Το βρήκα σε μαγειρικο περιοδικό, το δοκίμασα και σας το παραδίδω. Νόστιμο βγήκε και παρά το γεγονός ότι το χρησιμοποιούσαν στον πάτο ενός ταψιού κι από πάνω έμπαιναν άλλα υλικά για να γίνει τάρτα, εμείς το κρατήσαμε μόνο του ως ντιπ και ως άλειμμα σε φρυγανισμένο ψωμί ολικής αλέσεως.Υλικά:
1 πιπεριά κέρατο
1 πιπεριά Φλωρίνης
2 κουτ.σουπας ελαιόλαδο
1 κουτ. σουπας αμύγδαλο φιλέ
1 κρεμμυδάκι φρέσκο ψιλοκομμένο
Αλάτι, πιπέρι
Εκτέλεση:
Ψήνουμε και ξεφλουδίζουμε τις πιπεριές. Τις πολτοποιοιύμε με τα υπόλοιπα υλικά σε μπλεντεράκι.
Τώρα, επειδή δεν είχα κέρατο πιπεριά δηλ. πράσινη, έβαλα 2 φλωρίνης και επειδή μας αρέσουν κι άλλες μυρωδιές έβαλα λίγη καπνιστή γλυκειά πιπεριά και λιγότερη καπνιστή πικάντικη πιπεριά. Νοστιμότατο βγήκε.
13 comments:
Νενάκι μου, εγω τα αλοιφοειδή δεν τα συμπαθώ, αλλά για το έτερον ήμισυ ακούγεται υπέροχο ! λατρεύει τις πιπεριές!
Το κρεμμυδάκι ωμό;
Και με το αμύγδαλο τέλειο θα είναι! Θα δοκιμαστεί πάραυτα!
Καιρό είχαμε να ντιπάρουμε (που είναι η Heart??), δεν αμφιβάλουμε καθόλου Νενάκι ότι νοστιμότατο βγήκε.
Και πάνω σε φρυγανισμένο ψωμάκι ... σούπερ:))
Έλενα, ντιπάρισμα άκουσα και ήρθα, με ποικιλία κριτσινακίων και παξιμαδακίων!:))) Νένα να το κάνουμε και σως για πίτσα, με τυράκι από πάνω;;; έχω ένα φετίχ για πιπεριά-τυρί, δεν το κρύβω:)
Καρδούλα, επειδή δεν έκανα πλήρη τη συνταγή δεν την έγραψα. Η ιστορία πάντως είναι ότι μ αυτό, αλείφεις τον πάτο ενός πυρέξ, ή ταρτιέρα,από πάνω βάζεις κομμένα στη μέση πομοντόρια που να βλέπεις την κομμένη πλευρά, ρίχνεις σε ξυνομυζήθρα ρίγανη και λίγο αλάτι, απλώνεις πάνω στα πομοντόρια την ξυνομυζήθρα και καλύπτεις το σύνολο μ ένα φύλλο σφολιάτας. Τρυπάς τη σφολιάτα σε διάφορα σημεία καί ψήνεις στους 180 βαθμούς για 35-40 λεπτά. Αφού αφήσεις την τάρτα να κρυώσει 5 λεπτάκια, την αναποδογυρίζεις σε πιατέλα και σερβίρεις όσο είναι ζεστή, έστω χλιαρή.
Έτσι Μαράκι δεν θα είναι μαλακό μόνο.
Αλλά ειλικρινά βγήκε ως ντιπ πολύ νόστιμο και το κρεμμυδάκι είναι ωμό πράγματι.
Ωραία ιδέα για βούτες Νουνού!
α Νένα, πολύ καλή ακούγεται αυτή η τάρτα! για πρότεινέ μου ένα άλλο τυρί γιατί εδώ ξυνομυζήθρα τσου:(
μ' αρέσει πολύ όλο τουτο :))
και η (κλασσική μου) άσχετη ερώτηση: πως γίνεται καπνιστή η πιπεριά;
βρε κορες, πείτε μου για την καπνιστή πιπεριά και μ' αρεσει πολύ :))
Μαριλενα μου, η αλήθεια είναι πως η καπνιστή πιπεριά που έβαλα (και βάζω σχεδόν παντου) είναι αγορασμένη από το μπαχάρ και τη ζητάω ως "καπνιστή πιπεριά ισπανίας" είναι γλυκειά και θεωρείται η καλύτερη ποιοτικά.
Εχω την τύχη όμως να έχω αγοράσει από το περσινό μπαζάρ των Δρόμων Ζωής ελληνική καπνιστή από το Πόζαρ τόσο γλυκειά όσο και πικάντικη. Ελπίζω να βρω και το φετινό μπαζάρ που θα γίνει 6 και 7 Δεκεμβρίου.
Δεν ξέρω όμως πως γίνεται καπνιστή η πιπεριά. Ως συνήθης τρόπος καπνίσματος υποψιάζομαι θα λειτουργεί και στην πιπεριά αλλά δεν το συζητάμε για εμάς της πόλης.
Καρδούλα ίσως αν ανακάτευες στραγγιστό γιαούρτι με ανθότυρο κάτι να εβγαινε επίσης.Έτσι κι αλλιώς η ξινομυζήθρα δεν κυκλοφορεί ολόχρονα.Όποτε όμως πετύχεις και πάρεις, κατάψυξε σε μικρές ποσότητες. Βγαίνει ωραιότατη όποτε χρειαστείς.
Κι εγώ ελπίζω να βρεις, αφού ακόμα χρησιμοποιώ τη δική σου, με την πασχαλίτσα!
Νένα, σ' ευχαριστώ πολύ :)))
οποτε τον Δεκέμβριο, θα αποκτήσω κι εγώ :))
Post a Comment