Friday, November 24, 2006

Ένα βραδάκι με φίλους καλούς και καλοφαγάδες

Χρόνια τώρα κάνουμε παρέα (που λέει και το τραγουδάκι) μέσα από τις γραμμές και τους φιλόξενους τόπους του Internet, όπως αυτός του Hungry και με κάποιους «ήρθε το γλυκό και έδωσε» που λένε!
Ήρθε η ώρα να τους δούμε κι’ από κοντά. Να τα πούμε και να κουτσομπολέψουμε τις συνταγές μας και τις γευστικές μας ιδιότητες (και όχι μόνον). Έτσι κάπως ξεκίνησε η πρώτη μας επαφή, με την Juanita, την Σταυρούλα, τον Γιάννη και άλλους φίλους μέσα από τον κήπο του Αντώνη.
Και αρχίσανε τα σούρτα-φέρτα, και οι ανταλλαγές απόψεων, συνταγών και σχολίων και ήρθαν και τα διάφορα γεγονότα στην ζωές μας όλο τούτον τον καιρό που μας έφεραν λίγο πιο κοντά, πιο ανθρώπινα και πιο ουσιαστικά. Γιατί καλό το Internet, αλλά αλλιώς είναι να τον βλέπεις τον άλλον, να τρως και να πίνεις μαζί του. Έτσι το τσιμπούσι αποφασίστηκε. Έδωσε και η Σταυρούλα την αφορμή και κάνοντας την έναρξη με τα Λακωνικά μαγειρέματα… μας έβαλε στα αίματα και αποφασίσαμε να πάμε και σ’ άλλα μαγειρέματα ελληνικά και μεσογειακά.

Κανονίστηκε λοιπόν, στάλθηκαν οι πρώτες προσκλήσεις. Συμφωνήσαν οι ενδιαφερόμενοι, προσδιορίσαμε τον χρόνο, είπαμε και τον τόπο… δώσαμε και όλες τις συντεταγμένες για το πώς θα βρουν τον τόπο οι φίλοι οι καλοί (και όλοι παραδέχτηκαν ότι οι οδηγίες ήταν άψογες!! αν δεν παινευτώ θα σκάσω). Και ήρθε το Σαββατόβραδο, η ώρα της συνάντησης.
Το μενού το είχα καθορίσει. Αλλά ως άλλη κόρη ακαμάτρα και δημοκρατική ζήτησα από την παρέα να το ψηφίσουνε (για να μην μου μείνει κανένας νηστικός, ποτέ δεν ξέρεις;). Με πήραν στο «ψιλό» με την καλή την έννοια… Και λέγανε όλοι, κάνε καλέ ό,τι θέλεις, για μεζέ μιλήσαμε όχι για πλήρες γεύμα υψηλής γαστρονομίας. Ήρθε και ο χρόνος που έβαλε το χεράκι του στην όρεξή μου… και τελικά το μενού το κατέληξα 2-3 μέρες πριν την συνάντηση.
Είχα όμως και τους εθελοντές «αιμοδότες» και πιάτα φέροντες και ήρθε το καρέ και συμπληρώθηκε και το μενού μας περιελάμβανε τα ακόλουθα:
• Πατατοσαλάτα
• Σαλάτα κόκκινου λάχανου & καρότου
• Ανοιχτή Μυζηθρόπιτα με μανιτάρια.
• Σπετσοφάϊ με λουκάνικο καλαματιανό (γιατί τα Σπαρτιάτικα που έφερε η Σταυρούλα μας πήγαιναν για το τζάκι, αλλά δεν το ανάψαμε. Επιφυλασσόμαστε παίδες!).
• Χοιρινό στην γάστρα με κάστανα, μανιτάρια και κονιάκ
• Γαρίδες με τσίλι (καφτερή προσφορά της Juanitas) στο πήλινο
• Τορτελίνια με pesto (βασιλικός φρέσκος και ανθηρός από την γλάστρα μου)
• Τυράκια & Ψωμάκια για συμπλήρωμα.
Και για επιδόρπιο
• Μπακλαβάς με καρύδια και φουντούκια (έργο των χειρών μου)
• Σύκα γεμιστά με καρύδι και κανέλα συνοδεία γιουρτιού (πάλι από τα χεράκια μου)
• Σάμαλι (γλυκιά προσφορά της Σταυρούλας) συνοδεία
• παγωτού καϊμάκι(προσφορά του φίλτατου πατριώτη, Γιάννη).
• Και τούρτα ανάλαφρη με μους σοκολάτας(από τους παιδικούς μου φίλους Άγγελο & Τερέζα) από ένα από το πιο καλά ζαχαροπλαστεία του Λεκανοπεδίου της Αττικής, την Μέλισσα.
Οι σαλάτες είναι πάντα δροσιστικές αλλά όταν είναι και χορταστικές στο μάτι και την γεύση, ακόμη καλύτερα.

