Saturday, August 02, 2008

"Ξεχαρμάνιασμα" στο νέο "Χαρμάνι"

Παρασκευή, Πρωταγουστιά γύρω στις 10.30 το βράδυ και όλα τα πεζοδρόμια κατά μήκους των οδών Κυδαντιδών και Τρώων στα Άνω Πετράλωνα έχουν καλυφθεί από τραπεζάκια γεμάτα με κόσμο όλων των ηλικιών που τσιμπολογά, πίνει μια μπύρα ή ένα ποτήρι κρασί και προσπαθεί να πάρει μια ανάσα μετά από μια ακόμα δύσκολη καυτή μέρα στην τσιμεντένια πρωτεύουσα.
Η γειτονιά αυτή, με κάποια παλιά διόρωφα σπιτάκια με σκουπισμένες αυλές, σπασμένα πλακάκια και φρεσκοποτισμένα κηπάκια να κινδυνεύουν να καταποντιστούν από τις διπλανές πολυκατοικίες, είναι θαρρώ μία από τις τελευταίες που αντιστέκονται στην πόλη μας.
Από τις αγαπημένες μου το καλοκαίρι, ίσως γιατί έτσι νοιώθω πιο κοντά στην σχεδόν αποδεκατισμένη μητρική οικογένεια, που έζησε εκεί για περισσότερα από πενήντα χρόνια, κάπου τον προηγούμενο αιώνα. Το σπίτι του παππού βέβαια δεν υπάρχει πια, μόνο οι περιγραφές στις αναμνήσεις μου, μιας μεγάλης αυλής με δένδρα, με πολλές γάτες και με ασπρόμαυρες πλάκες, που άντεξε γεννητούρια, θανάτους, πολέμους, χαρές, λύπες, γάμους... ό,τι αποτελούσε την καθημερινότητα μιας μεσοαστικής οικογένειας της εποχής, που τα παιδιά της είχαν την τύχη να περνούν κάθε πρωί μέσα από την Ακρόπολη για να πάνε σχολείο στο Πρώτο της Πλάκας.Στην γωνία ο Οικονόμου, το μαγέρεικο με το καλύτερο κοκκινιστό με κολοκυθάκια που έχω δοκιμάσει την τελευταία δεκαπενταετία, διαγώνια στο περίπου ο Lucien με τα πεντανόστιμα μενού του στριμωγμένα στο παλιό σουβλατζίδικο που άνοιξε όταν κουράστηκε να δουλεύει στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές στην Γαλλία και μετακόμισε στην χώρα μας για να αλλάξει ζωή, λίγο πιο κάτω το Θεραπευτήριο, τα μαγαζιά που προτιμώ να επισκέπτομαι σε αυτήν την περιοχή.
Φέτος το Θεραπευτήριο ανακαινίζεται και θα επαναλειτουργήσει τον Σεπτέμβριο, απέκτησε όμως απέναντι ένα αδερφάκι (ή ξαδερφάκι, δεν είμαι απόλυτα σίγουρη για το βαθμό συγγένειας), το Χαρμάνι. Πιο μοντέρνο στυλ, και στο μενού και στην διακόσμηση, πάντα η ίδια καλή εξυπηρέτηση (το αφεντικό παρακολουθεί σαν το γεράκι, καθισμένος τάχα ανέμελα σε τραπεζάκι έξω από την πολυκατοικία που νομίζω ότι του ανήκει μεγάλο κομμάτι της, έτοιμος να λειτουργήσει σαν από μηχανής θεός όταν και αν χρειαστεί) και -τί ευχάριστη έκπληξη- εξαιρετικές τιμές.
Μία μικρή ποικιλία θαλασσινών, που δύο ευτραφείς ενήλικες δεν καταφέραμε να "τσακίσουμε" μέχρι τελευταίας καραβιδοουράς, μία ευπρεπής σαλάτα με μπόλικο κατσικίσιο τυρί, κρασί του μαγαζιού σε άριστη κατάσταση και ένα αναψυκτικό, γύρω στα 28 ευρώ!Το Χαρμάνι στην πρώτη ματιά μπορεί να δημιουργήσει ελαφρά αρνητικούς συνειρμούς για όποιους έχουν συνηθίσει το στυλ της "παλιάς γειτονιάς" των Πετραλώνων, γιατί θυμίζει την γκρίζα πλευρά αντίστοιχων χώρων στου Ψυρρή και -τώρα πλέον- στο Γκάζι, όπου ένα ζευγάρι πρέπει να πληρώσει πάνω από 60 ευρώ για να φάει σε μεγάλα μισοάδεια λευκά πιάτα κάτι μετριότατο, αμφιβόλου ποιότητας και σίγουρα συνηθισμένο στην εκτέλεση, στα πλαίσια της σύγχρονης νεοπλουτίστικης αρχοντοχωριάτικης βλακείας που μας έχει χτυπήσει την τελευταία δεκαπενταετία ομαδικώς στην Αθήνα και που έχει πλέον εξαπλωθεί και σε πολλά νησιά.
Και όμως, λάθος εντύπωση! Το αντίθετο! Οι ιδιοκτήτες και το προσωπικό έχουν καταφέρει να συνδυάσουν μοντέρνους τόνους και στο φαίνεσθαι (διακόσμηση) και στο γίγνεσθαι (γεύση) τους, διατηρώντας την νοστιμιά και την ποιότητα του Θεραπευτηρίου, με τιμές που δεν μας στέλνουν μετά για ένα γρήγορο καρδιογράφημα, πάντα -τονίζω και πάλι- με πολύ φιλική και γρήγορη εξυπηρέτηση. Τί άλλο να ζητήσει κανείς για να περάσει ένα ήσυχο βράδυ στο κέντρο της Αθήνας, χωρίς να νοιώσει πολλαπλώς κορόϊδο;
Θα ξαναπάμε σύντομα, ελπίζοντας πως και η δεύτερη εντύπωση θα είναι τόσο θετική όσο η πρώτη, παρότι ομολογώ ότι αρχικά το σκεφτήκαμε να κάτσουμε εκεί, μιας και ο αρχικός προορισμός ήταν το "αδερφάκι-γειτονάκι" που ανακαινίζεται. Ευτυχώς, επικράτησε η γυναικεία επιμονή επί της ανδρικής αρνητικότητας και έτσι προτείνω να κάνετε και εσείς μια βόλτα από το Χαρμάνι, να πάρετε την ποικιλία θαλασσινών ή ό,τι άλλο τραβά η όρεξή σας και να μου πείτε τη γνώμη σας.

