Wednesday, April 25, 2007

Pasta fresca!

Φρέσκα ζυμαρικά, λοιπόν. Περνάτε ευχάριστα και δημιουργικά με τους φίλους ή τα παιδιά και τρώτε και μια μακαρονάδα στο τέλος!
Για τη βασική κλασική συνταγή δεν θα χρειαστείτε τίποτα παραπάνω από αυγά και αλεύρι. Συγκεκριμένα, σε ένα μεγάλο αυγό αντιστοιχούν περίπου 110γρ. αλεύρι (κάτι λιγότερο από μια δοσομετρική κούπα). Ο κανόνας επίσης προβλέπει 1 αυγό/μερίδα αλλά αν είστε καλοφαγάδες ή μακαρονάδες-τι-να-κάνουμε, βάλτε κάτι παραπάνω.
Τα αυγά πρέπει να είναι σε θερμοκρασία δωματίου.
Κάνετε το γνωστό αλευροβουναλάκι με μια λακούβα στη μέση, όπου και ρίχνετε τα αυγά. Παίρνοντας λίγο λίγο το αλεύρι από γύρω, ζυμώνετε καλά μέχρι να πετύχετε μια σχετικά σφιχτή ομοιόμορφη ζύμη. Τη σκεπάζετε με διαφανή μεμβράνη και την αφήνετε να ξεκουραστεί για 30’. Τη χωρίζετε σε τόσα κομμάτια όσα και οι μερίδες, τα πιέζετε λίγο ανάμεσα στις παλάμες σας να πλατύνουν λίγο και… ξεκινάτε.
Οι μηχανές έχουν αναλυτικές οδηγίες που σε γενικές γραμμές συνοψίζονται στα εξής: Για να ανοίξει το φύλλο, περνάτε κάθε κομμάτι ζύμης 5-6 φορές στο μεγαλύτερο άνοιγμα (των κυλίνδρων) της μηχανής (συνήθως ξεκινάει από το 9) να αποκτήσει ομοιόμορφο πάχος και έπειτα περνάτε το φύλλο από μία φορά σε όλες τις ενδιάμεσες θέσεις μέχρι να φτάσει το επιθυμητό πάχος (εμείς σταματάμε στο 4 ή στο 5). Στη συνέχεια ανάλογα με τις επιλογές που σας προσφέρει η μηχανή, διαλέγετε το σχέδιο που θέλετε να κοπούν τα ζυμαρικά σας και περνάτε το φύλλο από τον αντίστοιχο κύλινδρο.
Τα έτοιμα πια ζυμαρικά μπορείτε (αν βιάζεστε) να τα βράσετε αμέσως αλλά καλό είναι να στεγνώσουν για καμιά ώρα. Αυτό μπορεί να γίνει πάνω σε μια αλευρωμένη βαμβακερή πετσέτα όπου και θα τα αραδιάσετε ή μπορείτε να τα κρεμάσετε σε αυτοσχέδια κρεμάστρα. Παλιότερα χρησιμοποιούσα κρεμάστρες ρούχων που στερέωνα σε ντουλάπια, τώρα τελευταία στερεώνω τον λεπτό πλάστη του φύλλου σε δύο καρέκλες (βλ. φωτό) και περιορίζω το αλευροπασάλειμμα μόνο στο πάτωμα (τα ντουλάπια μένουν… αλώβητα). Υπάρχουν και κατασκευές ειδικές γι’ αυτή τη δουλειά αλλά υπάρχει το γνωστό θέμα της αποθήκευσης.
Τα βράζετε κατά τα γνωστά σε αλατισμένο νερό με λίίίίγο λαδάκι. Πόση ώρα; Γύρω στα 5-10 λεπτά ανάλογα το αλεύρι, δοκιμάζετε μέχρι να είναι του γούστου σας. Τα σουρώνετε, βάζετε τη λιπαρή ουσία της επιλογής σας (λάδι, βούτυρο, βιτάμ κ.λπ.), σαλτσούλα, τριμμένο τυράκι και… σερβίρετε αμέσως
Εμείς ποτέ δεν κάνουμε περίπλοκες σάλτσες, όλη η ουσία είναι στο ζυμαρικό: απλή σάλτσα ντομάτα με θυμάρι, κιμάς ή πέστο το καλοκαίρι, ετοιμασμένα πάντα από πριν.

