Κυπριακά Κίφιλλα, νηστήσιμα

Οι κόρες, μου είπαν ότι τρώνε ντόνατς νηστήσιμα! Μπορεί να έχουν απόλυτο δίκιο, έτσι μοιάζουν στα υλικά και τη γεύση, χωρίς γάλα και αυγά, χωρίς τηγάνισμα, όμως. Είναι τα κυπριακά παραδοσιακά γλυκίσματα Κίφιλλα. Τα πρωτοδοκίμασα χρόνια πριν, από τα χεράκια της συνονόματης Κατερίνας, Κυπρίας φίλης της κόρης και πριν ένα χρόνο, με κέρασαν από αυτά, σε ένα από τα μοναστήρια της πατρίδας μου, όπου Κύπριοι φίλοι των μοναχών, τους τα πήγαν δώρο. Τα θυμήθηκα βλέποντας την εκπομπή 11/12, του chef Χρίστου Χριστοδούλου από το CYBC-ΡΙΚ, τη συνταγή του οποίου ακολούθησα.

Για τη ζύμη:
3 φλ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 κ.σ. ξερή μαγιά
1 κ/κι ζάχαρη
1/2 -"- αλάτι
3 κ.σ. φυτικό λάδι (1 φυτικό βούτυρο)
1/2 κ/κι βανίλια
1 φλ. νερό χλιαρό

Για τη γέμιση:
1/2 φλ. φυτικό λάδι (ή λυωμένο φυτικό βούτυρο)
3-4 κ.σ. ζάχαρη
1 κ.σ. κανέλλα
1/2 φλ. σταφίδες

Για το γλάσο (προαιρετικά):
1 φλ. ζάχαρη άχνη
1/2 φλ/κι νερό

Σε σκεύος ανάμιξης κοσκινίζετε το αλεύρι, προσθέτετε τη μαγιά, ζάχαρη και αλάτι. Σε λακουβίτσα στο κέντρο, ρίχνετε το λάδι και το χλιαρό νερό. Με το κουτάλι της σούπας ανακατεύετε τα υλικά παίρνοντας το αλεύρι από τα τοιχώματα. Έπειτα ζυμώνετε, όπως θα κάνατε με κάθε ζύμη μαγιάς (π.χ πίτσας, ψωμιού κλπ) Σκεπάζετε το σκεύος και αφήνετε τη ζύμη για λίγο, (μισάωρο), να φουσκώσει.
Ανοίγετε τη ζύμη μπαλίτσες-μπαλίτσες (λίγο μεγαλύτερες του τέννις) σε μακρόστενο φύλλο ζύμης. Ο ίδιος ο chef, Χρίστος Χριστοδούλου, προτείνει και το άνοιγμα της ζύμης, με το ειδικό μηχάνημα φύλλου, αν υπάρχει.
Με το φυτικό λάδι αλείφετε το εσωτερικό του φύλλου, και πασπαλίζετε ζάχαρη και κανέλλα χρησιμοποιώντας ένα μικρό κοσκινιστήρι (χρησιμοποίησα το σουρωτήρι του τσαγιού). Σκορπίζετε τη σταφίδα. Από τις άκρες της μεγαλύτερης διάστασης, διπλώνετε σε ρολό το φύλλο, σαν μακρόστενο "λουκάνικο". Γυρίζετε από τη μία άκρη σαν σαλίγκαρο και με ένα μαχαιράκι κόβετε τη ζύμη του ρολό. Πατάτε με την παλάμη σας ώστε να πατικωθεί σε στρογγυλή πιτούλα. Αραδιάζετε τις πιτούλες, (γύρω στα 16 κομμάτια μου βγήκαν), σε ταψί με χαρτί αντικολλητικό, αφήνετε λίγο να ανέβουν και ψήνετε σε ζεστό φούρνο 180οC, για 20'. Θα μοσχοβολήσει το σπίτι σας..
Όταν κρυώσουν αρκετά και θέλετε, τα περιχύνετε με το ευκολώτατο γλάσσο ή με σοκολάτα.
Τips: -Στη γέμιση μπορεί να προστεθούν ξηροί καρποί, μαρμελάδα ή κομματάκια σοκολάτας, αν αυτό προτιμάτε. (Το δοκίμασα με μαρμελάδα φράουλα και καρύδια χοντροκομμένα..) Έβαλα επίσης εγώ, 1 κ.σ.κανέλλα/3 ζάχαρη, σε κάθε φύλλο και ήταν καλό και "άγλυκο".
-Στο γλάσο θα πρόσθετα λίγη βανίλλια.(Προσωπικά τα άφησα σχέτα,θερμίδες γαρ). Μπορείτε για αλλαγή, να ρίξετε λυωμένη σοκολάτα -κουβερτούρα στη νηστεία-πάνω στα κίφιλλα ή ίσως να αλείψετε αραιωμένη μαρμελάδα και να προσθέσετε φιστίκι Αιγίνης ή άλλα κατά τη φαντασία σας.

Εκπαιδεύοντας την κόρη

ή: Πασταφλώρα η νηστήσιμη!

Την ημέρα της γιορτής μου, κέρασα μεν, αλλά δεν καταχώρισα συνταγή. Με την ευκαιρία της εκπαίδευσης της μικρής κόρης από τα εύκολα, πάρτε και τη συνταγή για την χωρίς αυγά και βούτυρο, απόλυτα νηστήσιμης Πασταφλώρα! Πως; Μα από το video!

Με την ευκαιρία εγκαινιάζουμε το κανάλι Hungryforlifeblog, στο You Tube, μπαίνοντας δυναμικά στις προκλήσεις της εποχής της εικόνας και του ήχου!

Αν υπάρξει δική σας δουλειά πάνω σε συνταγές σας, ευχαρίστως θα καταχωρηθεί! Η σύντομη περιήγησή μας στον ελληνικό χώρο, βρήκε μόνο ένα ενδιαφέρον κανάλι και μάλιστα από επαγγελματία και αν έτσι κάπως ευλογούμε τα γένια μας, παρά τις ατέλειες, είμαστε σε πολύ καλό επίπεδο. Είχαμε πρόβλημα με τη μουσική επιλογής μας, γι αυτό, αν δεν σας αρέσει η αναγκαστικά "φωνή του You tube", χαμηλώστε την ένταση! Μπορείτε να δείτε ενδεικτικά video στις playlists και στα favorites.
Σας εύχομαι καλό μήνα, καλές γιορτές!

-Επίσης με την ευκαιρία, θα αποτίσω την τιμή που πρέπει στην Juanita, που δημιούργησε το blog και έδωσε την ευκαιρία της συγκέντρωσης μιας..ζωηρής, μιας καλής παρέας και επιτρέψτε μου να της ευχηθώ να είναι γερή και στις επάλξεις γρήγορα.-

Κεκάκι με γλυκό κουταλιού φιστίκι Αιγίνης και πυκραμύγδαλο

Ο χορός των ονομαστικών εορτών ξεκίνησε για τα καλά από χθες και θα κρατήσει επίσης καλά μέχρι και τις λαμπερές μέρες των 15νθημέρου Χριστουγέννων- Πρωτοχρονιάς-Φώτων. Για κάποιους όμως τούτες οι μέρες είναι και μέρες νηστείας, οπότε τα κεράσματα προσαρμόζονται ανάλογα.
Έτσι λοιπόν κι’ εγώ χτες έφτιαξα λόγω της ημέρας και επειδή σήμερα έχω και συνάδελφο που γιορτάζει αλλά νηστεύει, ένα κεκάκι νηστίσιμο για να τον γλυκάνουμε.
Κεκάκι με γλυκό κουταλιού φιστίκι Αιγίνης και πυκραμύγδαλο
Υλικά που σας χρειάζονται:
1 πακέτο αλεύρι που φουσκώνει μόνο του,
1 κουταλάκι κοφτό μπέϊκιν,
1 πακέτο βούτυρο τύπου vitam με ελαιόλαδο (στις νηστείες χρησιμοποιείται) σε θερμοκρασία δωματίου, αλλιώς μπορείτε να βάλετε λαδάκι,
1 βαζάκι γλυκό κουταλιού φιστίκι Αιγίνης ή αμύγδαλο τσάγαλο (που το στράγγιξα από το σιρόπι του),
1 κούπα μαύρη ζάχαρη,
1 κούπα γάλα ελαφρώς χλυαρό,
1 ποτηράκι του κρασιού λικέρ (πορτοκάλι, λιμοντσέλλο ή κονιάκ)
1 πρέζα αλατάκι,
μερικές σταγόνες εσάνς πικραμύγδαλου.
Στραγγίζετε το γλυκό του κουταλιού από το σιρόπι (εάν δεν το θέλετε πολύ γλυκό το κέϊκ σας). Αλλιώς το χρησιμοποιείτε ως έχει χτυπώντας το στο multi μαζί με το λικέρ, μέχρι να έχετε έναν ωραίο πολτό.
Χτυπάτε το βούτυρο (ή το λάδι) μαζί με την ζάχαρη μέχρι να ενοποιηθούν καλά τα δύο υλικά. Προσθέτετε τον πολτό από τα φιστίκια και το λικέρ. Χτυπάτε 2-3 λεπτά ακόμη. Συνεχίζετε ρίχνοντας μέσα στον πολτό το αλατάκι, το εσάνς και μετά ρίχνετε εναλλάξ το αλεύρι με το γάλα μέχρι να τελειώσουν και τα δύο υλικά. Στο αλεύρι έχετε προσθέσεις προηγουμένως και το μπέϊκιν. Το μείγμα είναι έτοιμο, όταν στην επιφάνειά του κατά το χτύπημα παρουσιαστούν μικρές φουσκάλες (κλασσική αρχή για έναν επιτυχημένο χυλό κέϊκ).
Βάζετε το περιεχόμενο σε φόρμα κέϊκ, ελαφρώς βουτυρωμένη και αλευρωμένη και ψήνεται για 40 περίπου λεπτά σε καλά προσθερμασμένο φούρνο στους 170-180 βαθμούς. Να επισημάνω πως το χρώμα του είναι από την αρχή σχεδόν σκούρο, άρα για να δείτε αν ψήθηκε το τεστ με το μαχαιράκι ή το καλαμάκι, θα σας βοηθήσει.