Πατατοσαλάτα
5-6 μέτριες μεγέθους πατάτες
2 βραστά αυγά κομμένα με το ειδικό εργαλείο
1 μέτριο κόκκινο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
1 ματσάκι άνηθο ψιλοκομμένο, κάπαρη
ελαιόλαδο, 2 κουταλιές μαγιονέζα (εγώ βάζω την light)
3 κουταλιές σούπας γιαούρτι, μουστάρδα
Βράζουμε τις πατάτες με την φλούδα σε αλατισμένο νερό, αφού τις έχουμε πλύνει καλά προηγουμένως, και μετά το βράσιμο τις καθαρίζουμε και τις κόβουμε σε κομμάτια.
Βράζουμε και τα 2 αυγά, τα καθαρίζουμε και τα κόβουμε σε φετάκια με το ειδικό εργαλείο.
Χτυπάμε στο Multi: το κρεμμυδάκι, τον άνηθο, την μαγιονέζα, το γιαούρτι, την μουστάρδα και το 2 κουταλιές περίπου ελαιόλαδο.
Στρώνουμε σε σαλατιέρα τις πατάτες ρίχνουμε ανάμεσα λίγη κάπαρη (όση μας αρέσει στην γεύση δηλαδή) από πάνω στρώνουμε το κομμένο αυγό και καλύπτουμε με την σάλτσα μας, προσέχοντας να γίνει ομοιόμορφη κάλυψη. Στολίζουμε με κάπαρη και 2-3 φετούλες αυγουλάκι. Και έτοιμη. Σκεπάζουμε με μεβράνη και την βάζουμε στο ψυγείο από την προηγούμενη μέρα, για να δέσουν τα αρώματα της σαλάτας.Στην παρουσίαση στο τραπέζι, θα ανακατέψουμε καλά για να μοιραστεί η σάλτσας μας μέσα στην παταοσαλάτα.

Σάλατα κόκκινου λάχανου-καρότου
Τρίβετε τα λαχανικά στον τρίφτη, μοιράζετε σε στρώσεις φροντίζοντας να τελειώσετε με το καρότο όπου για χρώμα μπορείτε να προσθέσετε λίγους σπόρους ροδιού. (Λαδάκι, αλατάκι & αρκετό λεμόνι κατά το σερβίρισμα).
Ορεκτικούλια όχι πολλά αλλά εξαιρετικά λόγω των υλικών τους.

Ανοιχτή Μυζηθρόπιτα, με ξυνομυζήθρα Κρήτης (ονομασίας προέλευσης)
Φτιάχνουμε την ζύμη μας με τις βασικές οδηγίες.
Αλεύρι για όλες τις χρήσεις ανάμεικτο με λίγο καλαμποκάλευρο, αλατάκι, λαδάκι και νεράκι όσο πάρει, έτσι ώστε να έχουμε ζύμη σφιχτούτσικη.
Λαδώνουμε ένα μέτριο ταψί φούρνου, και ρίχνουμε μέσα το ζυμάρι μας που αρχίζουμε να το ανοίγουμε με τα δαχτυλά μας και τα χεράκια μας έτσι ώστε να καλύψουμε όλη την επιφάνεια του ταψιού και τα πλαϊνά τοιχώματα.
Από βραδύς είχα ετοιμάσει την γέμιση. Ξυνομυζήθρα Κρήτης λιωμένη μαζί με 2 αυγά, 2-3 κουταλιές της σούπας τριμμένο κεφαλοτύρι, μπόλικο τριμμένο ξερό δυόσμο (2 κουταλάκια του γλυκού ας πούμε), μοσχοκάρυδο τριμμένο και μανιτάρια κονσέρβας ξεπλυμένα από την άλμη και κομμένα σε μικρά κομματάκια.
Όταν ανοίξετε την ζύμη σ’ ένα και μοναδικό φύλλο, στρώνετε την γέμιση και γυρίζετε πλέον τα πλαϊνά από τα τοιχώματα πάνω στην γέμιση. Κλείνοντας σας στεφάνι. Ρίχνετε λαδάκι στην ζύμη γύρω-γύρω και λίγο στην γέμιση και ψήνεται για 45 περίπου λεπτά, στους 180-200 βαθμούς μέχρι να ροδίσει. Τρώγεται εξίσου ωραία και κρύα. Η Juanita έγινε fan μου μετά από τούτη την πιτούλα…. Που ήταν χωρίς ξηροκάρπια σημειωτέον.