Συνοψίζοντας, να πω ότι δεν είναι πολύ κοπιαστικό. Αναστατώνει λίγο την κουζίνα λόγω του αλευρώματος αλλά πέραν αυτού δεν ανακατεύονται πολλά σκεύη ενώ η μηχανή απλώς ξεσκονίζεται (το πλύσιμο απαγορεύεται). Είναι πολύ παρεΐστικη υπόθεση και το συνιστώ ανεπιφύλακτα αν έχετε λίγο άνετη κουζίνα ώστε να μπορούν να κινηθούν και να συμμετάσχουν όσο το δυνατό περισσότεροι!
Αν δεν έχετε μηχανή μπορείτε να ανοίξετε φύλλο με τον πλάστη, να το τυλίξετε ρολό και να κόψετε φέτες ώστε να σχηματιστούν ταλιατέλες όταν θα τις ξεδιπλώσετε. Είναι το πιο απλό σχήμα. Βέβαια χωρίς τη μηχανή δύσκολο να γίνει ομαδικό το σπορ γιατί χρειάζεται πολλαπλάσιο χώρο (αν υποθέσουμε ότι ξέρουν πολλοί να ανοίγουν φύλλο, αλλιώς «χώνεται» ο ένας και δεν έχει πια πολύ πλάκα).
Παραλλαγές υπάρχουν διάφορες: η πιο συνηθισμένη είναι να αφαιρούνται ένα-δύο αυγά και να μπαίνει λίγο νερό ή να μπαίνει ένα μέρος σιμιγδάλι.
Αν θέλετε χρωματιστά ζυμαρικά θα βάλετε:
Για κόκκινα λίγο παντζαρόζουμο ή λίγο χυμό ντομάτας
Για πράσινα λίγο σπανακόζουμο
Για κίτρινα λίγη κιτρινόριζα (δεν αξίζει τον κόπο να βάλετε σαφράν μόνο για το χρώμα, το άρωμα χάνεται)
Για μαύρα λίγο μελάνι σουπιάς (αυτά συνδυάστε τα με σάλτσα θαλασσινών).

Δοκιμάστε το και χαρείτε το!

ΥΓ: Κανένα από τα χεράκια που εμφανίζονται στις φωτό δεν είναι δικό μου, όλα τα έκαναν ο καλός μου και η κόρη μας, αυτή τη φορά εγώ μόνο φωτογράφιζα (και έφαγα).
Οι ρόλοι αλλάζουν όταν φτιάχνουμε ραβιόλια...

23 comments:

CGP said...

@ ellie !!!!!!!
Η διαφορά στην γεύση θα πρέπει να είναι το κάτι άλλο !!!!!!!!!!!! Πόση ώρα απαιτείται συνολικά γιά να τα φτιάξεις ?( Μαζί με την ξήρανση )

Anonymous said...

Ελλη μπραβο σας !!
Εγω μια φορά ραβιολια έκανα , χωρις την μηχανή με τον πλαστη τα ανοιξα, και γινανε πολύ ωραια . Φαντάζομαι τα μακαρόνια ειδικά που έχεις και το μηχάνημα .
Πολύ μου αρεσαν ολα ! Οι φωτο , τα χεράκια της μικρης και η τελευταία φωτογραφία !!
Ξανα μπράβο σας ! Αυτό για μένα ειναι μαγειρική ! Αγάπη και ένωση της οικογένειας !

elie said...

@cgp
Έχουν πράγματι διαφορά στη γεύση!
Ο χρόνος εξαρτάται από τα άτομα: πόσοι θα φάνε και πόσοι θα ασχοληθούν (ειδικά στις μεγάλες ποσότητες). Για τρία αυγά δεν παίρνει πάνω από 2 1/2 ώρες (με μηχανή), από τις οποίες η καθαρή δουλειά είναι λιγότερο από μία, η άλλη 1 1/2 είναι αναμονή.

@λαμπρινή
Είναι πολύ δημιουργικό και πράγματι ενώνει την οικογένεια. Προσπαθούμε να βρίσκουμε χρόνο να ασχολούμαστε όλοι μαζί, εκτός των άλλων έχει και απίστευτο γέλιο!!!

Anonymous said...

Μηχανή δεν έχουμε, άρα δε γίνονται τα σπιτικά μακαρόνια.
Να φτιάξω ραβιόλες με την ίδια ζύμη;
Πρέπει να "ξεραθούν" επίσης ή μπορώ να βράσω αμέσως;

Anonymous said...