Μυρωδάτο, απολαυστικό και νηστίσιμο.

Χρόνια Πολλά στις Στελλίτσες (και στην φίλη κα Στέλλα Σπανού) καθώς και στους Στέλιους.

Κουλουράκια πορτοκαλλιού Σπάρτης

Tα κουλουράκια με πορτοκάλλι, είναι συνηθισμένο κέρασμα στην Σπάρτη, στον καφέ στο πρωϊνό, στην παρέα, κυρίως στις νηστείες, αλλά και όλες τις άλλες μέρες. Λίγο ή πολύ αυτή η συνταγή ακολουθείται, από τις χρυσοχέρες νοικοκυρές. Ας πούμε ότι άλλοι έχουν παραλλαγές. Για παράδειγμα, η μητέρα μου δεν συμπαθούσε την αμμωνία, που όμως, όπως λέει η σοφή μου γειτόνισσα, βοηθάει τα κουλουράκια να είναι μαλακά και να μην.."λουρώσουν"! Την ερμηνεία της λέξης δεν την έχω ακόμα ξεκαθαρίσει! Μπορούμε λοιπόν, να τη συμπεριλάβουμε στις γενικές τοπικές συνταγές. Ως συνήθως, εγώ κάνω τα δικά μου, ακόμα και με τις παραδοσιακές συνταγές.

Υλικά
6 φλ. -750 γρμ.-αλεύρι κοσκινισμένο, (προτίμησα το για όλες τις χρήσεις)
1 φλ. λάδι (ή μαργαρίνη, ή μισό-μισό)
11/2 φλ. ζάχαρη
3/4 φλ. χυμό πορτοκαλλιού + ξύσμα από πορτοκάλλι(μη κερωμένο)
1 κ.σ.γεμάτη αμμωνία
1 κ.γλ. σόδα
1/2 κ.γλ. Β.Ροwder
1/4 φλ.κονιάκ + μισού λεμονιού χυμό
Σουσάμι (προαιρετικά κανέλλα)
Ετοιμασία
Κατά τα γνωστά, χτυπάμε ζάχαρη και λάδι με το ξύσμα του πορτοκαλλιού. Στίβουμε το ξυσμένο πορτοκάλλι και στο ποτήρι με το χυμό ανακατεύουμε την αμμωνία, για να διαλυθεί και να αφρίσει απ τη χαρά της που θα συναντήσει το μίγμα ζάχαρης-λαδιού. Στη συνέχεια, διαλύουμε τη σόδα στο κονιάκ+λεμόνι και προσθέτουμε στο μίγμα επίσης.
Το ξύσμα καλύπτει το αιτούμενο άρωμα στο κουλουράκι. Η ζύμη που προκύπτει είναι μαλακή και δουλεύεται στο χέρι. Πλάθουμε σε διάφορα σχήματα, (στη Σπάρτη κλασσικά είναι το σχήμα "τελικό ς" και "πλεξιδούλα" αλλά περί ορέξεως..). Τα κυλάμε σε σουσάμι και τα αραδιάζουμε στις λαμαρίνες του φούρνου, πάνω σε λαδόκολλα. Φούρνος προθερμασμένος, στους 170 για 25 λεπτά, έως να ροδίσουν.

Παρατηρήσεις. Η σοφή μου γειτόνισσα στη Σπάρτη, ενσωματώνει το σουσάμι στη ζύμη γιατί είναι ενοχλητικό να σκορπίζεται την ώρα που τρώγεται το κουλούρι. Όμως η μαμά μου κατάβρεχε το σουσάμι και κόλλαγε ευκολώτερα στη ζύμη.

Στον τελευταίο Γαστρονόμο-τεύχος 25/Μαι.2008,σελ.82, είδα μια παραλλαγή παρόμοια, όπου του σουσάμι ανακατεύεται με ζάχαρη και δυο κ.σ. νερό και είναι της καλύτερης προσκόλλησης για τα κουλουράκια. Ευφάνταστη εγώ, πρόσθεσα και λίγη κανέλλα! Ίσως πάει και μέσα, αλλά φοβάμαι μη δώσει πικρίλα στη γεύση. Άλλη φορά είχα ρίξει και σταφίδες μαύρες στη ζύμη! Τούτη τη φορά πασπάλισα ζάχαρη+κανέλλα τα μισά! Άστε που βιαζόμουνα και δεν κοσκίνησα το αλεύρι!
Η δόση είναι συγκρατημένη για το φόβο της από δευτέρα δίαιτας, αλλά τι να το κάνεις, εξαφανίζονται..

Nηστήσιμο τηγανητό ρύζι

Ένα «γιορτινό» πιάτο για εποχή νηστείας

Η συνταγή έχει 2 εκδοχές. Η μια είναι πιό «ελληνική» (δηλαδή με υλικά που βρίσκονται παντού στην Ελλάδα), η άλλη «κιτρινίζει»* (δηλαδή είναι πιο κινέζικη και χρειάζεται και κάποια υλικά που μπορεί κανείς να βρει μόνο σε μεγαλύτερες πόλεις). Προέρχεται από μια κλασική κινέζικη (καντονέζικη) συνταγή, από την οποία έχουν αφαιρεθεί μη-νηστήσιμα υλικά και η οποία έχει προσαρμοστεί για να αρέσει στα συνηθισμένα ελληνικά γούστα. Και οι δυο εκδοχές είναι πολύ καλές. Διαλέξτε και δοκιμάστε!

Υλικά για 2 πολύ πεινασμένα ή 3 άτομα
1 κούπα (240 ml) αρωματικό ρύζι (basmati ή άλλο) - στην ανάγκη μπαρμπα-Βen
¾ κουταλακίου αλάτι
1 κούπα αρακά
1/3 κούπας (80ml) ηλιέλαιο ή καλαμποκέλαιο
6-8 κρεμμυδάκια με τα φύλλα τους
2 μέτριες σκελίδες σκόρδο
150 γρ γαρίδες ωμές καθαρισμένες
1 μεγάλη κόκκινη πιπεριά (ή 2 μικρές)
1 μεγάλο καρότο
½ μάτσο μαϊντανό ψιλοκομμένο (και τα κοτσάνια, βέβαια!)
*Και προαιρετικά, για να «κιτρινίσει» :
*1 κομμάτι ginger με μήκος αντίχειρα, τριμμένο
*1 κουταλιά σούπας κινέζικο σησαμέλαιο
*1 κουταλιά σούπας soy sauce Βράζουμε το ρύζι με 1 ½ κούπα νερό (ή όπως λένε οι οδηγίες) και με το αλάτι. Βράζουμε λίγο τον αρακά (χωρίς αλάτι) και τον σουρώνουμε. Αφήνουμε να κρυώσουν.
Ψιλοκόβουμε το κρεμμυδάκι, κόβουμε την πιπεριά και το καρότο σε κυβάκια, τρίβουμε το σκόρδο (*και το ginger, αν βάλουμε).
Σε μεγάλο τηγάνι ή wok ζεσταίνουμε το λάδι. Ρίχνουμε το κρεμμυδάκι και το σκόρδο (*και το ginger) και σωτάρουμε ελαφρά μερικά λεπτά ανακατεύοντας.
Προσθέτουμε τις γαρίδες και σωτάρουμε 2-3 λεπτά (μέχρι ν΄αλλάξουν χρώμα). Προσθέτουμε τα λαχανικά και ψήνουμε ακόμα 2-3 λεπτά.
Βάζουμε το ρύζι και σωτάρουμε κανα 3-λεπτο ανακατεύοντας κάθε τόσο.
Τέλος ρίχνουμε το μαϊντανό και αποσύρουμε από τη φωτιά.
*Αν επιλέξουμε την πιο κινέζικη εκδοχή, προσθέτουμε τώρα το σησαμέλαιο και τη soy sauce. Αλλιώς δοκιμάζουμε και προσθέτουμε αλατοπίπερο, αν χρειάζεται.Δείτε τη διαδικασία εδώ.
Στις φωτογραφίες φαίνεται καθαρά ότι ξέχασα να προσθέσω τον αρακά! Μην τον ξεχάσετε κι εσείς γιατί του πάει πολύ!
Σημείωση : Χωρίς τις γαρίδες είναι ένα θαυμάσιο vegan πιάτο.

