Friday, December 19, 2008

Πικάντικες ταϊλανδέζικες γαρίδες




Μετά τις noodles να μια συνταγή ακόμα για αυτούς που τους αρέσει η fish sauce (με την προϋπόθεση ότι τους αρέσει και η γεύση του φρέσκου κόλιαντρου).

Έχει ελάχιστα λιπαρά, αλλά περιέχει χοληστερίνη (όλα τα άτιμα τα θαλασσινά, δυστυχώς).

Προειδοποίηση : δεν είναι συνταγή για παιδιά ούτε για συντηρητικούς συζύγους που τρώνε μόνο ό,τι έφτιαχνε η μαμά τους ;-)


Για 2-3 άτομα

  • 400 γρ. μεγάλες ωμές καθαρισμένες γαρίδες

  • 2 Κ (κουταλιές σούπας) σάλτσα σόγιας

  • μαύρο φρεσκοτριμμένο πιπέρι

  • 1 1/2 K λάδι

  • 3-4 σκελίδες σκόρδο

  • 4 μίσχους κόλιαντρο φρέσκο (αν έχουν και ρίζα, ακόμα καλύτερα)

  • 3 πιπερίτσες καυτερές (εναλλακτικά 3 πρέζες αποξηραμένες)

  • 3 Κ χυμό lime (εναλλακτικά λεμονιού)

  • 2 Κ ζάχαρη

  • 3 Κ fish sauce

  • Φύλλα πράσινης σαλάτας για το σερβίρισμα


Μαρινάρουμε τις γαρίδες στη σάλτσα σόγιας και στο πιπέρι για κανα μισάωρο.

Κόβουμε τα φύλλα του κόλιαντρου και τα κρατάμε για γαρνίρισμα. Τρίβουμε με το μαχαίρι τις ρίζες για να φύγει το εξωτερικό πιο σκουρόχρωμο στρώμα.

Χτυπάμε στο cutter τις ρίζες και τους μίσχους του κόλιαντρου με το σκόρδο, τις πιπερίτσες, το χυμό lime, τη ζάχαρη και τη fish sauce.

Ζεσταίνουμε το λάδι, ρίχνουμε τις γαρίδες και τις τηγανίζουμε ελάχιστα (μέχρι ν΄αρχίσουν ν΄αλλάζουν χρώμα). Αμέσως προσθέτουμε και λίγη από τη μαρινάτα και αφαιρούμε από τη φωτιά (αν μείνουν παραπάνω οι γαρίδες, θα σκληρύνουν).


Απλώνουμε τη σαλάτα σε πιατέλα, τοποθετούμε τις γαρίδες και περιχύνουμε με το μίγμα της fish sauce. Γαρνίρουμε με λίγα φύλλα κόλιαντρου ( βλέπετε πολλά στη φωτογραφία επειδή μας αρέσει πολύ ο κόλιαντρος).

Σερβίρουμε με ψωμί (για βούτες) ή ρύζι.

15 comments:

kiki said...

Δεν έχω φάει φρέσκο κόλιαντρο, αλλά επειδή δεν είμαι συντηρητικιΑ στις γεύσεις, φυλάξτε μου θέση στο τραπέζι.

άλλη Αγγελική said...

Too late, Κικίτσα, too late! Την επόμενη φορά όμως θα σε φωνάξω.

Η αλήθεια είναι ότι ο φρέσκος κόλιαντρος δεν αρέσει εύκολα. Κι εγώ την πρώτη φορά που τον δοκίμασα ζάρωσα τα μούτρα μου. Μετά τον ερωτεύτηκα!

Χρησιμοποιείται πολύ στην ασιατική κουζίνα, κυρίως στην εγγύς και μέση Ανατολή, και στη λατινική Αμερική. Κι επειδή λατρεύω αυτές τις κουζίνες χρησιμοποιώ αρκετά συχνά και φρέσκο κόλιαντρο.

Το φαγάκι αυτό είναι από τα πολύ αγαπημένα μας, αλλά το φτιάχνω μάλλον σπάνια λόγω χοληστερίνης.

Katerina ante portas said...

Θυμίζει λίγο τον μαϊντανό στην όψη! Είχα ρίξει κόλιανδρο στη γλάστρα μου και φύτρωσε! Άσε που μάζεψα και τα σποράκια μετά!
Λατρεύω τις γαρίδες!

άλλη Αγγελική said...

Πάντως, Κατερίνα μου, πριν το φτιάξεις, δοκίμασε λίγο φρέσκο κόλιαντρο, για να μη μου λες μετά ότι χαραμίστηκαν οι γαρίδες!!!...
Αν σ΄αρέσει, όρμα! Έχεις βρει fish sauce; Χρειάζεται οπωσδήποτε (αλλά -επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά!- ΜΗΝ ΤΗ ΜΥΡΙΣΕΙΣ σκέτη!
:-DDD )

Kalliope said...