Μπράβο Έλλη και εγώ πιστεύω πως αξίζουν τον κόπο.
Αν τα φτιάχνεις συχνά, το καλύτερο θα είναι οι χρωματικές παραλλαγές.
Τι αλεύρι βάζεις;
Μου έκανε εντύπωση ο χρόνος βρασμού.
Τα φρέσκα που αγοράζω εγώ θέλουν το πολύ 4-5 λεπτά βράσιμο.
Οι Ιταλοί απ' ότι θυμάμαι δεν τα στέγνωναν. Τα έβαζαν αμέσως.
Ίσως και λόγω στεγνώματος μεγαλώνει ο χρόνος σου τώρα που το σκέπτομαι...

elie said...

@Αθανασία
Μπορείς να φτιάξεις λαζάνια ή ταλιατέλες, τρενέτες, παπαρδέλες κ.λπ. φαρδιά σχήματα που δεν θέλουν μηχανή, αρκεί να τα καταφέρνεις στο φύλλο. Φαρφάλες επίσης. Το πολύ πολύ να χρειαστείς μια απλή ρόδα με οδοντωτό τελείωμα.
Ναι, με την ίδια ζύμη μπορείς να φτιάξεις ραβιόλια (ravioli). Ένα μικρό μυστικό όμως είναι να βάλεις μια κουταλιά γάλα για κάθε αυγό, βοηθάει στο να μην ανοίξουν κατά το βράσιμο. Τα ραβιόλια ΔΕΝ πρέπει να στεγνώσουν καθόλου, τα βράζεις αμέσως. Μπορείς να τα συντηρήσεις στο ψυγείο για λίγες ώρες, πασπαλισμένα με αλεύρι και σκεπασμένα με πλαστική μεμβράνη. Τότε όμως πριν τα βράσεις πρέπει να τα "ξεσκονίσεις". Μμμ, τώρα βλέπω ότι ρωτάς για ραβιόλες, αν εννοείς τις κυπριακές, δεν έχω ασχοληθεί, μόνο ακουστά. (Νέναααα??)

elie said...

@gianni
Χρησιμοποιώ συνήθως αυτό που στην Ελλάδα λέμε "μαλακό", με χαμηλή περιεκτικότητα σε γλουτένη, τέλος πάντων. Και με "για όλες τις χρήσεις" έχω φτιάξει, καλά είναι αλλά θέλουν λίγο παραπάνω βράσιμο.
Έχεις απόλυτο δίκιο. Πράγματι αυτά που αγοράζουμε από τα ψυγεία βράζουν πιο γρήγορα. Δεν ξέρω γιατί.
Το στέγνωμα τώρα. Και όμως, το σωστό είναι να τα στεγνώνουμε (όχι τα γεμιστά). Για διάφορους λόγους.
α) Δεν κολλάνε μεταξύ τους στο βράσιμο.
β) Κρατάνε καλύτερα το σχήμα τους (στα πιο πολύπλοκα σχήματα έχει σημασία)
γ) Δεν κρατάνε τόση... αλευρίλα μετά το βράσιμο.

Για τα λεπτά σχήματα μάλιστα (π.χ. λιγκουίνι, σπαγγέτι), κανονικά θα πρέπει να στεγνώσει το φύλλο (και) πριν κοπεί στο σχήμα, ώστε να μην κολλάνε βγαίνοντας από τη μηχανή. Αυτό όμως θέλει εμπειρία γιατί αν παρα-στεγνώσει σπάζουν και... άστα. Γι' αυτό δεν το ανέφερα εξ' αρχής αλλά μιας και επεκταθήκαμε...
Ίσως η λέξη ξήρανση μπέρδεψε τα πράγματα, στέγνωμα είναι η σωστή.
Αυτό που είδες στην Ιταλία (σε μαγαζί ή σε σπίτι, αλήθεια?) μάλλον για οικονομία χρόνου έγινε. Ή χώρου. Κι εμείς το κάνουμε.

Α! και για το χρόνο βρασμού να συμπληρώσω την εξής αντίθεση: Στο Νότο τα ρίχνουν σε νερό που κοχλάζει και μετράνε μέχρι το 60. Και τα βγάζουν. Και τα τρώνε. Εγώ ΔΕΝ...

nikos said...