Αρωματικές κροκέτες κουνουπιδιού ή τηγανίτες

Δε νηστεύω, αλλά συμπαραστέκομαι στους νηστεύοντες :-)

1 μικρό κουνουπίδι ή ½ μεγάλο
1 ½ φλ σόδα (ή μπύρα)
περίπου 1 ½ φλ αλεύρι
2 κ (κουταλάκια) κόλιαντρο σκόνη
2 κ κουρκουμά
½ κ πιπέρι καγιέν
3 κ πάπρικα
2 κ κύμινο
½ κ κανέλα
μια πρέζα γαρύφαλο
2 κ αλάτι
1 κ κρεμμύδι σκόνη
1 κ σκόρδο σκόνη
Χωρίζουμε το κουνουπίδι σε μικρά μπουκετάκια (έχουμε αφαιρέσει το κοτσάνι), τα πλένουμε, τα βράζουμε για λίγα λεπτά και τα στραγγίζουμε καλά (μπορούμε να τα αφήσουμε ωμά, όπως στην εκτέλεση που φαίνεται στις φωτογραφίες, αλλά μάλλον είναι καλύτερα ελαφρώς βρασμένα).
Βάζουμε σε μπολ τη σόδα και προσθέτουμε όλα τα υλικά σε σκόνη. Ρίχνουμε λίγο-λίγο το αλεύρι ανακατεύοντας μέχρι να γίνει ένα σχετικά πηχτός χυλός.
Ζεσταίνουμε λάδι και τηγανίζουμε τα μπουκετάκια που έχουμε βουτήξει στο χυλό. Στραγγίζουμε σε απορροφητικό χαρτί.Σερβίρουμε ζεστά με ψωμαλιάδα (σκορδαλιά από μπαγιάτικο ψωμί) ή με σκορδαλιά από καρύδι ή (για όσους δε νηστεύουν) με γιαούρτι στο οποίο έχουμε προσθέσει λίγο σκόρδο, δυόσμο και κύμινο ή με την ταϊλανδέζικη γλυκοξινοκαυτερή σάλτσα που έχω προτείνει εδώ .
Σημείωση 1
Με αυτό το χυλό γίνονται πολύ νόστιμα κι άλλα λαχανικά, ιδιαίτερα κρεμμύδι σε ροδέλες (όπως φαινεται στις φωτογραφίες), φέτες καρότου, φέτες κολοκυθιού, κύβοι μελιτζάνας και κομμάτια πιπεριάς (όλα ωμά).

Σημείωση 2
Επειδή το τηγάνισμα σε άφθονο λάδι είναι αντιοικολογικό, όπως έχω πει και άλλοτε, μια καλή (και πολύ νόστιμη επίσης) ιδέα είναι να χτυπήσετε το (ωμό) κουνουπίδι, 2 καρότα και 2 κρεμμύδια λίγα-λίγα ελαφρά στο blender ώστε να γίνουν μικρά κομματάκια (όχι πολτός!), να μπροσθέσετε τα μπαχαρικά, μαϊντανό ή κόλιαντρο φρέσκο, ελάχιστο νερό και λίγο αλεύρι και να φτιάξετε έτσι αρωματικές τηγανίτες λαχανικών που θα τηγανίσετε σε τηγάνι με πολύ λιγότερο λάδι.

Vegan σοκολατόκρεμα

Έφτιαξα αυτή τη σοκοκρέμα για να απο-δείξω στο σπίτι τη χαρά της νηστείας. Και το πέτυχα Η κρέμα φαγώθηκε πάραυτα και με ενθουσιασμό! Μετά τις μπριζόλες...
Το όλον concept στηρίζεται στη βολική φιλοσοφία της heart. Αφαιρούμε τα ζωικά και στουμπώνουμε με πικρή σοκολάτα.

Τα υλικά
~¾ της κούπας ζάχαρη
~1/3 της κούπας κακάο bio
~3 κ.σ. corn flour
~1/4 κ.γ. αλάτι
~2 ½ κούπες γάλα σόγιας bio
~6 κ.σ. σοκολάτα bitter, τριμμένη
~1 κ.γ. εσάνς βανίλιας
~1 σφηνάκι μαύρο ρούμι (προαιρετικά)
Τη φτιάχνουμε
~Αναμιγνύουμε σε μια μικρή κατσαρόλα τη ζάχαρη, το κακάο, το αλάτι και το corn flour.
~Tη βάζουμε σε χαμηλή φωτιά και ρίχνουμε το γάλα σόγιας ανακατεύοντας διαρκώς.
~Αφήνουμε την κρέμα να βράσει μέχρι να πήξει χωρίς να σταματάμε το ανακάτεμα.
~Μόλις πήξει, τη αποσύρουμε από τη φωτιά και προσθέτουμε την τριμμένη σοκολάτα και την εσάνς βανίλιας. Συνεχίζουμε το ανακάτεμα με τρυφερότητα.
~Προσθέτουμε το ρούμι με αποφασιστικότητα. Ξανα-μανα-ανακατεύουμε.
~Σερβίρουμε σε μικρά μπολάκια για να λέμε ότι τρωμε λίγο.
~Τα σκεπάζουμε με πλαστική μεμβράνη μέχρι να κρυώσει η κρέμα.
~Σοκοτρώμε. Απλή μεν, θανατηφόρα δε.
~Κι οι χορτοφάγοι έχουν ψυχή.
Η φωτό από το flickr. Σπίτι δεν έμεινε δείγμα.

Κεκάκι σοκοκέρασο..

..και σοκολά βερίκοκο, ρίκο ρίκο ρίκοκο, κερνάω κι εγώ για τα γενέθλια της μις Juanita!
Το βερίκοκο άσχετο με το κεκάκι, αλλά το βάζω, και για να τραγουδήσουμε στην Χουά, και γιατί είναι η νέα μου σοκοδημιουργία (μαζί με τη σοκολά βερσιόν των μανταρινοτρουφακίων της Κικής): μουσκεύω ξερά βερίκοκα σε δυνατό τσάι περγαμόντο ή ρούμι να μαλακώσουν, σκουπίζω, βουτάω σε λιωμένη κουβερτούρα, αφήνω να κρυώσουν και έχω σοκολατάκια, τραγανά απ' έξω, μαλακά και ζουμερά από μέσα.
Στα κεκάκια τώρα. Αν αγαπάτε τη γεύση της black forest φτιάξτε τα. Να πώς:
240 ml (1 κούπα) φυτικό γάλα
120 ml (1/2 κούπα) σιρόπι σφένδαμου (maple syrup) ή αγάβης ή μέλι
1 μέτρια ώριμη μπανάνα
80 ml (1/3 κούπας) ηλιέλαιο
2 κ.σ. μηλόξυδο
2 κούπες αλεύρι
3 κ.σ. κακάο
1 κ.γ. μπέηκιν πάουντερ
ελάχιστο αλάτι
cherry brandy
ξερά κεράσια
σταγόνες σοκολάτας
Μουλιάζω τα κεράσια στο cherry brandy. Στο μεταξύ προθερμαίνω το φούρνο στους 180 C και χτυπάω όλα τα υγρά υλικά (και τη μπανάνα) στο μπλέντερ να ομογενοποιηθούν. Κοσκινίζω τα στεγνά υλικά μαζί και τα ανακατεύω απαλά με ένα κουτάλι με το υγρό μίγμα, καθώς και τη σοκολάτα και τα κεράσια με το υγρό τους. Γεμίζω τα φορμάκια (δεν κρατιόμουν να δοκιμάσω τα καινούρια μου σιλικομαφινάκια, εσείς αν προτιμάτε κάντε κέικ ολόκληρο) και ψήνω μισή ώρα περίπου. Γαρνίρω ποικιλοτρόπως: με τριμμένη σοκολάτα μόλις τα βγάλω από το φούρνο, που θα λιώσει και θα τα γλασάρει, ή με σιρόπι κερασιού και χονροκομμένη σοκολάτα όταν κρυώσουν, για πιο κραντς, ή με τραγανά freeze dried berries αν τα βρείτε, ή με έξτρα cherry brandy, ή απλά με άχνη. Είναι αρκετά άγλυκα, γι' αυτό μπορείτε να τα φάτε με μαρμελάδα κεράσι, σιρόπι κεράσι, ή απλά να αυξήσετε την ποσότητα γλυκαντικού της συνταγής. Στο δικό σου κεκάκι βάζουμε και ένα κεράκι Juanita:)

Νηστήσιμα ελληνοκινέζικα ανοιξιάτικα ρολά (ή πίτα;;)