Σπετσοφάι με λουκάνικο πορτοκαλιού από την Καλαμάτα
Είχαμε και από την Σπάρτη όπως σας είπα, αλλά δεν το ψήσαμε. Την άλλη φορά που θα βάλουμε το τζάκι…
Σωτάρετε κρεμμυδάκι ξερό στην κατσαρόλα. Κόβετε 3-4 πιπεριές κέρατο πράσινες σε κομμάτια, 2 κόκκινες σε κομμάτια τις ρίχνετε να σοταριστούν. Προσθέτε το λουκάνικο που το έχετε κόψει σε φέτες μαζί με ντομάτα ψιλοκομμένη ή ένα κουτί κονκασέ (προτιμώ αυτό με τον βασιλικό) καθώς και ένα ποτηράκι του κρασιού κόκκινο ή ροζέ κρασί κι’ ένα κουταλάκι κοφτό πάπρικα. Αφήνετε το φαγητό να βράσει σε μέτρια φωτιά, για να απορροφηθούν τα υγρά του (φτιάχνετε από την προηγούμενη) κι’ αν θελήσετε να το κάνετε κύριο πιάτο, ταιριάζει μια χαρά με άσπρο πιλάφι σπυρωτό.

Χοιρινό με κάστανα, μανιτάρια και κονιάκ στη γάστρα
1,5 κιλό χοιρινό ψαχνό (σε κομμάτια) ή σνίτσελ κομμένα σε κομμάτια
½ κιλού κάστανα βρασμένα και καθαρισμένα
Μανιτάρια κομμένα σε φέτες (από κονσέρβα)
1 κουταλάκι λευκό πιπέρι
1 ποτήρι νερού κονιάκ ή κράπα (στην δική μας περίπτωση)
1,5 ποτηράκι κρασιού σόγια σος
2 κουταλιές μέλι
1 μέτριο κρεμμυδάκι ψιλοκομμένο
ελαιόλαδο
3-4 κουταλιές χυμό ντομάτας
1 κουταλάκι κοφτό ρίγανη.
1 κουταλάκι ( ή λίγο περισσότερο) αλάτι
Μαρινάρουμε το χοιρινό για 2-3 ώρα με τη σόγια σος και το μέλι μέσα στη γάστρα, και το αφήνουμε στο ψυγείο.
Όταν έρθει η ώρα να το βάλουμε στο φούρνο του ρίχνουμε το λευκό πιπεράκι και ελάχιστο αλάτι (γιατί το κρέας σκληραίνει αν το αλατίσουμε νωρίς) προσθέτουμε τα κάστανα καθαρισμένα και βρασμένα καθώς και τα μανιτάρια. Ρίχνουμε το κονιάκ και σκεπάζουμε τη γάστρα (εάν δεν έχουμε σκέπασμα, καλύπτουμε με αλουμινόχαρτο.
Ψήνουμε σε μέτρια φούρνο για 2 ώρες περίπου.
Στο ενδιάμεσο κάνουμε το ψιλοκομμένο κρεμμυδάκι το ελαιόλαδο, τον χυμό ντομάτας και την ρίγανη σαλτσούλα.
Όταν περάσει το 2ώρο ξεσκεπάζουμε την γάστρα μας κι προσθέτουμε την σάλτσα ντομάτας μαζί με το αλάτι μας και αφήνουμε να πάρει μια βράση ακόμη, ξεσκέπαστο πια.

Γαριδούλες με τσίλι
Εύκολή συνταγή από την φίλη μας την Juanita. Θα τα γράψει εκείνη όμως τα σχετικά με τη προετοιμασία του φαγητού. Εγώ τον φούρνο μου έβαλε και η καλοπαρέα την όρεξη!