ΥΓ. Πολύ θα ήθελα να έχω αποθανατίσει την πλούσια και νόστιμη ποικιλία για να την μοιραστώ μαζί σας αλλά η φωτογραφική μηχανή δυστυχώς έκανε φτερά στην Αμοργό και μας χωρίζει πια... ποιός ξέρει; Το μισό Αιγαίο ίσως;

27 comments:

Gianni said...

Τέλος Αυγούστου που θα επιστρέψω, πολύ θα ήθελα να με ξεναγήσεις εκεί. Βάζω και τη φωτογραφική μηχανή!
ΥΓ
"...επικράτησε η γυναικεία επιμονή επί της ανδρικής αρνητικότητας" Πότε έγινε το αντίθετο;
Φιλιά

Juanita La Quejica said...

Και όμως! Η γη γυρίζει! Δηλαδή υπήρξε μία φορά που έγινε το αντίθετο, και μόλις σήμερα παραδέχτηκε μετά από 20 χρόνια ότι είχε κάνει λάθος! Τί να το κάνεις όμως; Τις συνέπειες μαζί τις έχουμε υποστεί.
Ευχαρίστως, όποτε θέλεις να πάμε να περπατήσουμε τα μέρη αυτά και ίσως να κανονίζαμε και κάτι πιο ομαδικό, μιας και υπάρχει σχετική άνεση χώρου.

ΕΛΕΝΑ said...

Είμαι μέσα για οτιδήποτε ομαδικό αποφασιστεί, από την περιγραφή σου φαίνεται ότι αξίζει πραγματικά και το μαγαζάκι και το περπάτημα σ' αυτά τα μέρη!
Βάζω επίσης την φωτογραφική μηχανή μου:P

Anonymous said...

η τσιμεντοπληκη Αθηνα διόλου δε με συγκινεί(είμαι από τους τυχερούς που όταν βγαίνουν για φαγητό μπορούν να διαλέγουν και θέα...επαρχία γαρ),ομως η φωτο σας με συγκίνησε,όπως και η εικόνα των πιτσιρικιών που πηγαιναν σχολείο διαβαίνοντας την Ακροπολη...τι θαυμασια εικονα...
...και καλό μηνα :)

Anonymous said...

Ωραίο κείμενο, αλλά να ανεβάζει κάποιος στο Δίκτυο οικογενειακές φωτό το θεωρώ κακομοιριά χειρίστου είδους.

Juanita La Quejica said...