Μια προσαρμογή της κλασικής κινέζικης συνταγής για ανοιξιάτικα ρολά στα ελληνικά ανοιξιάτικα δεδομένα της σαρακοστής. Προέκυψε μετά από 3 «μεταλλάξεις» *.
Χρειαζόμαστε
-2 σκελίδες σκόρδο
-1 κομμάτι περίπου 3 cm ginger
-2 κουταλιές σούπας αραχιδέλαιο ή ηλιέλαιο (όχι παραπάνω!)
-200 γρ ωμές γαρίδες καθαρισμένες (ή λίγο περισσότερες, ανάλογα με το γούστο και τη χοληστερίνη μας)
-2 φλ ψιλοκομμένο κρεμμυδάκι
-2 φλ ψιλοκομμένο λάχανο
-1 φλ λεπτά μπαστουνάκια καρότου
-1 φλ ψιλοκομμένο μίσχο σέλερι
-½ κουταλάκι αλάτι
-½ κουταλάκι πιπέρι
-1 κουταλάκι σησαμέλαιο κινέζικο (μόνο αυτό έχει το τυπικό άρωμα)
Τρίβουμε το σκόρδο και το ginger. Κόβουμε τις γαρίδες σε κομμάτια. Ζεσταίνουμε τη μια κουταλιά λάδι σε wok ή τηγάνι και σοτάρουμε ελαφρά το σκόρδο και το ginger. Προσθέτουμε τις κομμένες γαρίδες και τις ψήνουμε ελαφρά. Τις βγάζουμε από το τηγάνι και τις βάζουμε στην άκρη.
Προσθέτουμε στο τηγάνι τη δεύτερη κουταλιά λάδι και το κρεμμυδάκι και σωτάρουμε (μην πάρουν χρώμα). Προσθέτουμε και τα λαχανικά και ψήνουμε 3-4 λεπτά σε δυνατή φωτιά ανακατεύοντας. Κατεβάζουμε από το μάτι, προσθέτουμε τις γαρίδες, αλάτι, πιπέρι και το σησαμέλαιο.Από δω και πέρα μπορούμε να συνεχίσουμε φτιάχνοντας ρολάκια (περίπου 20 βάζοντας μια γεμάτη κουταλιά της σούπας γέμιση στο καθένα) ή μια μικρούλα πίτα *. Στις φωτογραφίες βλέπετε και τις δύο εκτελέσεις με τις παραπάνω ποσότητες.
Τα ρολάκια μπορούμε να τα τηγανίσουμε σε μπόλικο λάδι ή να τα ψήσουμε στο φούρνο. Αυτά της φωτογραφίας είναι τηγανισμένα, αλλά δεν συνιστώ το τηγάνισμα σε ψηλή θερμοκρασία (γενικά) επειδή αφ΄ενός μεν ρίχνουμε μετά το λάδι στις αποχετεύσεις (δε νομίζω να έχει στη γειτονιά σας κάδο για ανακύκλωση λαδιού) και είναι πολύ ρυπογόνο, και αφ΄ετέρου γεμίζει τηγανίλα το σπίτι. Επιπλέον, αν δεν διαθέτετε φριτέζα με θερμοστάτη ή τουλάχιστον γκάζι για να αντιδράτε άμεσα στις αλλαγές θερμοκρασίας, χρειάζεται πολλή προσοχή να μην κάψει πάρα πολύ το λάδι, γιατί και εξαιρετικά ανθυγιεινό είναι και (ειδικά στην περίπτωση) τα ρολάκια επαναστατούν, χοροπηδάνε και γδύνονται (ξετυλίγονται). Και βέβαια αν τηγάνισμα σε ψηλή θερμοκρασία, τότε με αραχιδέλαιο (φιστικέλαιο) ή άλλο ειδικό λάδι που αντέχει περισσότερο τις ψηλές θερμοκρασίες (κάποτε θα φέρω κάποια στοιχεία που έχω για να ανταλλάξουμε πληροφορίες σχετικά με το τι λάδι μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε κάθε χρήση). Και οπωσδήποτε στράγγισμα σε απορροφητικό χαρτί κουζίνας. Σχετικά με το φύλλο τώρα:
για τα ρολάκια, χρησιμοποίησα έτοιμα φύλλα για springrolls 22x22 cm και για την πιτούλα το μόνο φύλλο που βρίσκω εδώ έτοιμο (ομολογώ την αμαρτία της τεμπελιάς), που είναι το πολύ λεπτό (και εντελώς ακατάλληλο για την περίπτωση). Συνιστώ ν΄ανοίξετε φύλλο (βέργας) ή ν΄αγοράσετε το πιο χοντρό φύλλο («χωριάτικο» νομίζω το λένε) * για την πίτα, αλλά και για ρολά, αν δεν βρείτε τα ειδικά φύλλα για springrolls.
Αν πρόκειται να τηγανίσουμε, δεν λαδώνουμε το φύλλο. Βρέχουμε με λίγο νερό στην άκρη για να κολλήσει, και πιέζουμε ελαφρά. Αν πρόκειται να ψήσουμε, λαδώνουμε ελάχιστα (τονίζω το ελάχιστα) και το ταψί και το φύλλο και ψήνουμε σε μέτρια-χαμηλή θερμοκρασία μέχρι να ροδίσει.
Το σερβίρισμα
Στις φωτογραφίες τα ρολά είναι σερβιρισμένα με μια έτοιμη σάλτσα για springrolls και με σάλτσα σόγιας με λίγο σουσάμι. Η πίτα με μια ταϊλανδέζικη γλυκο-ξινο-καυτερή σάλτσα (ναι, μου έπεσε πολλή πάνω στην πίτα - θέλει πολύ λιγότερη) την οποία και συνιστώ - και για τα ρολά εννοείται, ή μάλλον κυρίως γι αυτά. Μπορείτε βέβαια να σερβίρετε και τις δύο εκδοχές –και ιδιαίτερα την πίτα- χωρίς σάλτσα.
Συνταγή για την ταϊλανδέζικη γλυκο-ξινο-καυτερή σάλτσα
-μία μεγάλη κόκκινη πιπεριά (γλυκιά)
-2 σκελίδες σκόρδο
-2 καυτερές πιπερίτσες (ανάλογα με το γούστο μας και με το πόσο καίνε)
-¾ φλ ζάχαρη
-¾ φλ ρυζόξιδο (από κινέζικα παντοπωλεία) ή άλλο ξίδι με ουδέτερη γεύση και περίπου 5% οξύτητα (ή αραιώνουμε το ξίδι που έχουμε – βάλτε λίγο στην αρχή και προσθέστε αφού δοκιμάσετε κανα 20λεπτο αργότερα)
Χτυπάμε στο blender όλα τα υλικά μαζί. Τα βάζουμε σε μικρή κατσαρόλα με ¼ λίτρου νερό και σιγοβράζουμε χωρίς καπάκι μέχρι να πήξει ελαφρά (περίπου μισή ώρα). Συνοδεύει ιδιαίτερα καλά springrolls και άλλα μεζεδάκια, όπως λαχανικά τηγανισμένα σε κουρκούτι με μπαχαρικά και κεφτεδάκια (από κρέας ή λαχανικά).
* Ο λόγος που δεν έφερα τη συνταγή μέχρι τώρα, οι μεταλλάξεις και άλλες λεπτομέρειες στα σχόλια και περισσότερες φωτογραφίες εδώ – μην καταναλώσω και όλη τη «βιτρίνα» του blog μας !

Τάρτα πραλινέ λεμόνι-μπανάνα

Διανύω πειραματική περίοδο. Επίσης πάσχω και από το γνωστό "τώρα-που-το-φτιάξαμε-αυτό-πρέπει-να-φτιάξουμε-κάτι καινούριο" σύνδρομο, έτσι λίγες συνταγές επαναλαμβάνονται πανομοιότυπες, γιατί η ζωή είναι μικρή για να χωρέσει όλες τις συνταγές που θέλω! Έτσι είπα να κάνω μια ζύμη τάρτας αλλιώτικη από την κλασική μπριζέ (αλεύρι-βούτυρο). Ήταν πολύ δύσκολο να μη τη φάω καθώς την έστρωνα στη φόρμα. Αυτή η ζύμη πλάθεται εύκολα σε μπαλάκια και κάνει ωραιότατα πραλινοτρουφάκια. Να επανέλθω στην τάρτα όμως. Για τη βάση χρειάστηκα:
1 1/2 κούπα λεπτοαλεσμένα πήκαν ή καρύδια, ή μίγμα αμύγδαλα, φουντούκια, καρύδια, κάσιους, μπραζίλ, ό,τι έχετε
1/3 κούπας κουάκερ
1 κ.σ. κορνφλάουρ
1/2 κ.γ. κανέλα
1/4 κούπας σιρόπι σφένδαμου (maple syrup)
2 κ.σ. brown rice syrup (ή μέλι)
1 κ.γ. βανίλια
Ανακατεύω τα στέρεα υλικά, προσθέτω τα υγρά, ανακατεύω καλά, τρώω λίγο και απλώνω το υπόλοιπο σε ελαφρά λαδωμένη φόρμα, πιέζοντας με το χέρι, στον πάτο και στα πλαϊνά. Ψήνω 12 λεπτά να καραμελοτραγανοχρυσίσει (ναι, είναι νέο ρήμα κ. Μπαμπινιώτη). Αφήνω να κρυώσει και ετοιμάζω τη γέμιση:
85 γρ. κορν φλάουρ
225 γρ. καστανή ζάχαρη (εγώ έβαλα φρουκτόζη, τα 2/3 της ποσότητας)
60 ml φρεσκοστιμμένο λεμόνι (περίπου 1 1/2 λεμόνι)
3 κ.γ. ξύσμα λεμονιού
1 κ.σ. ηλιέλαιο (εγώ έβαλα φουντουκέλαιο)
350 ml ζεστό νερό
1 μεγάλη ή 2 μέτριες μπανάνες (προαιρετικά)
Ανακατεύω όλα τα υλικά, εκτός από το νερό και τις μπανάνες, σε ένα κατσαρολάκι και προσθέτω σιγά σιγά το νερό ανακατεύοντας σε μέτρια φωτιά, μέχρι να έχω μια πηχτή ομοιόμορφη κρέμα. Αν θέλουμε και τις μπανάνες, τις προσθέτουμε αφού κατεβάσουμε την κρέμα από τη φωτιά και πολτοποιούμε με το μπλέντερ χειρός. Γεμίζουμε την τάρτα και αφήνουμε να κρυώσει, διακοσμούμε με ό,τι μας αρέσει και σερβίρουμε με άπειρες κούπες τσάι λεμόνι.
Αυτή τη βάση θα την καθιερώσω και θα πειραματιστώ με άλλες γεμίσεις!