Τορτελίνια με Pesto
Pesto δικό μας, της παραγωγής μας που λένε. Με πλατύφυλλο βασιλικό από το μπαλκόνι μας που τον φέραμε το καλοκαίρι από την Σκιάθο. Σκορδάκι, λαδάκι παραγωγής της πατρίδας μας πάντα και κουκουναράκι αρκετό λιωμένο, γιατί υπάρχουν και οι μη φανατικοί με τα ξηροκάρπια, και άμα τους λιώσουμε μέσα στο φαγητό και δεν τα καταλάβουν, μια χαρά θα το φάνε το φαγάκι (έτσι Juanita;) και παρμεζάνα για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους.

Τυράκια και ψωμάκια για όλα τα γούστα, έτσι για συμπλήρωμα. Ενώ το κρασί μας ήταν κοκκινέλι από τον συνεταιρισμό των Πεζών που έχει υποκατάστημα στην περιοχή μας. Εγώ δεν ξέρω πολλά από κρασιά. Αλλά ελπίζω να σας άρεσε.

Για τα γλυκά τώρα τι να πω; Το αδύνατο σημείο είναι πάντα.
Το σάμαλι της Σταυρούλας έδωσε ρέστα! Όσο μας έμεινε το μοιραστήκαμε οι γλυκατζήδες.
Ο μπακλάβας μου επίσης είχε καλή τύχη και ο φίλος μου Άγγελος πήρε και για τον δρόμο μαζί με το σάμαλι. Το ξέραμε το αποτέλεσμα εκ’ των προτέρων.

συκαλάκια για όσους τα δοκίμασαν συνοδεία γιαουρτιού (όπως επέμενα) είπαν ότι ήταν πολύ ωραία, φάγανε και κάποιοι άλλοι την άλλη μέρα.
Το ιδιαίτερο με τα σύκα ήταν το εξής. Σύκα Κύμης ξερά (που με φίλεψε μια καλή φίλη) τα γέμισα στο κέντρο με μείγμα από τριμμένο καρύδι, κανέλλα σκόνη και λίγη ζάχαρη. Τα πίεσα μετά λίγο και τα στερέωσα με μια μικρή οδοντογλυφίδα. Τα έβαλα μετά το ένα δίπλα στο άλλο και με το άνοιγμα προς τα πάνω σε βαθύ τηγάνι σκεπαστό, ώστε να τα χωράει όλα σε μια στρώση. Τα έλουσα νερό και κονιάκ, όσο χρειάζονταν για να καλυφθούν τα σύκα κατά το ένα τρίτο και ύστερα, κλείνοντας το καπάκι, τα μαγείρεψα σε μέτρια προς φωτιά μέχρι να μαλακώσουν, να φουσκώσουν και να μελώσουν (αν είναι απαραίτητο, βάζουμε κι άλλο νερό ενόσω τα σύκα σιγοβράζουν). Τα έβγαλα από το μάτι και έμειναν να κρυώσουν. Σερβίρονται μαζί με μια κουταλιά πηχτό στραγγιστό γιαούρτι ή ξινή κρέμα (αν σας βρίσκετε).
Η τούρτα ήταν επίσης εξαιρετική και πανάλαφρη… Δεν έχω συνταγή να σας δώσω, μόνον διεύθυνση από το κατάστημα.

Η βραδιά μας ήταν πολύ όμορφη. Ευχάριστη και γεμάτη από γεύσεις αλλά και συζητήσεις. Άνθρωποι που συναντήθηκαν μέσα από το «πουθενά» όπως τουλάχιστον αποκαλώ εγώ το Internet, και πάνε με πορεία στο μέλλον για μια καλή φιλία.
Σας ευχαριστώ όλους που μας τιμήσατε με την παρουσία σας στο νέο μας σπιτικό και σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Στο επανειδήν λοιπόν, με άλλα νοστιμότερα και καλύτερα από κάθε άποψη.

Πηνελόπη

21 comments:

Anonymous said...

Γεια στα χέρια σου Λόπε μου!

Ευχαριστώ πολύ για την όμορφη βραδιά και -κυρίως, χαχα!- για την ΚΟΡΥΦΑΙΑ μυζηθρόπιττα! Άριστα με τόνο, χωρίς δεύτερη κουβέντα!