Bravo Elie well done: Πολύ ωραίο photo presentation

Nikos greektaste

witchofdaffodils said...

ellie, τι καλή συνταγή, θαύμα. Εχω τη μηχανή και θα τα κάνω (την πήρα για φύλο στις πίτες, αλλά μου παίρνει περισσότερη ώρα & το γύρισα στο παραδoσιακό!)

Απορίες:
α) μια και κάνουμε τον κόπο, δεν μπορούμε να τα στεγνώσουμε τελείως και να τα χρησιμοποιούμε όπως π.χ. τις χυλοπίτες?
β) χωρίς αβγά, δουλειά δε γίνεται, π.χ. με ..νερό??

Penelope said...

Πω-πω τι προκομένη οικέγεια είστε Εlie μου, μπράβο σας. Και φυσικά πάντα τίποτε καλύτερο από το φρέσκο, όπως λέει και γνωστο slogan.

Juanita La Quejica said...

Τί όμορφες αναμνήσεις φτιάχνετε για την κόρη σας! Παίζοντας και τρώγοντας! Δεν καλείτε και εμάς την επόμενη φορά που ζηλέψαμε; Χιχι!

Αγγελική Ν said...

ellie μου, τι ωραία συνταγή, θέλω να την κάνω! Το πρόβλημά μου είναι τα αυγά, βλέπεις το άλλο μου μισό δεν πρέπει να τα τρώει (χολιστερίνη φουλ...)
μήπως μπορεί να γίνει με περισσότερα ασπράδια και όχι τόσους κρόκους? Έχεις δοκιμάσει τίποτα πιο ελαφρύ? Μήπως το νερό που λέει η μαγισσούλα μας? Σκέφτομαι να ογκομετρήσω τα αυγά και να πειραματιστώ σε κάτι με περισσότερα ασπράδια και νερό….

Nena said...

Παρούσα!
Λοιπόν, οι ραβιόλες δεν είναι παρά ραβιόλια.Οπότε καμιά διαφορά.
Η συνταγή είναι πολύ καλή και τα φτιάχνω κι εγώ. Μάλιστα κάποιες φορές, που κάνω περισσότερα, αφού τα στεγνώσω στην αλευρωμένη πετσέτα σαν φωλίτσες, τα καταψύχω κιόλας. Συνήθως όμως τα βράζω λιγότερο από 4-5 λεπτά.
Θα ήθελα όμως νάβρισκα μια συνταγή χωρίς αυγά.

elie said...

@nikos
να 'σαι καλά, ευχαριστώ.

@witch
α) ναι, βέβαια. τα αλευρώνεις καλά, τα αφήνεις να μισοστεγνώσουν και τότε τα μακριά σχήματα (ταλιατέλες και συναφή) τα τυλίγεις χαλαρά σε φωλιές. Όταν στεγνώσουν ΚΑΛΑ, τα αποθηκεύεις τυλιγμένα σε βαμβακερό ύφασμα (μια μαξιλαροθήκη π.χ.) να αναπνέουν.
β) η συνταγή που έδωσα είναι η all'uovo, που συνηθίζεται στη Β. Ιταλία (και στην Κεντρική) όπου και συνηθίζουν τα φρέσκα ζυμαρικά. Στη Νότια Ιταλία όταν φτιάχνουν pasta fresca** δεν είναι και πολύ του αυγού, νερό και σκληρό αλεύρι και λίγο αλάτι. Κάποιοι και λίγες σταγόνες ελαιόλαδο (Μεσόγειοοοος). Δεν μας ενθουσιάζει αλλά υπάρχουν και λόγοι υγείας όπως λέει και η αγγελική ν.
** Στο Νότο συνήθως αποξηραίνουν τα ζυμαρικά τους, έχουν περισσότερο τη λογική "κελάρι" που έχουν όλοι οι μεσογειακοί λαοί.

@penelope
Η αλήθεια είναι ότι όταν πρόκειται για το στομαχάκι μας, μας πιάνουν προκοπές (το σιδέρωμα να δω ποιος θα κάνει απόψε)! Επίσης είναι ένας πρώτης τάξης τρόπος απασχόλησης του bebe (η "κουζίνα" και ειδικότερα οι ζύμες). Και στα δικά σας εύχομαι όταν έρθει (και μεγαλώσει λίγο) με το καλό!

@juanita
Προσπαθούμε! Όσο για το άλλο... με μεγάλη μας χαρά, κοπιάστε!