Σιγά τ' αυγά

Η λαχτάρα για γλυκό δεν φεύγει, ούτε την Σαρακοστή, έτσι οι γιαγιάδες μας έχουν, με πολλή εφευρετικότητα και επινοητικότητα, φτιάξει πολλές συνταγές χωρίς ζωικά υλικά, πολλές φορές κι αλάδωτα, κάποιες από τις οποίες έχουν γίνει all time classics (λουκουμάδες, χαλβάδες, αμυγδαλωτά, μαλεμπί, καλτσούνια με ξηρούς καρπούς, ταχινόπιτα, μουστοκούλουρα, σάμαλι κλπ κλπ κλπ). Κάποιες φορές όμως, μας κολλάει να φάμε κέικ, ειδικά αν σουρτουκεύουμε σ' αυτές εδώ τις γειτονιές:), και δε μας ξεκολλάει με τίποτα. Η ιδέα του να αντικατασταθεί το βούτυρο με λάδι είναι εύκολη, αλλά εκεί που δειλιάζουν οι περισσότεροι είναι στο θέμα των αυγών. Γι' αυτό σκέφτηκα να παραθέσω μερικές εναλλακτικές ιδέες για όσους πιστούς θέλουν να προσέλθουν:) Να προσθέσω ότι φτιάχνω κέικ χωρίς αυγά με μεγάλη επιτυχία κι έτσι έχω ξεπεράσει τις φοβίες μου:)

Για κάθε αυγό της συνταγής, αντικαταστείστε με ΕΝΑ από τα παρακάτω:
- 1 κ.γ. egg replacer + 2 κ. σ. νερό
- 1 κ.γ. μπέηκιν πάουντερ + 2 κ. σ. νερό
-1 κ.σ. ψύλλιο ή αλεσμένο λιναρόσπορο (linseed/flaxseed powder) + 1/4 κούπας νερό
-2 κ. σ. arrowroot (αρραρούτη) + 2 κ. σ. νερό
-50 γρ silken τόφου + 2 κ.γ. guar gum (κόμμι γκουάρ=φυσικός πηκτικός παράγοντας) + 1 κ.γ. arrowroot
-1 κ.σ. arrowroot + 1 κ.σ. σογιάλευρο + 2 κ. σ. νερό+1/4 κούπας silken τόφου
-1 κ.γ. μαγειρική σόδα + 1κ.σ. μηλόξιδο
-1 ώριμη μπανάνα ή μια βρασμένη πατάτα ή γλυκοπατάτα

Η λογική των πιο πάνω είναι η εξής: οι ιδιότητες του αυγού είναι είτε να "βρέξει" και να δέσει τα υπόλοιπα υλικά (π.χ. μπισκότα), είτε να τα φουσκώσει (π.χ. κέικ) ή να δώσει κρεμώδη υφή (π.χ. γέμιση κις). Έτσι το μπέηκιν πάουντερ κι η μαγειρική σόδα υποκαθιστούν τις φουσκωτικές ιδιότητες, το ψύλλιο και ο λιναρόσπορος τις συνδετικές ιδιότητες, το τόφου και η μπανάνα τις υγραντικές/κρεμώδεις ιδιότητες, κλπ. Ανάλογα με τη χρήση λοιπόν στην εκάστοτε συνταγή, διαλέξτε υποκατάστατο. Αν θέλετε να δοκιμάσετε κάποιο από τα περίεργα, κοιτάξτε στα υγιεινάδικα.

Στη φωτό, αυτό το νηστήσιμο κέικ

Του 'βγαλα το λάδι

Η νόστιμη κι ευρηματική σαλάτα της άλλης Αγγελικής, μου θύμισε ένα ντρέσινγκ που φτιάχνω όταν δε θέλω να χρησιμοποιήσω λάδι. Το χρησιμοποιώ σε φρέσκιες πράσινες σαλάτες, αλλά και σε βραστά λαχανικά, ρυζοσαλάτες, πατατοσαλάτες ή σαλάτες ζυμαρικών ή και οσπρίων (πχ μαυρομάτικα). Παραλείψτε όποιο υλικό δε σας αρέσει ή/και προσθέστε κάποιο μυρωδικό της αρεσκείας σας. Τα υλικά που δίνω βγάζουν ένα βαζάκι ντρέσινγκ το οποίο κρατάει στο ψυγείο για όλη την εβδομάδα, έτσι δε χρειάζεται να φτιάχνετε ντρέσινγκ κάθε μέρα. Just shake!

3-4 μεγάλες σαρκώδεις μαυρολιές σε άρμη, στραγγισμένες και ψιλοκομμένες, ή μια κουταλιά πατέ ελιάς
1 σκελίδα σκόρδο, ψιλοκομμένη
½ κρεμμύδι, ψιλοκομμένο
1 καυτερή πιπερίτσα,ψιλοκομμένη, ή λίγο Tabasco
1 λιαστή ντομάτα
2 κ.σ. βαλσάμικο
χυμός ½ λάιμ, ½ πορτοκαλιού και ενός λεμονιού
1 κ.σ. ταμάρι ή σόγια σος ή λίγο αλάτι (έχω ανακαλύψει ένα..καπνιστό αλάτι)
1 κ.γ. μέλι
1 κ.γ. μουστάρδα (Dijon)

Τώρα, είτε βάζουμε όλα τα υλικά στο βαζάκι που λέγαμε και τα χτυπάμε αλύπητα, είτε τα χτυπάμε πρώτα στο μούλτι. Για αραιώτερο, πιο ήπιο ντρέσινγκ, προσθέτουμε λίγο νερό (όσο χρειάζεται για να πετύχουμε την επιθυμητή σύσταση). Βάζουμε στο ψυγείο μέχρι να το χρειαστούμε.

Για ένα πιο κρεμώδες ντρέσινγκ, προσθέτουμε ένα από τα παρακάτω:
· τη σάρκα ενός ώριμου αβοκάντο
· ½ κούπα βρασμένα ρεβύθια
· 1-2 κ.σ. ταχίνι
· ½ κεσεδάκι στραγγιστό γιαούρτι 0% (εγώ βάζω σόγιας)

Θα βγείτε..λάδι:)

Ανανάς Ελβετίας

(αφιερωμένος στην μις Μάγια:)


Είχα έναν ανανά. Δεν μου 'ρχοταν όμως να τον φάω αλα Καραϊβική, με ομπρελίτσες και τα τοιαύτα, τα δοντάκια μου δε ήθελαν κρύο, σκέφτηκα λοιπόν μια συνταγή που ήθελα να κάνω εδώ και πολυυύ καιρό αλλά ποτέ δεν αξιώθηκα. Ανανάς χειμωνιάτικος λοιπόν, όχι μόνο γιατί ντύθηκε με κασκόλ και γάντια για τη φωτογράφηση, αλλά και γιατί είναι χιονισμένος με νιφάδες...τσίλι, και θα σας ζεστάνει τα σωθικά. Και το κίτρινο χρώμα του (θα γίνει πιο έντονο με το σωτάρισμα), θα φέρει ηλιαχτίδες και στην πιο μουντή χειμωνιάτικη μέρα, σαν τα αυγά μιμόζα πιο κάτω.
Έκοψα λοιπόν τον ανανά σε κομμάτια και τα σωτάρισα σε αντικολλητικό τηγάνι με ολίγη καστανή ζάχαρη (1-2 κ.σ.), μέχρι να μαλακώσουν ελαφρά και ν'αρχίσει να καραμελλώνει η ζάχαρη, μαζί με νιφάδες τσίλι (μπούκοβο). Θα υποθέσω ότι μπορείτε να χρησιμοποιείσετε και φρέσκο ψιλοκομμένο τσίλι, όπως θα υποθέσω ότι μπορείτε να χρησομοποιείσετε και ανανά κονσέρβα (σε φυσικό χυμό), αν και δεν το έχω δοκιμάσει. Το μπούκοβο μην το φοβηθείτε, βάλτε άφθονες τσιλινιφαδούλες, είναι αυτό που κάνει την όλη διαφορά. Τώρα, σ'αυτό το στάδιο θα μπορούσατε και να φλαμπάρετε το όλον, για πιο φλογερές καταστάσεις, με ολίγο ρούμι, ή για να παραμείνουμε στην Ελβετία με την Μάγια, ολίγον σναπς. Εγώ δεν είχα, το "έσβησα" με ελάχιστες σταγόνες λάιμ και το σέρβιρα ζεστοκαυτό. Στη φώτο το 3ο μπωλ, όταν μπόρεσα πια να σταματήσω να σκουπίζω τα γλυκοξινοκαφτερά ζουμάκια με το δάχτυλο. Τώρα αν εσείς σκέφτεστε και μπάλες παγωτού από δίπλα κι άλλα τέτοια αμαρτωλά, εμένα μη με χρεώνετε, εγώ ένα φρουτογλυκάκι είπα να φάμε...
(ο ανανογλωσσοδέτης αφιερώνεται στην παρέα της βιβής: "άννα-να-έναν-ανανά-έχουν-τα ταττού-του-τάσου")

