Αραβικό πανφόρτε

Μέρες που 'ρχονται, έχουμε και επίσημα πια δικαιολογία να κάνουμε πράγματα που ούτε κατά διάνοια τον υπόλοιπο χρόνο. Λέω να το ρίξω στα έθνικ αυτά τα Χριστούγεννα, να φτιάξω τα μελιστάλαχτα σμυρνέικα ισλί της μαγίσσης (απ' όταν τα πρωτοδιάβασα παιδούλα στον Τσελεμεντέ θυμάμαι να τα λιμπίζομαι, δεν ξέρω γιατί δεν τα 'φτιαξα ποτέ, μα ως εδώ η αναμονή!). Και μια που το θείο βρέφος στην Μέση Ανατολή κατέβηκε, λέω να πάμε μια συνταγοβόλτα προς τα κει με μια μεσανατολίτικη παραλλαγή του ιταλικού χριστουγεννιάτικου πανφόρτε. Ελπίζω να σας αρέσει η μίξη ανατολής και δύσης, Μαρόκου και Ιταλίας, Ισπανομαυριτανών και Χριστουγέννων, αυτό δα δεν είναι και το πνεύμα του όλου πράγματος; Προσωπικά το έχω ερωτευθεί αυτό το γλύκισμα και το φτιάχνω κάθε χρόνο, ίσως να γίνει και δικό σας αγαπημένο. Και μια που έχουμε γίνει ολίγο από ραδιόφωνο, θα ήθελα να αφιερώσω την συνταγή αυτή, λόγω ισπανικών καταβολών, στη μις Χουανίτα, που κάποιος μου 'πε, δεν ξέρω αν είναι αλήθεια, ότι ψιλοτρώει τα ξηροκάρπια ;). Vamos:

50 ml ηλιέλαιο

125 γρ ολόκληρα ξεφλουδισμένα και ανάλατα αμύγδαλα

30γρ ανάλατα φυστίκια αιγίνης

250 γρ μέλι ωραίο

ξύσμα 1/2 λεμονιού και 1 πορτοκαλιού

150 γρ μπαγιάτικη ψίχα άσπρου ψωμιού

1 κ.γ. νερό ανθών πορτοκαλιάς (και προαιρετικά 1 σταγόνα αιθέριου ελαίου περγαμόντου )

1 κ.γ. σπόρους γλυκάνισου ελαφρά καβουρδισμένους και κοπανισμένους

2 φύλλα εδώδιμου ριζόχαρτου (24cm το ένα) ή αλλιώς ζάχαρη άχνη

Καβουρδίστε τα μύγδαλα (μύγδαλα!) με το λάδι σε χαμηλή φωτιά να ροδίσουν, αφήστε τα σε κουζινόχαρτο και καβουρδίστε τα αιγινίτικα. Στο χαρτί κι αυτά. Σε κατσαρολάκι ζεσταίνουμε το μέλι με τα ξύσματα, να ρθει σχεδόν σε σημείο βρασμού. Τρίβουμε την ψίχα, στο χέρι ή στο μπλέντερ. Ρίχνουμε τα ξηροκάρπια στο μέλι και μετά τα ψίχουλα. Πανικός. Τι είναι αυτό το χάλι, με τρομάζει, θα σκεφτείτε, αλλά παρόλα αυτά δεν θα σταματείσετε να ανακατεύετε, μετά από 5 λεπτά το μίγμα θα αρχίσει να σας υπόσχεται κάτι, όχι πολλά ακόμα, καθώς θα μετατραπεί σε μια σφιχτή, κολλώδη μάζα που θα δυσκολεύεστε να ανακατεύετε αλλά δεν θα σταματήσετε πριν περάσουν τα 5 λεπτά, απλά θα σκέφτεστε ότι όσο πιο πολλές θερμίδες κάψετε τόσες πιο πολλές φέτες θα μπορείτε να φάτε. Όταν τελειώσει το αρωματικό μαρτύριο, κατεβάζουμε από τη φωτιά και προσθέτουμε τα μυρωδικά (γλυκάνισο, ανθόνερο και αιθέριο, αν το χρησιμοποιείτε) κι ανακατεύουμε μια τελευταία αποχαιρετιστήρια φορά.

Απλώνουμε το μίγμα στο εδώδιμο ριζόχαρτο και ζουπάμε ν'απλωθεί σε δίσκο (20cm περίπου), σκεπάζουμε με το 2ο φύλλο ριζόχαρτου και ρολάρουμε με τον πλάστη να γίνει ισόπαχο (1 δάχτυλο περίπου). Αφήνουμε να κρυώσει τελέιως. Αν δεν έχετε ριζόχαρτο τότε μπορετε να το ανοίξετε ανάμεσα σε φύλλα αντικολλητικού χαρτιού και να το πασπαλίσετε όταν κρυώσει με άχνη, να ναι χιονισμένο. Διατηρείται πολύ καιρό σε αεροστεγές μπισκοτόκουτο, αν το αφήσετε, είναι ωραίο δώρο, σερβίρεται, ως πτιφουρ, κομμένο σε λεπτές κομψές φέτες (με το ριζόχαρτο, είπαμε, τρώγεται), με καφέ, ή για ένα τελευταίο έθνικ τατς με τσάι δυόσμου, σαν τους τουαρέγκ στη Σ-αχ-άρα.Σημ. Οι φώτο είναι ιντερνετικές, έτσι το της φωτο δεν είναι ολόιδιο με της συνταγής, δίνει μια ιδέα όμως. H τελευταία φωτό, που είναι δική μου, ουδεμία σχέση έχει με τη συνταγή (οκ αν επιμένετε θα πω ψέμματα ότι είναι το ψωμί που βάζουμε στην συνταγή) αλλά έπρεπε να σας δείξω το όνομα του αρτοποιείου για να με πιστέψετε:)