Μιαμ, πολύ νόστιμες φαίνονται οι γαρίδες- η προειδοποίηση μου άρεσε, χαχα! Ο φρέσκος κόλιανδρος όντως δεν αρέσει σε όλους και όντως είναι πανεύκολος στο φύτεμα- όταν είχα, έπαιρνα κατευθείαν από τη γλάστρα και βοσκούσα!

Αρχοντία said...

Για μένα είναι αυτή η συνταγή!! Και ότι ήθελα μια διαφορετική συνταγή για γαρίδες!
Όμως για τη χοληστερίνη, πρόσφατα διάβασα, οτι για τις γαρίδες δεν ισχύει πως ανεβάζουν τη χοληστερίνη - παλιά το πίστευαν και οφειλόταν σε λάθος αναλύσεις. Χρειάζεται επιβεβαίωση, γιατί είναι κρίμα να στερείται κανείς χωρίς λόγο έναν κατά τα άλλα υγιεινο αλλά και νοστιμότατο μεζέ.

άλλη Αγγελική said...

Λες, Αρχοντία; Μακάρι νά ΄ναι έτσι, γιατί λατρεύω τα θαλασσινά (όλα!). Αν πάρεις είδηση καμιά δημοσίευση, ειδοποίησε!! ;-)

Καλώς την Κάλλη! Αν θυμάμαι καλά, σ΄αρέσουν όλα τα ταϊλανδέζικα. Έτσι δεν είναι;
Τώρα που είδα ότι υπάρχουν και στην Ελλάδα μερικά υλικά, θα βάλω κι άλλες συνταγές. Αν και δεν ήταν όλα όπως τα ξέρω. Π.χ. το πράσινο κάρυ σε βαζάκι (που αν θυμάμαι καλά βρήκα στο ΑΒ) δεν είχε ίχνος αψάδας!

Kalliope said...

Καλά το θυμάσαι, είναι από τις αγαπημένες μου κουζίνες! Ναι ναι βάλε και άλλες!
Πράσινο κάρυ που να μην καίει νοείται; Περίεργο!

άλλη Αγγελική said...

Έλα μου ντε! Πάντως, αν προσθέσεις καυτερή πιπερίτσα, σαν γεύγη δεν είναι μακριά από το αυθεντικό.

Kalliope said...

Ξαναδιαβάζω τη συνταγή σήμερα, έχεις δίκιο για το μαγείρεμα της γαρίδας, είναι από τα υλικά που πρέπει να είναι just cooked που λένε, θέλουν ελάχιστο χρόνο στη φωτιά- μην ξεχνάμε ότι το φαγητό συνεχίζει να μαγειρεύεται και όταν κλείσουμε το φούρνο ή το μάτι.

Άλλη ερώτηση Αγγελική μου: τι λάδι χρησιμοποιείς για το ταϋλανδέζικο;

άλλη Αγγελική said...

Κάλλη μου, ούτε κάν να μείνει στο μάτι το τηγάνι! Η γαρίδα σκληραίνει πολύ εύκολα (το ίδιο και κάποια άλλα ψάρια και θαλασσινά). Σχεδόν μόλις αλλάξει χρώμα, τη βγάζω (όταν είναι με το κέλυφος, την αφήνω λίγο παραπάνω).

Ξέρεις, παλιά τις νόμιζα για σκληρές τις γαρίδες, ακριβώς γι αυτό : στην Ελλάδα δίνουμε σ΄όλα τα φαγητά και καταλαβαίνουν στο βράσιμο. Και νόμιζα ότι οι Ασιάτες βάζουν κάτι για να μαλακώσουν οι γαρίδες. Μέχρι που το είδα σε κάποια συνταγή κι έκανα δοκιμή : έψησα τις μισές ελάχιστα και τις υπόλοιπες παραπάνω. Ε, αυτό ήταν!

Στο συγκεκριμένο έβαλα ελαιόλαδο.
Γενικά τα ταϊλανδέζικα που φτιάχνω έχουν γάλα καρύδας, οπότε δεν βάζω λάδι. Όταν κάνω stir frying, γενικά βάζω αραχιδέλαιο, που αντέχει σε ψηλότερες θερμοκρασίες.

Kalliope said...

Αραχιδέλαιο? Πρώτη φορά το ακούω. Εγώ προτιμώ οτιδήποτε εκτός από ελαιόλαδο, που το βρίσκω λίγο έντονο και βαρύ γι'αυτές τις γεύσεις.

Για το βράσιμο-ψήσιμο, όντως το παρακάνουμε στην Ελλάδα- αν πεις για τα λαχανικά, αν κρατάνε στο δόντι τα λέμε άβραστα, ενώ στην Αμερική τρώνε ακόμα και το μπρόκολο ωμό!

άλλη Αγγελική said...

To αραχιδέλαιο είναι από αράπικο φιστίκι (αραχίς είναι το ελληνικό όνομα - φιστίκι είναι το τούρκικο) :-)

elie said...

Η πράσινη σημείωση είναι όλα τα λεφτά!!!!
Και η συνταγή φαίνεται... μιαμ!

άλλη Αγγελική said...

elie, :-DDD

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...