Αραβικό πανφόρτε

Μέρες που 'ρχονται, έχουμε και επίσημα πια δικαιολογία να κάνουμε πράγματα που ούτε κατά διάνοια τον υπόλοιπο χρόνο. Λέω να το ρίξω στα έθνικ αυτά τα Χριστούγεννα, να φτιάξω τα μελιστάλαχτα σμυρνέικα ισλί της μαγίσσης (απ' όταν τα πρωτοδιάβασα παιδούλα στον Τσελεμεντέ θυμάμαι να τα λιμπίζομαι, δεν ξέρω γιατί δεν τα 'φτιαξα ποτέ, μα ως εδώ η αναμονή!). Και μια που το θείο βρέφος στην Μέση Ανατολή κατέβηκε, λέω να πάμε μια συνταγοβόλτα προς τα κει με μια μεσανατολίτικη παραλλαγή του ιταλικού χριστουγεννιάτικου πανφόρτε. Ελπίζω να σας αρέσει η μίξη ανατολής και δύσης, Μαρόκου και Ιταλίας, Ισπανομαυριτανών και Χριστουγέννων, αυτό δα δεν είναι και το πνεύμα του όλου πράγματος; Προσωπικά το έχω ερωτευθεί αυτό το γλύκισμα και το φτιάχνω κάθε χρόνο, ίσως να γίνει και δικό σας αγαπημένο. Και μια που έχουμε γίνει ολίγο από ραδιόφωνο, θα ήθελα να αφιερώσω την συνταγή αυτή, λόγω ισπανικών καταβολών, στη μις Χουανίτα, που κάποιος μου 'πε, δεν ξέρω αν είναι αλήθεια, ότι ψιλοτρώει τα ξηροκάρπια ;). Vamos:

50 ml ηλιέλαιο

125 γρ ολόκληρα ξεφλουδισμένα και ανάλατα αμύγδαλα

30γρ ανάλατα φυστίκια αιγίνης

250 γρ μέλι ωραίο

ξύσμα 1/2 λεμονιού και 1 πορτοκαλιού

150 γρ μπαγιάτικη ψίχα άσπρου ψωμιού

1 κ.γ. νερό ανθών πορτοκαλιάς (και προαιρετικά 1 σταγόνα αιθέριου ελαίου περγαμόντου )

1 κ.γ. σπόρους γλυκάνισου ελαφρά καβουρδισμένους και κοπανισμένους

2 φύλλα εδώδιμου ριζόχαρτου (24cm το ένα) ή αλλιώς ζάχαρη άχνη

Καβουρδίστε τα μύγδαλα (μύγδαλα!) με το λάδι σε χαμηλή φωτιά να ροδίσουν, αφήστε τα σε κουζινόχαρτο και καβουρδίστε τα αιγινίτικα. Στο χαρτί κι αυτά. Σε κατσαρολάκι ζεσταίνουμε το μέλι με τα ξύσματα, να ρθει σχεδόν σε σημείο βρασμού. Τρίβουμε την ψίχα, στο χέρι ή στο μπλέντερ. Ρίχνουμε τα ξηροκάρπια στο μέλι και μετά τα ψίχουλα. Πανικός. Τι είναι αυτό το χάλι, με τρομάζει, θα σκεφτείτε, αλλά παρόλα αυτά δεν θα σταματείσετε να ανακατεύετε, μετά από 5 λεπτά το μίγμα θα αρχίσει να σας υπόσχεται κάτι, όχι πολλά ακόμα, καθώς θα μετατραπεί σε μια σφιχτή, κολλώδη μάζα που θα δυσκολεύεστε να ανακατεύετε αλλά δεν θα σταματήσετε πριν περάσουν τα 5 λεπτά, απλά θα σκέφτεστε ότι όσο πιο πολλές θερμίδες κάψετε τόσες πιο πολλές φέτες θα μπορείτε να φάτε. Όταν τελειώσει το αρωματικό μαρτύριο, κατεβάζουμε από τη φωτιά και προσθέτουμε τα μυρωδικά (γλυκάνισο, ανθόνερο και αιθέριο, αν το χρησιμοποιείτε) κι ανακατεύουμε μια τελευταία αποχαιρετιστήρια φορά.

Απλώνουμε το μίγμα στο εδώδιμο ριζόχαρτο και ζουπάμε ν'απλωθεί σε δίσκο (20cm περίπου), σκεπάζουμε με το 2ο φύλλο ριζόχαρτου και ρολάρουμε με τον πλάστη να γίνει ισόπαχο (1 δάχτυλο περίπου). Αφήνουμε να κρυώσει τελέιως. Αν δεν έχετε ριζόχαρτο τότε μπορετε να το ανοίξετε ανάμεσα σε φύλλα αντικολλητικού χαρτιού και να το πασπαλίσετε όταν κρυώσει με άχνη, να ναι χιονισμένο. Διατηρείται πολύ καιρό σε αεροστεγές μπισκοτόκουτο, αν το αφήσετε, είναι ωραίο δώρο, σερβίρεται, ως πτιφουρ, κομμένο σε λεπτές κομψές φέτες (με το ριζόχαρτο, είπαμε, τρώγεται), με καφέ, ή για ένα τελευταίο έθνικ τατς με τσάι δυόσμου, σαν τους τουαρέγκ στη Σ-αχ-άρα.Σημ. Οι φώτο είναι ιντερνετικές, έτσι το της φωτο δεν είναι ολόιδιο με της συνταγής, δίνει μια ιδέα όμως. H τελευταία φωτό, που είναι δική μου, ουδεμία σχέση έχει με τη συνταγή (οκ αν επιμένετε θα πω ψέμματα ότι είναι το ψωμί που βάζουμε στην συνταγή) αλλά έπρεπε να σας δείξω το όνομα του αρτοποιείου για να με πιστέψετε:)

Energy bars (raw power!)