Ελενάκι, να το οργανώσουμε τότε στις αρχές φθινοπώρου.

Juanita La Quejica said...

Cook, πραγματικά είσαι από τους τυχερούς! Καλό Μήνα!

Juanita La Quejica said...

Imamabaildise, έτσι κακότροπη είσαι πάντα, ή περνάς τελευταία πολύ δύσκολες στιγμές;
Όπως και να έχει, τα αχνάρια σου εδώ -αλλά και αλλού- μου προξενούν θυμηδία, keep on walking λοιπόν!

Μάγια said...

Πολύ ωραίο το κείμενό σου :)

πώς ήταν η αμοργός; μία φορά πήγα, για λίγες μέρες, αλλά πραγματικά την ερωτεύτηκα...όπως και τους ανθρώπους της.

Μάγια said...
This comment has been removed by the author.
Μαριλένα said...

Juanita θα το συστήσω στον αδερφό μου, που τρελλαίνεται για παρομοια μέρη :)

πάω να ψάξω τώρα να βρω νηστίσιμη τούρτα, γιατί στις εννιά έχει γενεθλια το Ραφαηλάκι μας :))

καλο μεσημερι :)

Anonymous said...

Για το σχόλιο των 11:18
Χμ, σχολίασα μια σου πράξη και συ σχολίασες το χαρακτήρα μου! Αυτό δείχνει ότι είσαι μικρόψυχη και με ευτέλεια ψυχής.
Α, και μη περιμένεις να σου χαιδεύω τα αυτιά ούτε και να φοβηθώ τα πικρόχολα σχόλιά σου.
Και αν σου προξενώ θυμηδία, εσύ πολλάκις μου προκαλείς αναγούλα με τα γλοιώδη σχόλιά σου (από πολύ παλιά ακόμη...)

ΕΛΕΝΑ said...

Γιατί καλή μου υποβάλεις τον εαυτό σου σε τέτοια δοκιμασία να αναγουλιάζεις επισκεπτόμενη συχνά πυκνά το blog μας??
Ειλικρινά δεν μας αρέσει καθόλου να ταλαιπωρείσαι έτσι, κρίμα είναι!
Πάντως ομολογώ ότι είσαι μοναδική!!! Εχεις πάντα μια .... κακή κουβέντα για όλους!!

Anonymous said...

Καλό μου κορίτσι, Έλενα
μάθε πρώτα να διαβάζεις σωστά και μετά να απαντάς: Δεν μου προκαλεί αναγούλα το blog, αλλά κάποια σχόλια της Χουανίτα, μα προφανώς τα ταυτίζεις.
Σε ευχαριστώ εξάλλου που σκέφτεσαι την ταλαιπωρία μου. Και σε μένα δεν αρέσει να ταλαιπωρείσαι με τη σειρά σου υπερασπιζόμενη σαν καλό σκυλάκι, όπως και άλλες φορές και χωρίς να σου πέφτει λόγος, κάποιον contributor.
Και τέλος: αν με δύο (!) ποστ μου με τα οποία διαφωνώ σε συγκεκριμένες ενέργειες γίνομαι κακή σε όλους, τότε είναι αυτονόητο ότι οι έννοιες διαφωνία και διάλογος είναι κάτι ξένο για σένα. Γύρνα λοιπόν γλυκιά μου στη θέση σου και μάθε να απαντάς με επιχειρήματα και όχι με ειρωνείες και κακιούλες στυλ Μπύθουλα.

ΕΛΕΝΑ said...

Για να δούμε λοιπόν που ακριβώς δεν μιλάω σωστά ελληνικά.
Αναφέρω πουθενά ότι σου προκαλεί αναγούλα το blog?
Αυτό που σου λέω είναι ότι επισκεπτόμενη κάθε λίγο το blog μας, υποβάλεις τον εαυτό σου στην ταλαιπωρία της "αναγούλας", όποιος κι αν στην προκαλεί αυτή.
Αυτό είναι κάτι που μπορείς εύκολα να το αποφύγεις, κανείς δεν σε υποχρεώνει να αναγουλιάζεις με τα σχόλια της Juanita ή οποιουδήποτε άλλου contributor.
Eμάς δεν μας ενοχλεί η παρουσία σου, ίσα ίσα εγώ προσωπικά την βρίσκω αρκετά ενδιαφέρουσα και διασκεδαστική.
Kαι κυρίως δεν μας ενοχλεί ο αξιοπρεπής διάλογος με επιχειρήματα και όχι με κακίες του στυλ "είσαι μικρόψυχη και με ευτέλεια ψυχής", " μου προκαλείς αναγούλα με τα γλοιώδη σχόλιά σου" και άλλες τέτοιες "ευγένειες".
Παρεμπιπτόντως, σου απάντησα όχι από την θέση της Ελενας, αλλά από την θέση της συνδιαχειρίστριας του blog.
Καλή σου νύχτα.

