Τώρα πολλοί θα αρχίσουν τα "φοβάμαι", τα "πολλά ακούγονται" , τα "αποφεύγουμε γιατί δεν ξέρουμε" και τέτοια... Προσωπικά από μικρός τα έτρωγα χλωρά και αμαγείρευτα, όπως και τον αρακά, άσχετα που με κυνηγούσε η μάνα μου. Βέβαια υπάρχει το θέμα της κυάμωσης απο την έλειψη του ενζύμου G6PD σε κάποιους οργανισμούς... ανθεκτικούς στην ελονοσία κατά τα άλλα !!Το προτείνω με χίλια, σ'αυτούς που βιώνουν τη μαγεία της αλλαγής των εποχών.
Τι θα χρειαστούμε
1 κιλό φρέσκα και τρυφερά Κουκιά, όχι μεστωμένα.
5-6 φρέσκα Κρεμμυδάκια
1 Μαρούλι χοντροκομμένο, μαζί με τις καρδιές
1 ματσάκι Μάλαθρο ή Ανηθο τεμαχισμένο με το χέρι
1/2 φλυτζάνι Ελαιόλαδο
1 Λεμόνι, το χυμό του
Αλάτι, πιπέρι
Πλένουμε, στεγνώνουμε και αφαιρούμε απο τα κουκιά τα δυό τους άκρα. Δοκιμάζουμε άν έχουν ίνες (όπως τα φασολάκια), τις αφαιρούμε και τα κόβουμε στα δυό αν είναι μεγάλα.
Παράλληλα ζεσταίνουμε το λάδι σε μέτρια προς υψηλή φωτιά και τσιγαρίζουμε ελαφρά τα μέτρια κομμένα κρεμμυδάκια (άσπρο και πράσινο), για 3-4 λεπτά να μαλακώσουν λίγο. Προσοχή γιατί παίρνουν εύκολα χρώμα.
Ανεβάζουμε τη φωτιά και προσθέτουμε τα στραγγισμένα κουκιά. Τα γυρίζουμε καλά με προσοχή, να λαδωθ
ούν παντού. Συνεχίζουμε το τσιγάρισμα για 4-5 λεπτά, αλατίζουμε με 2-3 πρέζες και πιπέρι κατα βούληση. Προσθέτουμε ζεστό νεράκι, τόσο που να μην σκεπάζει τα κουκιά. Αφήνουμε να βράσουν σκεπασμένα για 15 λεπτά.Κόβουμε τον άνηθο ή τον μάραθρο και τον προσθέτουμε στην κατσαρόλα. Ανακατεύουμε. Απο πάνω ρίχνουμε το χοντροκομμένο μαρούλι και τον χυμό του λεμονιού.
Σκεπάζουμε και αφήνουμε να ψηθούν για 45-50 λεπτά. Ανακατεύουμε προσεχτικά, μόνο άν είναι απαραίτητο για να μην διαλυθούν τα κουκιά.
Αν τα υγρά είναι ακόμα πολλά, συνεχίζουμε μέχρι το φαγητό να μείνει με το λάδι του και με με μια πηχτή σάλτσα.
Μιά σκορδαλιά απο δίπλα και θα γεμίσουμε παράσημα απο τους ομοτράπεζους !!
16 comments:
απλά τέλειο! ναι, είναι μαγική η αλλαγή των εποχών!
Μύρισε Άνοιξη! Αυτή η συνταγή μου φέρνει στο μυαλό Μεγαλοβδομάδα. Μου αρέσουν πολύ τα χλωρά κουκιά. Συχνά τα μαγειρεύω μαζι με αγκινάρες. Super Νάσο.
Ομοίως με την Ρένα, τα έχω συνδυάσει με την Μεγάλη Εβδομάδα κι' ας μην με άφηνε κα μένα η μάνα μου να τα φάω... Όταν πια μεγάλωσα και πήγαινα για λογαριασμό της στην λαϊκή για τα σχετικά ψώνια, και έβρισκα φρέσκα κουκιά, πάντα αγόραζα για να τα φτιάξω. Βρε Νάσσο, τι μου θύμισες πάλι τώρα!
Τρελλαίνομαι για φρέσκα κουκιά αλλά δεν τα μαγειρεύω ποτέ!! Μου τα προμηθεύει η καλή μου η μανούλα η οποία συνήθως τα φτιάχνει όπως η Ρένα με αγγινάρες. Βγήκαν στην αγορά ή είναι λίγο νωρίς ακόμα?
Εβαλα λίγα όψιμα όπως όπως πάντα, βοήθησε και ο καιρός...και ιδού. Ισα-ίσα 3 μερίδες. Ο μάλαθρος, τα κρεμμυδάκια και το μαρουλάκι, παρομοίως και αλάτι από την Αλυκή μας. Μόνο λάδι και λεμόνια είναι απο την αγορά !!