Συγκρατηθείτε. Όχι, δεν θα πάρουμε τα bar παραμάζωμα, συγνώμη αν σας απογοητεύω, θα δοκιμάσω να σας γοητεύσω όμως μ’ αυτές τις πλακέ ράβδους ενέργειας (eat your heart out mr. babiniotis!). Είναι εύκολες, είναι γρήγορες (δεν θέλουν ψήσιμο!), είναι νόστιμες, είναι δυναμωτικές, και είναι εδώ.
Λεπόν, έχουμε και λέμε.
Βάζουμε Iggy Pop and the Stooges στο πικάπ (αν είστε γεννημένοι μετά το ’80 βάλτε CD, iPod, ότι θέτε τέλος πάντων), το ομώνυμο (Raw Power) άσμα κατά προτίμηση.
Βάζουμε τα μεγάλα μέσα, μ’άλλα λόγια το μηχάνημα που κόβει σα διάολος που λέει και μια πεντανόστιμη και με κάνει και γελώ:)
Εντός του θα ρίξετε:
37 γρ. χουρμάδες
13 γρ. σταφίδες
10 γρ. φυστίκια
5 γρ. κακάο
2 γρ. αμύγδαλα
2 γρ. καρύδια
30 γρ. βρώμη
2-3 κ.σ. συμπυκνωμένο χυμό μήλου
προαιρετικά: εσάνς πορτοκαλιού ή αμύγδαλου ή βανίλιας (the real thing please, όχι συνθετικά)
Γιατί γελάτε κοροϊδευτικά; Σας ακούω! Για τις αναλογίες του στυλ «2 γρ.» είναι, το ξέρω! Οι ασυνήθιστες αναλογίες όμως, δεν είναι τυχαίες, κρύβουν ένα ένοχο μυστικό πλαστογράφησης. Μετά την κατανάλωση ντόπιου εγχώριου, υγιεινού και ακριβού ΒΙΟσκευάσματος, εντυπωσιάσθην από τη νοστιμάδα του κι αποφάσισα να το αντιγράψω. Για καλή μου τύχη, τα συστατικά αναγράφονταν στην καλαίσθητη συσκευασία με ποσότητες τις 100%, έτσι το μόνο που χρειάστηκε να κάνω ήταν η απλή πράξη του πολλαπλασιασμού (πιο πολλά μην περιμένετε, θα απογοητευτείτε πάλι, όπως πιο πριν με την μπαρότσαρκα) για να πάρω 6 σοκοφρέτες αντί για μία. Τώρα εσείς αν δεν έχετε ηλεκτρονική ζυγαριά να ζυγίσετε 2 γρ. ή αν θέτε παραπάνω από 6 σερενάτες (πιο ωραία από τη σοκοφρέτα πρέπει να παραδεχτείτε), τότε πολλαπλασιάστε τα υλικά, κρατώντας τις αναλογίες όμως έτσι;
Τώρα. Δυναμώνουμε την ένταση της μουσικής, γιατί δε θ’ακούμε τίποτα, και πατάμε το κουμπί του μπλέντερ. Στόχος μας η κονιορτοποίηση (!) και η ομογενοποίηση των υλικών μας. Τώρα, αν το μηχάνημά σας είναι ψιλομπουρούχα σαν το δικό μου, και δεν κόβει σα διάολος αλλά πιο πολύ σα γριά ξεδοντιάρα, τότε ρέγουλα. Κάντε σκόνη πρώτα τη βρώμη, ρίχτε μετά τα ξηροκάρπια, χωριστά τα χουρμαδοστάφιδα, που κολλάνε, και μετά τα υπόλοιπα. Μπορεί να χρειαστεί στο τέλος να τα ζουπήξετε όλα μαζί με τα χέρια (τότε θα τα πείτε χειροποίητα). Απλώστε αυτή τη σφιχτή σοκομάζα στο πάγκο της κουζίνας, ανάμεσα σε δυό μεμβράνες αν προτιμάτε, και ισοπεδώστε ομοιόμορφα (πάχος περίπου ένα δάχτυλο) με τον πλάστη. Σουλουπώστε το σχήμα σε παραλληλόγραμμο με τη λάμα ενός μαχαιριού και κόψτε σε μικρότερα παραλληλόγραμα (οκ, μετά τον πολλαπλασιασμό, και λίγη γεωμετρία, δε σας βάζω άλλα, πρόμις). Ξανασουλουπώστε. Εγώ που ήθελα να κοροϊδέψω τον καλό μου (ντροπή μου, το ξέρω) να νομίζει ότι είνα αγοραστά, έβαλα ένα στο περιτύλιγμα του ορίτζιναλ σοκοσκευάσματος, του πάτησε μια δαγκωνιά, και το ‘παιξα καλή, ότι τάχα μου να αγόρασα αυτό κι είναι πολύ νόστιμο και σου το κράτησα, να πάρε να δοκιμάσεις, το έχαψε, κι έτσι επείσθην για την επιτυχία του πλαστογραφήματος. Εσάς θα προσπαθήσω να σας πείσω λέγοντάς σας ότι είναι σαν καριόκες (πού τις θυμήθηκα!) στην υφή και τη γεύση αλλά πολύ υγιεινά (ειδικά αν τα υλικά είναι ΒΙΟ και ωμά) και εύχρηστα σνακ για να πάρετε μαζί σας στη δουλειά ή να δώσετε στα παιδιά για το σχολείο.
Παραλλαγή: Βάλτε ρούμι στο μίγμα, κάντε σοκομπαλίτσες και τυλίξτε τες σε κακάο.
ΥΓ: καλά που και η φωτ. μηχανή μου είναι μπουρούχα και φλουτάρει το περιτύλιγμα, έτσι θα αποφύγω τη μήνυση:)

Κέικ με γλάσο σοκο-ταχίνι (χωρίς ζάχαρη,αυγά, βούτυρο και χοληστερίνη!)

Μα θα μου πείτε, γίνεται; Γίνεται θα σας πω. Μπορούμε να φτιάξουμε αφράτο, νόστιμο και ζουμερό κέικ χωρίς τα κλασικά υλικά; Μπορούμε. Για τους άπιστους Θωμάδες και Θωμαϊδες, να κι η συνταγή:

Για το κέικ:
60γρ. κουάκερ
185γρ. χουρμάδες (τους μουσκεύουμε σε ζεστό νερό για μισή ώρα περίπου, να μαλακώσουν, σουρώνουμε και κρατάμε το νερό)
3 ώριμες μπανάνες
125γρ. ηλιέλαιο
90γρ. σογιάλευρο + 90γρ. ρυζάλευρο (για όσους δεν τρώνε γλουτένη, ή διαφορετικά 180γρ, αλεύρι μαλακό (ολικής άλεσης κατά προτίμηση)
1 κουτ. σούπας μηλόξιδο
3 κουταλάκια σόδα
κανέλα σκόνη , βανίλια, μία ιδέα καγιέν (προαιρετικό), για πιο χριστουγεννιάτικο βάλτε κανελογαρυφαλλοπορτόκαλα
Για το γλάσο:
300γρ. ταχίνι (εναλλακτικά ένα από τα λεγόμενα nut butter (φουντούκι, αμύγδαλο, πήκαν) είναι όπως και το ταχίνι, μόνο που είναι πάστα ξηροκάρπιου αντί σουσαμιού).
80γρ. συμπυκνωμένο χυμό μήλου (όπως είναι η συμπυκνωμένη πορτοκαλάδα αλλά χωρίς ζάχαρη, ή αλλιώς μέλι ή σιρόπι αγάβης (low GI, δες σχόλια)
80γρ. χαρουπάλευρο (εδώ θα γέλαγε η μαμά, μάδερ, είναι όπως το κακάο αλλά χωρίς την καφεΐνη, με πρωτεϊνη, βιταμίνες και ασβέστιο και χαμηλότερα λιπαρά, ), ή αλλιώς κακάο (μια χαρά είναι και το κακάο μάδερ, πλούσιο σε αντιοξειδωτικά)
βανίλια, μία ιδέα καγιέν (είπαμε, προαιρετικό)
νερό όσο πάρει (το νερό που μουσκέψαμε τους χουρμάδες)

Προθερμαίνουμε το φούρνο (160º C). Αλέθουμε το κουάκερ στο μπλέντερ να γίνει σαν αλέυρι. Βάζουμε στην άκρη. Μετά αλέθουμε τους χουρμάδες να γίνουν αλοιφή, προσθέτουμε τις μπανάνες, το λάδι, το κουάκερ και χτυπάμε να γίνουν ομοιόμορφα. Ανακατεύουμε τα αλεύρια με τη σόδα το ξύδι και τα μπαχαρικά και προσθέτουμε στο μίγμα και ανακατεύουμε πολύ καλά (αν χρειαστεί προσθέτουμε μια ιδέα από το νερό που μουσκέψαμε τους χουρμάδες).
Αδειάζουμε σε λαδωμένο ταψί και ψήνουμε 60-70 λεπτά (δοκιμάζουμε με το μαχαίρι, όχι σαν καρπούζι, το άλλο:). Αναποδογυρίζουμε σε σχάρα και αφήνουμε να κρυώσει τελείως. Ετοιμάζουμε το γλάσο: χτυπάμε στο μπλέντερ όλα τα υλικά του γλάσου με όσο νερό πάρει(περίπου ½ ποτήρι) για να πετύχουμε μια παχύρευστη σύσταση. Γλασάρουμε όταν το κέικ έχει κρυώσει.

Λίγα λόγια για το GI (όχι το Joe, το άλλο): GI εστί glycaemic index (ελληνηστί: γλυκαιμικός δείκτης). Ο όρος αναφέρεται στο πώς μία τροφή επηρεάζει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα μας. Οι υδατάνθρακες με υψηλό γλυκαιμικό δείκτη (πάνω από 50) δίνουν ενέργεια γρήγορα αλλά προκαλούν άμεση αντίδραση της ινσουλίνης με αποτέλεσμα την απότομη αυξομείωση του σακχάρου στο αίμα και την πρόκληση μεγαλύτερης λιπογένεσης (αποθήκευση λίπους στα λιποκύτταρα). Αυτού του είδους οι υδατάνθρακες (απλοί) περιλαμβάνουν κατεργασμένα και αποφλοιωμένα τρόφιμα, όλα τα "άσπρα" (ζάχαρη, αλεύρι, ρύζι, ζυμαρικά κλπ). Αυτοί ευθύνονται για αυξομειώσεις στα επίπεδα ενέργειάς μας ("πιάσε ένα καφέ ακόμα") στις λιγούρες, στις συχνές επισκέψεις στο κουτί με τα μπισκότα. Σε αντίθεση, οι σύνθετοι υδατάνθρακες (πχ αναποφλοίωτο ρύζι, αλεύρι και προϊόντα ολικής άλεσης, καθώς και τροφές πλούσιες σε φυτικές ίνες, όπως ξερά φρούτα) σταθεροποιούν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα με αποτέλεσμα σταθερή ενέργεια στη διάρκεια της ημέρας και αίσθηση κορεσμού. Τι γίνεται δηλαδή; Ενώ το κέικ αυτό είναι φυσικά θερμιδούχο (σιγά μη δεν ήταν!) οι θερμίδες του είναι "έξυπνες", γιατί το κουάκερ, οι χουρμάδες, το πλήρες αλέυρι, το σιρόπι αγάβης (agave syrup), το ταχίνι, του ρίχνουν το GI. (Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε εδώ).