@αγγελική ν.
Θα είδες τι έγραψα πιο πάνω στην witch. Με ασπράδι δεν έχω δοκιμάσει αλλά ακούγεται ενδιαφέρον (θα ρωτήσω και τις πηγές μου). Αν το δοκιμάσεις πες σε παρακαλώ.
Αλήθεια, κάποια στιγμή δεν είχε απενοχοποιηθεί ο κρόκος για τη χοληστερίνη?

elie said...

@nena
Γράφαμε ταυτόχρονα! Λοιπόν ο κιμάς που βλέπεις στη φωτο είχε καταψυχθεί έτοιμος για κούπες! Καταραμένο ιταλιάνικο αίμα, ξύπνησε, και τις έφαγε η μαρμάγκα τις κουπίτσες. Πού θα μου πάνε όμως?

Nena said...

Μήπως να συναντηθούμε να τις κάνουμε παρέα πούχω και καλό πλιγούρι για κούπες? Αυτές οι συνταγές όταν γίνονται με παρέα γίνονται πιο νόστιμες.Κι εγώ βαριέμαι να ξεκινήσω μονη μου. Μούστειλαν τώρα το Πάσχα έτοιμες αλλά άψητες και τις έβαλα κατάψυξη, μαζί με τις φλαούνες και τις ραβιόλες κι όλο και τεμπελιάζω.Ασε που απ τη δίαιτα την πολλή δεν τις αγγίζω ακόμα.

elie said...

Πότε τελειώνει η δίαιτα? Μέσα για την παρέα, είναι πάντα καλύτερα!
(Αχ και να έμπαινα για λίγο στην κατάψυξή σου...)

kiki said...

Ελι μας εντυπωσίασες. Μια φορά όλη κι όλη έφτιαξα σπιτικά ζυμαρικά και μάλλον δε θα το ξανακάνω γιατί δεν έχω το εργαλείο κοπής. Παιδεύτηκα αρκετά γιατί η δόση δεν ήταν μικρή, δεν είχα το ειδικό εργαλείο για κόψιμο και τα έκοβα με μαχαίρι και έχω και υπερβολικά μικρή κουζίνα οπότε δεν το ξαναβλέπω. Αν βρω συνταγή χωρίς αυγά θα σας τη γράψω. Γειά στα χέρια σου και στην υπομονή σου πάντως!

Παντελής said...

γεια σας παιδιά.
το σκέφτομαι καιρό τώρα να κάνω σπαγγέτι μόνος μου.
Βασικά παογοητευτικα απο τις τιμές που βαράνε όλοι οι τρελοί στα σούπερ.

Αλλά μηχανή απο που αγοράζουμε ρε παιδιά??

kiki said...

Παντελή, είχα αγοράσει μια μηχανή για άνοιγμα ζύμης από την Κρήτη σαν αυτή εδώ, μόνο που δεν είχε τα εξαρτηματα για ζυμαρικά. Υπάρχουν όμως μηχανές με τα εξαρτήματα μαζί. Την είχα πάρει αν θυμάμαι καλά από μαγαζί με κουζινικά (τότε ήταν ένα απλό γυαλοπωλείο αν θυμάμαι καλά). Αν πας σε πολυκαταστήματα, σίγουρα θα βρεις και σίγουρα θα τσιμπάνε λιγάκι. Κι αυτή που είχα πάρει εγώ, ακριβή ήταν στην εποχή της. Η δική μου ήταν ΑΤΛΑΣ και ξέρω οτι βγαίνει και με τα εξαρτήματα για ζυμαρικά.
Στην ανάγκη παράγγειλέ τη από το δίκτυο!

elie said...

Μηχανή θα βρεις στα κουζινομάγαζα ή στα παραδοσιακά υαλοπωλεία.
Προσοχή, δεν θα την πλύνεις! Θα απομακρύνεις με ένα πινέλο τα αλεύρι και κάθε φορά πριν ξεκινήσεις θα περνάς ένα κομάτι ζύμη δυο τρεις φορές και θα το πετάς (για τη σκόνη αυτό).
Αν και έχεις δίκιο με την ακρίβεια (και όχι μόνο στα ζυμαρικά...) φοβάμαι ότι τα σπιτικά πάντα στοιχίζουν παραπάνω αλλά ξέρεις (περίπου) τι τρως.
Καλή επιτυχία και περιμένουμε νέα σου!

Anonymous said...

