Ένα βραδάκι με φίλους καλούς και καλοφαγάδες

Χρόνια τώρα κάνουμε παρέα (που λέει και το τραγουδάκι) μέσα από τις γραμμές και τους φιλόξενους τόπους του Internet, όπως αυτός του Hungry και με κάποιους «ήρθε το γλυκό και έδωσε» που λένε!
Ήρθε η ώρα να τους δούμε κι’ από κοντά. Να τα πούμε και να κουτσομπολέψουμε τις συνταγές μας και τις γευστικές μας ιδιότητες (και όχι μόνον). Έτσι κάπως ξεκίνησε η πρώτη μας επαφή, με την Juanita, την Σταυρούλα, τον Γιάννη και άλλους φίλους μέσα από τον κήπο του Αντώνη.
Και αρχίσανε τα σούρτα-φέρτα, και οι ανταλλαγές απόψεων, συνταγών και σχολίων και ήρθαν και τα διάφορα γεγονότα στην ζωές μας όλο τούτον τον καιρό που μας έφεραν λίγο πιο κοντά, πιο ανθρώπινα και πιο ουσιαστικά. Γιατί καλό το Internet, αλλά αλλιώς είναι να τον βλέπεις τον άλλον, να τρως και να πίνεις μαζί του. Έτσι το τσιμπούσι αποφασίστηκε. Έδωσε και η Σταυρούλα την αφορμή και κάνοντας την έναρξη με τα Λακωνικά μαγειρέματα… μας έβαλε στα αίματα και αποφασίσαμε να πάμε και σ’ άλλα μαγειρέματα ελληνικά και μεσογειακά.

Κανονίστηκε λοιπόν, στάλθηκαν οι πρώτες προσκλήσεις. Συμφωνήσαν οι ενδιαφερόμενοι, προσδιορίσαμε τον χρόνο, είπαμε και τον τόπο… δώσαμε και όλες τις συντεταγμένες για το πώς θα βρουν τον τόπο οι φίλοι οι καλοί (και όλοι παραδέχτηκαν ότι οι οδηγίες ήταν άψογες!! αν δεν παινευτώ θα σκάσω). Και ήρθε το Σαββατόβραδο, η ώρα της συνάντησης.
Το μενού το είχα καθορίσει. Αλλά ως άλλη κόρη ακαμάτρα και δημοκρατική ζήτησα από την παρέα να το ψηφίσουνε (για να μην μου μείνει κανένας νηστικός, ποτέ δεν ξέρεις;). Με πήραν στο «ψιλό» με την καλή την έννοια… Και λέγανε όλοι, κάνε καλέ ό,τι θέλεις, για μεζέ μιλήσαμε όχι για πλήρες γεύμα υψηλής γαστρονομίας. Ήρθε και ο χρόνος που έβαλε το χεράκι του στην όρεξή μου… και τελικά το μενού το κατέληξα 2-3 μέρες πριν την συνάντηση.
Είχα όμως και τους εθελοντές «αιμοδότες» και πιάτα φέροντες και ήρθε το καρέ και συμπληρώθηκε και το μενού μας περιελάμβανε τα ακόλουθα:
• Πατατοσαλάτα
• Σαλάτα κόκκινου λάχανου & καρότου
• Ανοιχτή Μυζηθρόπιτα με μανιτάρια.
• Σπετσοφάϊ με λουκάνικο καλαματιανό (γιατί τα Σπαρτιάτικα που έφερε η Σταυρούλα μας πήγαιναν για το τζάκι, αλλά δεν το ανάψαμε. Επιφυλασσόμαστε παίδες!).
• Χοιρινό στην γάστρα με κάστανα, μανιτάρια και κονιάκ
• Γαρίδες με τσίλι (καφτερή προσφορά της Juanitas) στο πήλινο
• Τορτελίνια με pesto (βασιλικός φρέσκος και ανθηρός από την γλάστρα μου)
• Τυράκια & Ψωμάκια για συμπλήρωμα.
Και για επιδόρπιο
• Μπακλαβάς με καρύδια και φουντούκια (έργο των χειρών μου)
• Σύκα γεμιστά με καρύδι και κανέλα συνοδεία γιουρτιού (πάλι από τα χεράκια μου)
• Σάμαλι (γλυκιά προσφορά της Σταυρούλας) συνοδεία
• παγωτού καϊμάκι(προσφορά του φίλτατου πατριώτη, Γιάννη).
• Και τούρτα ανάλαφρη με μους σοκολάτας(από τους παιδικούς μου φίλους Άγγελο & Τερέζα) από ένα από το πιο καλά ζαχαροπλαστεία του Λεκανοπεδίου της Αττικής, την Μέλισσα.
Οι σαλάτες είναι πάντα δροσιστικές αλλά όταν είναι και χορταστικές στο μάτι και την γεύση, ακόμη καλύτερα.