ΥΓ: Οι φωτό είναι δανεικές απ'το διαδύκτιο (παρότι το κέικ αυτό το έχω φτιάξει με επιτυχία πολλές φορές) , γιατί μέχρι να επανακτήσω τη σιλουέτα συλφίδος, δεν φτιάχνω τίποτα σε ποσότητα ταψιού :)

Update 28-1-08: το κέικ φτιάχτηκε για τα γενέθλια φίλου, ψήθηκε σε δύο φόρμες (με εσπρέσσο στη ζύμη αντί νερού), ραντίστηκε με ποτό, σαντουιτσοποιήθηκε με γλάσο (το οποίο επίσης περιείχε εσπρέσσο αντί για νερό), καλύφθηκε επίσης με γλάσο και πασπαλίστηκε απλόχερα με καραμελωμένα καρύδια. Ήταν επικό.

Update 30/1/2009
Το κέικ με γλάσο σοκο-ταχίνι διακοσμημένο με καραμέλα με τριμμένο αμύγδαλο, όπως το έφτιαξε η Vana

Κυδώνι ζελέ και κυδωνόπαστο

Από τα κυδώνια δεν πετάμε σχεδόν τίποτα!
Υλικά:
2 κιλά κυδώνια
2 - 2,5 λίτρα νερό
Ζάχαρη:
Για το ζελέ μισή από το ζωμό που θα βγεί (π.χ. 6 ποτήρια ζωμό, 3 ζάχαρη)
Για το κυδωνόπαστο 1,5 κιλό
Πρώτα το βράσιμο:
Τρίβουμε τα κυδώνια με πετσέτα ή καινούριο σφουγκαράκι κουζίνας να φύγει το χνούδι και τα πλένουμε καλά. Τα ξεφλουδίζουμε, βγάζουμε τους σπόρους και τα κόβουμε στα 4, ρίχνοντας τη σάρκα σε νερό με λεμόνι για να μην μαυρίσουν, και τις φλούδες και τα κουκούτσια σε καθαρό τουλπάνι.
Βάζουμε να βράσουν με το νερό τα κυδώνια και οι φλούδες και τα κουκούτσια δεμένα στο τουλπάνι, μέχρι να μαλακώσουν καλά τα κυδώνια. Όταν βράσουν, βγάζουμε το τουλπάνι και το στύβουμε ελαφρά να βγάλει όλο το ζωμό και το πετάμε.(Δεν στύβουμε υπερβολικά και βγάλει θολό ζουμί). Βγάζουμε και τα κυδώνια με τρυπητή κουτάλα, στύβουμε ελαφρά και αυτά και τα κρατάμε για το κυδωνόπαστο.
Για το ζελέ:
Μετράμε πόσο ζωμό πήραμε και τον βάζουμε να βράσει με τη ζάχαρη σε αναλογία όπως λέω στα υλικά. Ξαφρίζουμε αν χρειαστεί. Βράζουμε σε χαμηλή φωτιά μέχρι να δέσει. Δοκιμάζουμε αν είναι αρκετά δεμένο ρίχνοντας μερικές σταγόνες σε ένα ποτήρι νερό. Αν οι σταγόνες φτάνουν στον πάτο χωρίς να διαλυθούν είναι έτοιμο. Το συσκευάζουμε σε αποστειρωμένα βάζα όπως τις μαρμελάδες, και συντηρείται όλον το χρόνο για το ψωμί μας και τα γλυκά μας.
Για το κυδωνόπαστο:
Οσο βράζει το ζελέ, περνάμε από το μύλο του πουρέ τα κυδώνια και τα βάζουμε με τη ζάχαρη σε χαμηλή φωτιά ανακατεύοντας συνεχώς, μέχρι να γίνουν μάζα που να ξεκολάει από τα τοιχώματα της κατσαρόλας. Τότε το απλώνουμε στο μάρμαρο, ή σε ταψί λαδωμένο και αφήνουμε να κρυώσει. Οταν κρυώσει το κόβουμε μπακλαβαδωτά ή μπαστουνάκια, ραντίζουμε τα κομμάτια με κονιάκ, και τα κυλάμε σε ζάχαρη να κολλήσει.
Αν θέλουμε πριν το απλώσουμε προσθέτουμε αμύγδαλα ασπρισμένα.

Η φωτογραφία είναι από το δίκτυο.

Χόρτα αλλιώτικα

Δεν μπορώ να φάω ψάρι με άλλη σαλάτα! Μόνο με χόρτα.

Τα χόρτα μ΄αρέσουν πολύ, ιδιαίτερα αν είναι πικρούτσικα. Συχνά τα τρώω μόνο με τυρί φέτα και φρέσκο ψωμάκι. Πάντα τους έβαζα -όπως έμαθα από τη μαμά μου- λεμόνι, λάδι κι αλατοπίπερο. Πρόσφατα είδα μια άλλη εκδοχή. Τη δοκίμασα με επιφύλαξη και ... ήταν αποκάλυψη! Σας την καταθέτω :

Βράζουμε τα χόρτα (κατά προτίμηση ραδίκια) - λίγο! Κανα 10λεπτο. Λειώνουμε μια σκελίδα σκόρδο, κόβουμε ελιές Kαλαμών (προσοχή στο κουκούτσι, Χουανίτα! :-D ) και βασιλικό φρέσκο (και ο αποξηραμένος κάνει) και τ΄ανακατεύουμε με λάδι. Ρίχνουμε το μίγμα πάνω στα χόρτα, αλατοπιπερώνουμε, ανακατεύουμε και αφήνουμε να δέσουν οι γεύσεις κανα μισάωρο.

Ξαναανακατεύουμε κι αρχίζουμε τις βούτες! Αν μάλιστα έχουμε και φέτα και το ψωμάκι μας είναι ζεστό, πηγαίνουμε βόλτα στον 7ο ουρανό!

Διόρθωση : Σήμερα ξανάφτιαξα τα χόρτα και διαπίστωσα ότι τα 10 λεπτά βράσιμο που έγραψα είναι πάρα πολλά. 5 λεπτά είναι αρκετά. Συγγνώμη!

Veggi muffins

Being carried away from Elena’s’ roundup and nowadays Muffin mania, I thought I’d share this vegetarian version of the small coffee cakes ( suitable also for those on a diet or those who follow the Easter lent !)
You’ll need the following

Ingrediens:
2 cups shredded carrot
1 cup shredded apple,
1/2 fl. Soya oil
11/4 cup sugar
1 teaspoon honey
1 teaspoon cinnamon
1/4 teaspoon grated clove-gillyflower
Zest and juice of an orange
1/2 cup seeds sesame (or walnuts )
1 hint grated nutmeg
2 ½ cups self raising flour
2 teaspoon. Baking powder
1 teaspoon soda (dissolved in the juice).
(2 tablespoons. cacao and fresh grated ginger optionally)

Mix and stir all the ingredients together adding the flour at the end.
Grease the special muffin mould (I do it for 12, and a small rectangle cake mould for the leftover). Fill each ¾ of the way full.
Preheated oven at 200 C. Bake for 5 min. and then you continued baking at 175 C.. for another 15- 20 min.
You could decorate using melted chocolate or glaze with melted sugar and lemon and …. But I didn’t since I tried to stick to the diet version of it!!!!!!


Παρασύρθηκα από τη Muffin mania των ημερών και τη συγκέντρωση της Elena, έφταιγε και το παιχνίδι των πέντε που άνοιξε το χορό για εκμυστηρεύσεις, είπα να δώσω μια νηστήσιμη εκδοχή ή άλλως, μια χορτοφαγική, για τα μικρά καικάκια που νοστιμεύουν το πρωϊνό ή το κολατσιό μας και περιορίζουν τις θερμίδες μας. Έτσι θα χρειαστούμε,

2 φλ. καρόττο τριμμένο
1 φλ. μήλο,
1/2 φλ. σπορέλαιο
1 φλ ζάχαρη
1 κ.γλ. μέλι
1 κ.γλ. κανέλλα
1/4 κ.γλ.τριμμένο γαρύφαλλο
ξύσμα και χυμό ενός πορτοκαλλιού
1/2 σπόρους σουσάμι (ή καρύδι χοντροκομμένο)
1 πρέζα μοσχοκάρυδο
2 1/2 φλ. αλεύρι self raising
2 κ.γ. Βaking powder
1 κ.γ. σόδα (διαλυμένη στο χυμό).
Προαιρετικά, 2 κ.σ. κακάο , ξύσμα φρέσκου τζίτζερ

Ανακατεύουμε πρώτα τα άλλα υλικά και τελευταία προσθέτουμε το αλεύρι και το Β.Ρ.
Χρησιμοποίησα την ειδική θήκη για 12 muffins και ένα μικρό ορθογώνιο φορμάκι καίηκ για το υλικό που περίσσευσε. Έψησα σε προθερμασμένο στους 200 βαθμούς φούρνο για πέντε λεπτά και χαμήλωσα στους 170 για τα υπόλοιπα 15-20 λεπτά. Θα μπορούσα να διακοσμήσω με λυωμένη σοκολάτα ή ένα γλάσσο με άχνη ζάχαρη και λίγο λεμόνι, κάτι που απέφυγα για να μην ανέβουν οι θερμίδες στο γλυκάκι.