Anonymous said...

Πω-πω... θα αρχίσω να παίρνω το καλάμι και να μην κατεβαίνω από αυτό με τίποτε!

Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.

Περιμένουμε πάντα το φωτογραφικο υλικό από τον καλό μου, μας υποσχέθηκε ότι θα το κάνει. Για να δούμε....

Anonymous said...

Στείλε του το link για να "συγκινηθεί", χαχα!

Λέω από δω και μπρος να έχω μονίμως μαζί μου την ψηφιακή για να αποθανατίζω καλλιτεχνήματα για το μπλογκ! Και μετά θα με κυνηγούν οι άνθρωποι με τα λευκά... Αχ βρε Κική σε τί μπελάδες μας έβαλες!

Anonymous said...

Ένα μεγάλο ευχαριστώ και για τα καλούδια αλλά και για τη ζεστή φιλοξενία και των δυό σας.

Εκτιμώ πως το «καλοφαγάδες» δεν με συμπεριλαμβάνει, μιάς και τα σαβούρωσα κανονικά όλα.

Καταπληκτικό το χοιρινό και η ιδέα της σόγιας που μόλις και ακουγόταν.
Επίσης και οι γαρίδες με κέρδισαν και ας μην τις είχε καθαρίσει μόνη της! (της το είπα την επόμενη πως ξέχασα να της πω μπράβο για τον κόπο του καθαρίσματος!).
Μετάνιωσα πολύ που δεν παπάριασα λίγο από το καταπληκτικό μαύρο ψωμί στο ζουμάκι τους. Τις θεωρώ εύκολη μεν συνταγή αλλά έξυπνη και καταπληκτικό ουζομεζέ!
Για την Μυζηθρόπιτα δεν λέω τίποτε. Δεν θα μου φύγουν τα σάλια μεσημεριάτικα και έχω και σεμινάριο...
Θέλω να πω όμως για το Σάμαλι.
Εμένα δεν μου αρέσουν τα γλυκά. Τρώω σπάνια. Αν καταφέρω και φάω ένα κομμάτι, το γλυκό θεωρείται από τους γνώστες εξαιρετικό. Προχθές λοιπόν έφαγα δύο κομμάτια!

Να είστε πάντα καλά και πάντα φιλόξενοι...

Anonymous said...

Αχ τι καλούδια είναι αυτά!!! Θέλω μυζηθρόπιτα και τη θέλω τώρα!!! Σάμαλι έχω φτιάξει κι εγώ με την ίδια συνταγή που έφτιαξε και η Σταυρούλα (μέχρι και με ΠΟΙΑ συνταγή το έκανε έμαθα) και πράγματι δε μένει ούτε κουταλιά στο ταψί.
Βρε Juanitaki εγώ φταίω που θα γυρίζεις εσύ με μια κάμερα και θα φωτογραφίζεις; Χαχαχαχα, Κι εγώ ομως το ίδιο κανω!!!
Να' στε καλά βρε παιδιά. Έτσι ν'ανταμώνετε και να ξεφαντώνετε που λέει και το τραγούδι.

Anonymous said...

..παντα τετοιες στιγμες ευχομαι..πηνελοπη,χουανιτα,σταυρουλα..καλημερουδια!!

Anonymous said...

Μπράβο, μού τρέχουν τα σάλια...

Anonymous said...

Πηνελόπη μου γειά στα χέρια σου! ΄Αν με τις περιγραφές ξελιγώθηκα πρωί-πρωί που τα είδα σήμερα, φαντάζομαι πως ήσαν όταν τα γευόσαστε.
Πάντα χαρούμενη κι έτσι φιλόξενη νάσαι μάτια μου.

Anonymous said...