Πατατοσαλάτα
5-6 μέτριες μεγέθους πατάτες
2 βραστά αυγά κομμένα με το ειδικό εργαλείο
1 μέτριο κόκκινο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
1 ματσάκι άνηθο ψιλοκομμένο, κάπαρη
ελαιόλαδο, 2 κουταλιές μαγιονέζα (εγώ βάζω την light)
3 κουταλιές σούπας γιαούρτι, μουστάρδα
Βράζουμε τις πατάτες με την φλούδα σε αλατισμένο νερό, αφού τις έχουμε πλύνει καλά προηγουμένως, και μετά το βράσιμο τις καθαρίζουμε και τις κόβουμε σε κομμάτια.
Βράζουμε και τα 2 αυγά, τα καθαρίζουμε και τα κόβουμε σε φετάκια με το ειδικό εργαλείο.
Χτυπάμε στο Multi: το κρεμμυδάκι, τον άνηθο, την μαγιονέζα, το γιαούρτι, την μουστάρδα και το 2 κουταλιές περίπου ελαιόλαδο.
Στρώνουμε σε σαλατιέρα τις πατάτες ρίχνουμε ανάμεσα λίγη κάπαρη (όση μας αρέσει στην γεύση δηλαδή) από πάνω στρώνουμε το κομμένο αυγό και καλύπτουμε με την σάλτσα μας, προσέχοντας να γίνει ομοιόμορφη κάλυψη. Στολίζουμε με κάπαρη και 2-3 φετούλες αυγουλάκι. Και έτοιμη. Σκεπάζουμε με μεβράνη και την βάζουμε στο ψυγείο από την προηγούμενη μέρα, για να δέσουν τα αρώματα της σαλάτας.Στην παρουσίαση στο τραπέζι, θα ανακατέψουμε καλά για να μοιραστεί η σάλτσας μας μέσα στην παταοσαλάτα.

Σάλατα κόκκινου λάχανου-καρότου
Τρίβετε τα λαχανικά στον τρίφτη, μοιράζετε σε στρώσεις φροντίζοντας να τελειώσετε με το καρότο όπου για χρώμα μπορείτε να προσθέσετε λίγους σπόρους ροδιού. (Λαδάκι, αλατάκι & αρκετό λεμόνι κατά το σερβίρισμα).
Ορεκτικούλια όχι πολλά αλλά εξαιρετικά λόγω των υλικών τους.

Ανοιχτή Μυζηθρόπιτα, με ξυνομυζήθρα Κρήτης (ονομασίας προέλευσης)
Φτιάχνουμε την ζύμη μας με τις βασικές οδηγίες.
Αλεύρι για όλες τις χρήσεις ανάμεικτο με λίγο καλαμποκάλευρο, αλατάκι, λαδάκι και νεράκι όσο πάρει, έτσι ώστε να έχουμε ζύμη σφιχτούτσικη.
Λαδώνουμε ένα μέτριο ταψί φούρνου, και ρίχνουμε μέσα το ζυμάρι μας που αρχίζουμε να το ανοίγουμε με τα δαχτυλά μας και τα χεράκια μας έτσι ώστε να καλύψουμε όλη την επιφάνεια του ταψιού και τα πλαϊνά τοιχώματα.
Από βραδύς είχα ετοιμάσει την γέμιση. Ξυνομυζήθρα Κρήτης λιωμένη μαζί με 2 αυγά, 2-3 κουταλιές της σούπας τριμμένο κεφαλοτύρι, μπόλικο τριμμένο ξερό δυόσμο (2 κουταλάκια του γλυκού ας πούμε), μοσχοκάρυδο τριμμένο και μανιτάρια κονσέρβας ξεπλυμένα από την άλμη και κομμένα σε μικρά κομματάκια.
Όταν ανοίξετε την ζύμη σ’ ένα και μοναδικό φύλλο, στρώνετε την γέμιση και γυρίζετε πλέον τα πλαϊνά από τα τοιχώματα πάνω στην γέμιση. Κλείνοντας σας στεφάνι. Ρίχνετε λαδάκι στην ζύμη γύρω-γύρω και λίγο στην γέμιση και ψήνεται για 45 περίπου λεπτά, στους 180-200 βαθμούς μέχρι να ροδίσει. Τρώγεται εξίσου ωραία και κρύα. Η Juanita έγινε fan μου μετά από τούτη την πιτούλα…. Που ήταν χωρίς ξηροκάρπια σημειωτέον.