Η μηχανή για το φύλλο, υπάρχει σε όλα πολλά καταστήματα, που έχουν είδη κουζίνας και σπιτιού. Κυκλοφορούν σε άνοιγμα φύλλου διαφόρων διαστάσεων (12 εκ. 15 εκ και 18 εκ. - θα σας πρότεινα το 18 εκ.) και σε διάφορες τιμές.. από 12 ευρώ έως και ... εγώ την είχα αγοράσει 18 ευρώ 18 εκ. Το άσχημο με τη μηχανή αυτή των 18 εκ είναι ότι δεν έχει πολλές επιλογές στα εξαρτήματα.. είχε μόνο ένα διπλό εξάρτημα κοπής χυλοπίτας και λεπτού σπαγγέτι. Αλλά αυτό μου φτάνει.. οτιδήποτε πιο φαρδύ είναι αρκετά εύκολο να κοπεί ακόμα και με τη ροδέλα που κόβουμε την πίτσα.

Πρόσφατα ανακάλυψα και στην Ελλάδα το μοτέρ που τη μετατρέπει σε ηλεκτρική, τοψαχνα αρκετό καιρό αλλά το έβρισκα μόνο στο ιντερνετ, και δεν ήμουν σίγουρη ότι θα έκανε για τη δική μου μηχανή. Τώρα όμως που το βρήκα (πάλι στο νετ) αλλά σε ελληνικό μαγαζί θα μπορέσω να σιγουρευτώ ότι ταιριάζει.

Για το στέγνωμα τώρα.. ιδού η παντέντα μου: στην απλώστρα των ρούχων εφόσον τα μέρη της είναι αλουμινένια και δεν σκουριάζουν και καθαρίζονται εύκολα και τέλεια. Περνάω στο κάτω μέρος της απλώστρας ένα μεγάλο τραπεζομάντηλο που το στερεώνω με μανταλάκια στις άκρες.. έτσι ώστε ότι πέφτει από την απλώστρα να πέφτει μέσα στο τραπεζομάντηλο, και χρησιμοποιώ τον ανεμιστήρα για να στεγνώσουν γρήγορα. Τελευταία είδα στο ΙΚΕΑ μια ωραία απλώστρα που μου φάνηκε τέλεια λύση για το στέγνωμα των χυλοπιτών.. όταν πάω θα την εξετάσω από κοντά.

Τα ζυμαρικά μπορούν να γίνουν με αυγά και νερό, με αυγά και γάλα, με νερό, με γάλα, με χυμό λαχανικών για χρώμα.. γενικά.. μπορεί να μην είναι εντελώς παραδοσιακά αλλά γίνονται!!!! και γίνονται με όλους τους τύπους αλευριού, και με σιμιγδάλι ψιλό.. εγώ προτιμώ να το κάνω με ανάμεικτο αλεύρι και σιμιγδάλι.

Σκόνη στη μηχανή δεν θα υπάρχει αν φυλάξετε το κουτί της συσκευασίας και αποθηκεύετε τη μηχανή σε αυτό. Για καλό καθαρισμό της από τα αλεύρια, πάρτε το πιστολάκι και φυσήξτε με αυτό τη μηχανή. Το σημαντικό είναι να μην κολήσουν ζύμες αυτές δεν φεύγουν εύκολα.. γιαυτό κι αλευρώνουμε καλά κατά τη διαδικασία ανοίγματος του φύλλου. Η ζύμη του φύλλου μας πρέπει να είναι όσο πιο σκληρή μπορούμε να την κάνουμε.. όσο πιο σκληρή τόσο λιγότερο αλεύρωμα χρειάζεται.. και τόσο πιο δύσκολα κολλάει στη μηχανή.

Ρούλα
(Natalia του hungry)

Anonymous said...

Έχω φτιάξει πολλές φορές την απλή αυτή συνταγή. Καλύτερα βγαίνουν οι παπαρδέλες (μεγάλες μακριές ταλιατέλες), που λόγω σχήματος χωρίς μηχανή είναι το πιο εύκολο να φτιάξεις.

Όμως από γεύση δεν μπορώ να πω ότι είναι κάτι το ιδιαίτερο. Σίγουρα τρώγονται και δεν υστερούν σε τίποτα από αυτά του σούπερ μάρκετ. Αλλά ούτε καλύτερα είναι.

Επειδή είμαι ερωτευμένος με την μακαρονολογία :) συνεχίζω να ψάχνω συνταγές για κάτι καλύτερο στη γεύση.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...