Saturday, October 06, 2007

Κυδώνι ζελέ και κυδωνόπαστο

Από τα κυδώνια δεν πετάμε σχεδόν τίποτα!
Υλικά:
2 κιλά κυδώνια
2 - 2,5 λίτρα νερό
Ζάχαρη:
Για το ζελέ μισή από το ζωμό που θα βγεί (π.χ. 6 ποτήρια ζωμό, 3 ζάχαρη)
Για το κυδωνόπαστο 1,5 κιλό
Πρώτα το βράσιμο:
Τρίβουμε τα κυδώνια με πετσέτα ή καινούριο σφουγκαράκι κουζίνας να φύγει το χνούδι και τα πλένουμε καλά. Τα ξεφλουδίζουμε, βγάζουμε τους σπόρους και τα κόβουμε στα 4, ρίχνοντας τη σάρκα σε νερό με λεμόνι για να μην μαυρίσουν, και τις φλούδες και τα κουκούτσια σε καθαρό τουλπάνι.
Βάζουμε να βράσουν με το νερό τα κυδώνια και οι φλούδες και τα κουκούτσια δεμένα στο τουλπάνι, μέχρι να μαλακώσουν καλά τα κυδώνια. Όταν βράσουν, βγάζουμε το τουλπάνι και το στύβουμε ελαφρά να βγάλει όλο το ζωμό και το πετάμε.(Δεν στύβουμε υπερβολικά και βγάλει θολό ζουμί). Βγάζουμε και τα κυδώνια με τρυπητή κουτάλα, στύβουμε ελαφρά και αυτά και τα κρατάμε για το κυδωνόπαστο.
Για το ζελέ:
Μετράμε πόσο ζωμό πήραμε και τον βάζουμε να βράσει με τη ζάχαρη σε αναλογία όπως λέω στα υλικά. Ξαφρίζουμε αν χρειαστεί. Βράζουμε σε χαμηλή φωτιά μέχρι να δέσει. Δοκιμάζουμε αν είναι αρκετά δεμένο ρίχνοντας μερικές σταγόνες σε ένα ποτήρι νερό. Αν οι σταγόνες φτάνουν στον πάτο χωρίς να διαλυθούν είναι έτοιμο. Το συσκευάζουμε σε αποστειρωμένα βάζα όπως τις μαρμελάδες, και συντηρείται όλον το χρόνο για το ψωμί μας και τα γλυκά μας.
Για το κυδωνόπαστο:
Οσο βράζει το ζελέ, περνάμε από το μύλο του πουρέ τα κυδώνια και τα βάζουμε με τη ζάχαρη σε χαμηλή φωτιά ανακατεύοντας συνεχώς, μέχρι να γίνουν μάζα που να ξεκολάει από τα τοιχώματα της κατσαρόλας. Τότε το απλώνουμε στο μάρμαρο, ή σε ταψί λαδωμένο και αφήνουμε να κρυώσει. Οταν κρυώσει το κόβουμε μπακλαβαδωτά ή μπαστουνάκια, ραντίζουμε τα κομμάτια με κονιάκ, και τα κυλάμε σε ζάχαρη να κολλήσει.
Αν θέλουμε πριν το απλώσουμε προσθέτουμε αμύγδαλα ασπρισμένα.

Η φωτογραφία είναι από το δίκτυο.

10 comments:

kiki said...

Να και οι παραδοσιακές συνταγές εποχής! Ευχαριστουμε Αρχοντία.

Anonymous said...

απο τα λιγα γλυκα καλουδια που με αφηνουν αδιαφορη(ναι...υπαρχει και κατι που δε μ'αρεσει...και το κυδωνι ειναι ενα απ'αυτά!)

Αρχοντία said...

Είχαμε κυδωνιά στον κήπο του πατρικού μου, και η μαμά μου αξιοποιούσε τα κυδώνια: γλυκό του κουταλιού, ψητά στο φούρνο με γλυκό κρασί και κανέλλα, ζελέ και κυδωνόπαστο.

Anonymous said...