Σπετσοφάι με λουκάνικο πορτοκαλιού από την Καλαμάτα
Είχαμε και από την Σπάρτη όπως σας είπα, αλλά δεν το ψήσαμε. Την άλλη φορά που θα βάλουμε το τζάκι…
Σωτάρετε κρεμμυδάκι ξερό στην κατσαρόλα. Κόβετε 3-4 πιπεριές κέρατο πράσινες σε κομμάτια, 2 κόκκινες σε κομμάτια τις ρίχνετε να σοταριστούν. Προσθέτε το λουκάνικο που το έχετε κόψει σε φέτες μαζί με ντομάτα ψιλοκομμένη ή ένα κουτί κονκασέ (προτιμώ αυτό με τον βασιλικό) καθώς και ένα ποτηράκι του κρασιού κόκκινο ή ροζέ κρασί κι’ ένα κουταλάκι κοφτό πάπρικα. Αφήνετε το φαγητό να βράσει σε μέτρια φωτιά, για να απορροφηθούν τα υγρά του (φτιάχνετε από την προηγούμενη) κι’ αν θελήσετε να το κάνετε κύριο πιάτο, ταιριάζει μια χαρά με άσπρο πιλάφι σπυρωτό.

Χοιρινό με κάστανα, μανιτάρια και κονιάκ στη γάστρα
1,5 κιλό χοιρινό ψαχνό (σε κομμάτια) ή σνίτσελ κομμένα σε κομμάτια
½ κιλού κάστανα βρασμένα και καθαρισμένα
Μανιτάρια κομμένα σε φέτες (από κονσέρβα)
1 κουταλάκι λευκό πιπέρι
1 ποτήρι νερού κονιάκ ή κράπα (στην δική μας περίπτωση)
1,5 ποτηράκι κρασιού σόγια σος
2 κουταλιές μέλι
1 μέτριο κρεμμυδάκι ψιλοκομμένο
ελαιόλαδο
3-4 κουταλιές χυμό ντομάτας
1 κουταλάκι κοφτό ρίγανη.
1 κουταλάκι ( ή λίγο περισσότερο) αλάτι
Μαρινάρουμε το χοιρινό για 2-3 ώρα με τη σόγια σος και το μέλι μέσα στη γάστρα, και το αφήνουμε στο ψυγείο.
Όταν έρθει η ώρα να το βάλουμε στο φούρνο του ρίχνουμε το λευκό πιπεράκι και ελάχιστο αλάτι (γιατί το κρέας σκληραίνει αν το αλατίσουμε νωρίς) προσθέτουμε τα κάστανα καθαρισμένα και βρασμένα καθώς και τα μανιτάρια. Ρίχνουμε το κονιάκ και σκεπάζουμε τη γάστρα (εάν δεν έχουμε σκέπασμα, καλύπτουμε με αλουμινόχαρτο.
Ψήνουμε σε μέτρια φούρνο για 2 ώρες περίπου.
Στο ενδιάμεσο κάνουμε το ψιλοκομμένο κρεμμυδάκι το ελαιόλαδο, τον χυμό ντομάτας και την ρίγανη σαλτσούλα.
Όταν περάσει το 2ώρο ξεσκεπάζουμε την γάστρα μας κι προσθέτουμε την σάλτσα ντομάτας μαζί με το αλάτι μας και αφήνουμε να πάρει μια βράση ακόμη, ξεσκέπαστο πια.