Πράγματι, άρωμα άνοιξης.Πολλές αναμνήσεις φέρνουν και σε μένα.
Δοκιμάστε τα με γιαούρτι. Προσωπικά έτσι τα λατρεύω.
Από τα καλύτερα φαγητά! Μέχρι πριν 2-3 χρόνια τρώγαμε "σπιτικά" γιατί φύτευε ο πεθερός μου στο εξοχικό τους. Αγγιναροκούκι συνήθως.
Τώρα πλέον μόνο ξερά κουκιά φτάνουν στα χέρια μας, από τον ΑΒ, ωραιότατα από τα Ψαχνά Ευβοίας.
Τα φρέσκα όμως, όπως τα περιγράφεις Νάσο, άλλο πράγμα!
ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΚΟΡΔΑΛΙΑ ΚΟΥΒΕΝΤΑ...ΓΙΑΤΙ???
Προσπαθώ να θυμηθώ αν έχω φάει ποτέ τα χλωρά, γιατί τα ξερά τα τιμούμε συχνά, αλλά δεν...
Πάντως μου άρεσαν πολύ τα υλικά που βάζεις, άνιθο, μαρούλι και λεμόνι.
Πρέπει να είναι μούρλια!
Και βέβαια η σκορδαλιά η τελευταία πινελιά :)
Ερώτηση Νο 1.
Αν είναι " ψωμωμένα" δε βγάζεις το άσπρο κεφαλάκι; Θυμάμαι που λέγανε πως αυτό είναι που είναι επικίνδυνο. Λάθος;
Ερώτηση Νο 2
Κάποτε αγόρασα από τη Λαϊκή κουκιά που η φλούδα τους ήταν τόπους τόπους μελιτζανιά, όχι μαύρη, μελιτζανιά, νομίζω και τα κουκιά μέσα. Δεν τα μαγείρεψα τελικά, τα φοβήθηκα. Λάθος;
Πολύ ωραία η συνταγή όσο για τη σκορδαλιά δηλώνω φανατική οπαδός.
ΕΚΥΤ Ελένη
Γλυκειά μου ΕΚΤ.
Τα ψωμωμένα που λές τα φτιάχνουμε διαφορετικά, εκεί κάπου στην Πρωτομαγιά. Κάνε λίγο υπομονή. Επίσης τα φλούδι το κάνουμε τηγανητό με χυλό...υπέροχο μεζεδάκι.
Πολύ καλά έκανες και δεν τα μαγείρεψες τα σκουριασμένα κουκιά, γιατί φαινόταν πολύ μπαγιάτικα...απορώ πως τα αγόρασες μωρέ!! Αν έχεις παρατηρήσει, το ίδιο χρώμα παίρνουν όλα τα ευαίσθητα στην οξείδωση χορταρικά (μελιτζάνα, αγκινάρα, κουκιά...)
΄Ισως δε στα περιέγραψα σωστά, αγαπητέ Νάσο, δε φαίνονταν καθόλου μπαγιάτικα, φρέσκα φρέσκα έμοιαζαν, το χρώμα δε μου άρεσε, ο μανάβης έλεγε πως είναι η ποικιλία, όμως δεν έχω εμπιστοσύνη δυστυχώς, και κατόπιν ωρίμου σκέψεως τα πέταξα στα σκουπίδια. Επίσης άλλη μια απορία, έχω ακούσει ότι δεν πρέπει να τρώμε γαλακτοκομικά μαζί με τα κουκιά κλπ,Αληθεύει ή είναι μύθος, ξέρεις κάτι;
Σε ευχαριστώ για την άμεση ανταπόκριση.
ΕΚΤ Ελένη
Δεν ξέρω τίποτα επ' αυτού. Μπορώ όμως να σου πώ οτι εγώ τρώω και φετούλα με τα κουκιά.
Το ότι δεν έχω πάθει τίποτα όμως, μπορεί να έχει να κάνει οτι πίνω και κρασάκι χε χε χε
Γεια σου Νασο Μερακλη με τις μαγειρικες σου!
Δηλωνω οπαδος της μαγειρικης που προτεινες...τωρα που σου γραφω τα μαγειρευω να φαμε με τη γυναικα μου!!επισης και εγω με φετα διπλα και κρασακι κοκκινο! χο χο χο
τέλεια.
Μόνο που η δική μου η μητέρα, τα ζεματάει πρώτα, μετά ακριβώς όπως τα λες, εκτός από μαρούλι. Τρώγονται δε με γιαούρτι, όπως στην Πόλη.... Καλή σας όρεξη.
Post a Comment