Τρελαίνομαι για κυδωνόπαστο και για ρεντιστό κυδώνι, αν βρω τίποτα καλά κυδώνια (η κυδωνιά μας μας άφησε χρόνους) θα το κάνω! Ερώτηση: πώς και για πόσο συντηρείται το κυδωνόπαστο; Όχι ότι θα αντέξει πολύ με μένα δίπλα, αλλά απορώ πώς και για πόσο συντηρείται.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

Κυδώνι.... το γλυκό μου!!
Μύρισε για τα καλά φθινόπωρο

Καλό Σ/Κ

Γλαρένιες αγκαλιές

Juanita La Quejica said...

Τα κυδώνια τα "ανακάλυψα" πριν 2 χρόνια, εννοώ στο να τα χρησιμοποιώ εγώ σε φαγητά και γλυκά. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά! Μου αρέσουν σε όλες τις εκδοχές τους! Αλλά όπως κάθε μεγάλος έρωτας, με παιδεύουν πολύ στο καθάρισμα.
Εσάς όχι; Μπας και κάνω κάτι λάθος;

ΕΛΕΝΑ said...

Εμένα πάλι το κυδώνι μ' αρέσει μόνο σε γλυκό. Αντίθετα στον καλό μου αρέσουν πολύ τα φαγητά με κυδώνι (κρέας με κυδώνι από τα αγαπημένα του - έχει δώσει και ωραία συνταγή η Κική).

Αρχοντία said...

Είναι λίγο παίδεμα το καθάρισμά τους... είναι κάπως σκληρά. Δεν ξέρω κανένα κόλπο γι' αυτό, καλό μαχαίρι και υπομονή. Η ανταμοιβή είναι το μυρωδάτο γλυκό.
Για το κυδωνόπαστο: η γιαγιά μου το έβαζε σε διχτάκι με μερικά φύλλα δάφνης (για να μην πάνε έντομα), το κρέμαγε στην κουζίνα εκεί που κρέμαγε και τα ματσάκια τα μυρωδικά που αποξήραινε, και μας έδινε όλο το χειμώνα. Θυμάμαι και μετά τα χριστούγεννα να μας φιλεύει κυδωνόπαστο. Μόνο που στεγνώνει και γίνεται λαστιχωτό σαν σκληρό λουκούμι. Με τον ίδιο τρόπο συντηρούσε και μουσταλευριά. Εγώ θα τα έβαζα (αφού στεγνώσουν αρκετά 2-3 μέρες) σε ένα δοχείο με φελλό απ' αυτά που συντηρώ και τα μπισκότα.

Αρχοντία said...

Ξέχασα να πώ, οτι και μόνο με τις φλούδες και τα κουκούτσια που περισσεύουν όταν κάνουμε γλυκό του κουταλιού, γίνεται ζελέ κυδώνι. Και χωρίς τη σάρκα δηλαδή τα βράζουμε με ανάλογο νερό, και πάλι δένει το ζελέ.
Το ζελέ αυτό κάνει πολύ ωραία πάστα φλώρα ή γέμιση σε κεκάκια και τσουρεκάκια. Ή γλασσάρισμα σε cheesecake. Επίσης με γιαούρτι ή παγωτό καϊμάκι.(Απαραίτητη προυπόθεση να σ'αρέσει το κυδώνι)

elie said...

Και μένα με παιδεύουν αφάνταστα τα κυδώνια στο καθάρισμα. Αλλά για το σοφιγάδο (κρέας με κυδώνια, πετιμέζι κ.λπ.) κάνω την καρδιά μου πέτρα και υφίσταμαι την ταλαιπωρία.
Γλυκό έχω φτιάξει μια φορά για την εμπειρία και το μοίρασα (δεν μου πολυαρέσουν τα γλυκά κουταλιού).

Μια συμβουλή από τα παλιά που θέλω να μοιραστώ μαζί σας είναι ότι τα κυδώνια πρέπει να βραχούν (να βρέξει δηλαδή), για να είναι λιγότερο στυφά. Λίγη υπομονή, λοιπόν, μπας και βρέξει...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...