Γαριδούλες με τσίλι
Εύκολή συνταγή από την φίλη μας την Juanita. Θα τα γράψει εκείνη όμως τα σχετικά με τη προετοιμασία του φαγητού. Εγώ τον φούρνο μου έβαλε και η καλοπαρέα την όρεξη!

Τορτελίνια με Pesto
Pesto δικό μας, της παραγωγής μας που λένε. Με πλατύφυλλο βασιλικό από το μπαλκόνι μας που τον φέραμε το καλοκαίρι από την Σκιάθο. Σκορδάκι, λαδάκι παραγωγής της πατρίδας μας πάντα και κουκουναράκι αρκετό λιωμένο, γιατί υπάρχουν και οι μη φανατικοί με τα ξηροκάρπια, και άμα τους λιώσουμε μέσα στο φαγητό και δεν τα καταλάβουν, μια χαρά θα το φάνε το φαγάκι (έτσι Juanita;) και παρμεζάνα για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους.

Τυράκια και ψωμάκια για όλα τα γούστα, έτσι για συμπλήρωμα. Ενώ το κρασί μας ήταν κοκκινέλι από τον συνεταιρισμό των Πεζών που έχει υποκατάστημα στην περιοχή μας. Εγώ δεν ξέρω πολλά από κρασιά. Αλλά ελπίζω να σας άρεσε.

Για τα γλυκά τώρα τι να πω; Το αδύνατο σημείο είναι πάντα.
Το σάμαλι της Σταυρούλας έδωσε ρέστα! Όσο μας έμεινε το μοιραστήκαμε οι γλυκατζήδες.
Ο μπακλάβας μου επίσης είχε καλή τύχη και ο φίλος μου Άγγελος πήρε και για τον δρόμο μαζί με το σάμαλι. Το ξέραμε το αποτέλεσμα εκ’ των προτέρων.

Tα συκαλάκια για όσους τα δοκίμασαν συνοδεία γιαουρτιού (όπως επέμενα) είπαν ότι ήταν πολύ ωραία, φάγανε και κάποιοι άλλοι την άλλη μέρα.
Το ιδιαίτερο με τα σύκα ήταν το εξής. Σύκα Κύμης ξερά (που με φίλεψε μια καλή φίλη) τα γέμισα στο κέντρο με μείγμα από τριμμένο καρύδι, κανέλλα σκόνη και λίγη ζάχαρη. Τα πίεσα μετά λίγο και τα στερέωσα με μια μικρή οδοντογλυφίδα. Τα έβαλα μετά το ένα δίπλα στο άλλο και με το άνοιγμα προς τα πάνω σε βαθύ τηγάνι σκεπαστό, ώστε να τα χωράει όλα σε μια στρώση. Τα έλουσα νερό και κονιάκ, όσο χρειάζονταν για να καλυφθούν τα σύκα κατά το ένα τρίτο και ύστερα, κλείνοντας το καπάκι, τα μαγείρεψα σε μέτρια προς φωτιά μέχρι να μαλακώσουν, να φουσκώσουν και να μελώσουν (αν είναι απαραίτητο, βάζουμε κι άλλο νερό ενόσω τα σύκα σιγοβράζουν). Τα έβγαλα από το μάτι και έμειναν να κρυώσουν. Σερβίρονται μαζί με μια κουταλιά πηχτό στραγγιστό γιαούρτι ή ξινή κρέμα (αν σας βρίσκετε).
Η τούρτα ήταν επίσης εξαιρετική και πανάλαφρη… Δεν έχω συνταγή να σας δώσω, μόνον διεύθυνση από το κατάστημα.

Η βραδιά μας ήταν πολύ όμορφη. Ευχάριστη και γεμάτη από γεύσεις αλλά και συζητήσεις. Άνθρωποι που συναντήθηκαν μέσα από το «πουθενά» όπως τουλάχιστον αποκαλώ εγώ το Internet, και πάνε με πορεία στο μέλλον για μια καλή φιλία.
Σας ευχαριστώ όλους που μας τιμήσατε με την παρουσία σας στο νέο μας σπιτικό και σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Στο επανειδήν λοιπόν, με άλλα νοστιμότερα και καλύτερα από κάθε άποψη.

Πηνελόπη