα, έβαλα και ένα Cdaki (ο Θοδωρής κοιμόταν, ο Παναής έλειπε...και πέρασε ο χρόνος χωρίς να το καταλάβω).
Ήταν προγματικά πολύ ωραία στην γεύση και η σάλτσα του γιουρτιού έκανε το ιδιαίτερο "κλίκ".

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...