Juanita La Quejica said...

Μάγια, μας άρεσε πολύ και θα ξαναπάμε όσο το δυνατόν πιο σύντομα, γιατί δεν έχουμε καμμία φωτογραφία ενώ είχαμε βγάλει 600 και 15 βίντεος! Κάπως πρέπει να καλύψουμε την απώλεια, οπότε, του χρόνου το καλοκαίρι, να είμαστε καλά, θα την κάνουμε την βόλτα μας. Δεν είναι ίσως τόσο γραφική όσο η Σίφνος, αλλά είναι ακόμα αρκετά ανέγγιχτη από τον υπερβολικό τουρισμό. Και αυτό είναι κάτι που δεν το βρίσκουμε πλέον εύκολα.

Juanita La Quejica said...

Μαριλένα, καλώς την!
Πόσα κλείνει; Να την χαίρεστε! Πώς περάσατε;

Juanita La Quejica said...

Ελενάκι, δες την διασκεδαστική πλευρά του θέματος. Αυτά τα κακόγουστα σχόλια μου θυμίζουν
Αλμοδόβαρ!
Καλή Εβδομάδα να έχουμε.

Anonymous said...

Γειά σας!
Σας επισκέπτομαι ανελλειπώς, άλλο αν δεν σας γράφω.
Τέλεια η περιγραφή για τον συγκεκριμένο χώρο!
Να ρωτήσω βρε παιδιά κάτι όμως;
Γιατί όταν βλέπετε την "κακόβουλη διάθεση" κάποιου να χαλάσει ότι ωραίο έχετε καταφέρει εδώ μέσα (γιατί πραγματικά δεν σας χορταίνω), τσιμπάτε, του απαντάτε και δεν τον ΠΡΟΣΠΕΡΝΑΤΕ ΑΠΛΩΣ;

Εφη

Μαριλένα said...

Juanita καλώς σας βρήκαμε :))
όμορφα ήταν κι ο καιρός έφυγε απίστευτα γρήγορα.
το επερχόμενο γήρας ειναι που με κανει και βλέπω τον χρόνο με άλλο μάτι ή κατι άλλο μυστήριο;

τα οχτώ κλεινει το μωρό μου :)))

Juanita La Quejica said...

Καλώς την Έφη, καλώς ήρθες από τα μέρη μας.
Δεν έχεις και άδικο. Αυτήν την τακτική κρατάμε στα ανώνυμα σχόλια κυρίως, του να προσπερνούμε.

Juanita La Quejica said...

8; Μία δεκαετία ακόμα για την ενηλικίωση! Εύχομαι να την χαρείτε όσο το δυνατόν περισσότερο!
Κάτι μυστήριο, όχι δα και γήρας! Εμείς θα γερνάμε μετά τα 90!

Μαριλένα said...

έτσι, έτσι :)))

η μεγάλη, τον Μάιο έκλεισε τα δεκαοχτώ :))

επι τη ευκαιρία, μιας και όλα τα σχόλια δεν τα διαβασα, παρα λίγες ώρες πριν, θα επιθυμουσα να δηλώσω πως εγώ ειμαι η νούμερο ένα Κακομοιρα του χειρίστου ειδους, γιατί όχι μονο φωτογραφίες ανεβάζω, αλλά εκθέτω και ένα πληρες ημερολογιο, με αυθεντικούς διαλόγους της καθημερινής οικογενειακής μας ζωής.

όποια λοιπον, τολμήσει να μου κλέψει τα πρωτία της Κακομοιριάς, την έκανε!!!

καλό μας βράδυ :)))

Μαριλένα said...

τα "πρωτεία" εννοώ η βιαστική!

Penelope said...

Ενδιαφέρουσα τούτη η πρόταση Juanita, φαντάζομαι πως με την βραδινή δροσούλα θα είναι ακόμη καλύτερα τα όσα περιγράφεις.

kiki said...

Πολύ καλή ιδέα για μια καλοκαιρινή βραδιά στην άδεια υποθέτω Αθήνα...

Anonymous said...

Πάλι με την δυστυχη την μάνα ασχολείστε βρε άνθρωποι;Αφήστε την στα μπαϊλντίσματά της.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...