Πηνελόπη μου συγνώμη για το καθυστερημένο σχόλιο αλλά ας όψεται το ταξίδι.
Χίλια ευχαριστώ σε σένα αλλά και στο σύντροφό σου για την όμορφη βραδιά. Ναστε πάντα καλά και πάντα αγαπημένοι.
Από τα καλούδια που μας φίλεψες ξεχώρισα τη μυζυθρόπιττα και το πέστο. Νομίζω ότι ήταν από τις καλύτερς σάλτσες πέστο που έχω δοκιμάσει. Εχεις αναλογίες; Είχες βάλει και μαϊντανό; Επίσης ο μπακλαβάς σου ήταν καταπληκτικός. Ξεκίνησα για μια πηρουνίτσα και το κομμάτι το κάθάρισα.
Και εγώ Γιάννη είπα μπράβο στο κορίτσι που εκατσε και καθάρισε τόσες γαρίδες. Μετά όμως μου έσκασε το μυστικό.
Ευχαριστώ για τα σχόλια για το σάμαλι αλλά οφείλω για μια ακόμη φορά να πω ότι είναι η συνταγή Παραδοσιακό Σαμαλι της Αγγέλλας της Σαλονικιάς από το www.hungry.gr. Η μόνη μου παρέμβαση μετά από τις πολλές φορές που το έχω φτειάξει είναι ότι βάζω μισό χοντρό και μισό ψιλό σιμιγδάλι. Εχει ετσι καλύτερη υφή. Eχει γίνει το επισημο πεσκέσι μου σε φίλους. Κάνω τη σπουδαία με ένα πραγματικά πανεύκολο αλλά εντυπωσιακό και νόστιμο γλυκο. Να σημειώσω επίσης πως αν ξέρω πως απευθύνεται σε ανθρώπους που δεν τους αρέσει το πολύ γλυκό περιορίζω το σιρόπι στα 3/4. Εμένα όμως μου αρέσει και με την πλήρη δόση.

Anonymous said...

Λοιπόν τα νέα από το μέτωπο καλά.
Το τσιμπούσι άφησε καλές αναμνήσεις και εντυπώσεις σε όλους. Και το ωραίοτερο κάτι την ταπεινή μου άποψη πάντα, ότι η παρέα "έδεσε" με το πρώτο, μιας και δεν γνωρίζονταν όλοι μεταξύ τους.

Νένα ευχαριστώ σε. Πάμε και για τα επόμενα που λένε και να αυξήσουμε την παρέα... ελπίζω να καταφέρουμε να βάλουμε και τις φωτογραφίες (έτσι για να σας δώσουμε μια ιδέα).

Ευχαριστούμε ιδιαίτερα την Αγγέλα που η συνταγή της έφτασε στα στοματάκια μας μέσω της Σταυρούλας... Αυτό είναι η μεγάλη χαρά που μας δίνει το Hungry.

Καλά να είμαστε όλοι μας, όπου κι αν είμαστε. Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ζάκυνθο, Ξάνθη, Νησιά...

Anonymous said...

Ξέχασα να πω ότι στο pesto είχα βασιλικό & μαϊντανό, αναλογία ας πούμε 3 προς 1. Και το κουκουνάρι χτυπήθηκε προς το τέλος για να μείνει λιγουλάκι ολόκληρο και όχι να γίνει λιώμα. Εκείνο που προσέχω είναι το λάδι να μην είναι πάρα πολύ και κάνουν κολύμπι τα ζυμαρικά...

Anonymous said...

Ξέχασα να πω ότι στο pesto είχα βασιλικό & μαϊντανό, αναλογία ας πούμε 3 προς 1. Και το κουκουνάρι χτυπήθηκε προς το τέλος για να μείνει λιγουλάκι ολόκληρο και όχι να γίνει λιώμα. Εκείνο που προσέχω είναι το λάδι να μην είναι πάρα πολύ και κάνουν κολύμπι τα ζυμαρικά...

Anonymous said...

Ωχ Πηνελόπη με τις φωτογραφίες με τσάκισες μεσημεριάτικα. Ξεχασα να σχολιάσω το σπεντζοφάι. Το τσάκισα. Οσο για το μοσχαρι επειδή αρπαξα τη μεριδούλα μου στην κουζίνα δεν ξαέφαγα για να μπορέσω να δοκιμάσω και τα υπόλοιπα.

Καλέ το σάμαλι κουκλί φαίνεται στη φωτο. Ξεχασα να πώ ότι το αμυγδαλάκι φιλέ ήταν πατέντα της βραδιάς για να ικανοποιηθεί η ξηροκαρπίτα της παρέας. Και επειδή με ρώτησαν τα κίτρινα φλουδάκια που φαίνονται είναι λεπτές φλουδίτσες από ένα λεμόνι (χωρίς ασπρο) που εβρασαν μαζί με το σιρόπι. Καμια φορά βάζω και/η φλούδα πορτοκαλιού.

Anonymous said...

Καλά! Τώρα με τις φωτό, μας στείλατε αδιάβαστους.... Αει στο καλό σας μεσημεριάτικα και κάνω και δίαιτα... χαχαχα!!!

Anonymous said...

ΑΧΧΧΧΧΧΧΧΧ!!!

Anonymous said...

Και γω προσπαθώ να κόψω τα γλυκά ... αλλα εσύ κυρά Κική μου, όλο και με "τσιτώνεις"! ΄

Οπότε δεν σε λυπάμαι καθόλου που κάνεις τώρα διαίτα... (αστιεύομαι έτσι;)

Φιλια σε όλες και όλους και καλή αντοχή σε όσους το έχουν ανάγκη.

Anonymous said...

Κλααααααααααααααααααααψ!!! Δε με λυπάται η Lope!!! Μα δε φταίω εγώ καλή μου Πηνελοπίτσα. Της Νέλλης συνταγή είναι!!! Φιλιά!!!

Anonymous said...

Λοπίτσα, γεια στα χέρια σου!

Λοιπόν, εμένα μου κόλλησε εκείνη η μυζηθροπιτούλα που έκανε τη Χουα fan σου. Που λες μεν πώς την έφτιαξες χοντρικά, αλλά για τη ζύμη δε μας ξεκαθαρίζεις τι είναι. Να ναι κουρού; Να ναι απλό φύλλο; Και σε τι πάχος;

Κάνε μου (ΜΑΣ, μάλλον!) τη χάρη να κάνεις τον κόπο να μας γράψεις αναλογίες! Μια κανονική συνταγή για άσχετους, βρε παιδί μου!

Ζητάω πολλά, ε; Ας μην προκαλούσες τα στομάχια μας και τις ορέξεις μας! :-Ρ

Ευχαριστώ!

Anonymous said...

ΠΩ-ΠΩ τώρα τι να γράψω εγώ εδώ;
Καλημέρα και καλή εβδομάδα, ξέχασα να σας πω κατ' αρχάς...

Η συνταγή για την ζύμη (είναι λιγάκι με το μάτι που λέμε...)
3 περίπου φλιτζάνια (του τσαγιού, όχι τα πολύ μεγάλα) αλεύρι για όλες τις χρήσεις ή 2 για όλες τις χρήσεις και 1 καλαμποκιού αν το θέλουμε λιγάκι πιο τριφτό το φύλλο μας. 1 ποτήρι νεράκι χλυαρό, 1/2 ποτήρι ελαιόλαδο, μισό κουταλάκι κοφτό αλάτι.

Ολα τα υλικά σε λεκάνη και αρχίζετε το ζύμωμα. Το λάδι το προσθέτουμε σταδιακά στο ζύμωμα για να αρχίσει να ξεκολλάει η ζύμη από τα χέρια μας και στο τέλος να πάρουμε μια ελαστική και εύκολη στο πλάσιμο ζύμη.

Την αφήνεται για κανένα τεταρτάκι , 20 λεπτά, και μετά με τα χεράκια σας την ανοίγετε στην επιφάνεια ενός στρογγυλού ταψιού φούρνου (μεγαλούτσικο) έτσι ώστα να πάει σωστά παντού να μην υπάρχει αλλού περισσότερο και αλλού λιγότερο.

Καλύπτουμε και τα πλαινά τοιχώματα του ταψιού, βάζετε την γέμιση, στρώνετε ομοιόμορφα να πάει παντού με ένα κουτάλι και μετά γυρίζετε την ζύμη από τα τοιχώματα προς το κέντρο (όπως το βλέπετε στην φωτογραφία).

Ρίχνετε λίγο λαδάκι πάνω στην ζύμη και ψήνετε στον φούρνο σας για 40-45 στους 200 περίπου (πάντα ανάλογα με τον φούρνο έτσι;).

Το σύνολο της ζύμης είναι αυτό που καθορίζει και το πάχος πιστεύω.

Αυτά, ως οδηγίες και ελπίζω να μην σας δυσκόλεψα πολύ.

Juanita La Quejica said...

Δεν μας δυσκόλεψες! Μας βασάνισες με την θύμηση της πίττας, έτσι στο ξεροσφύρι!

Anonymous said...

Ευχαριστούμε, Λόπη!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...